odis13

Ζουν και βασιλεύουν τα Jam, ίσως απο τις πλεον γνωστες μπουτικομαρκες παγκοσμίως. Είχαν βγει και σε μαζική παραγωγή κατα καιρούς διάφορες, και πηγαίναν όλες άπατες.Vox Phantom, Kay Effector, Gibson Firebird X...υπήρχε και μια, η Electra MPC (σειρα μαλον, είχε διάφορα μοντέλα) που έπαιρνε "κασσετες" για διάφορα εφε - γουστόζικη ιδέα, αλλά πήγε για βρούβες και αυτή. Για να μη πίασουμε modelling guitars, synth guitars και παει λέγωντας.

Το πιο σημαντικό φαντάζομαι δεν είναι το action αυτο καθ'αυτό αλλά το πολύ ιδιαίτερο neck profile - έχεις δοκιμάσει ποτέ, να δείς πως σου κάθεται? Δεν έχω ο ίδιος κάποια εμπειρία να σου μεταφέρω, παραμένω με την απορία του πώς είναι αυτα τα μανίκια ?

H tuneomatic ειναι η πιο παραδοσιακη "λύση" στο προβλημα της jazzmaster, είναι βέβαια και τρόπον τινα μια λύση ημι-μετρο. Στην JM μπορείς να πειράξεις το ύψος και της γέφυρας συνολικά αλλά και του κάθε saddle ξεχωριστά, πράγμα που δε γίνεται με σχεδόν καμιά άλλη γέφυρα. Είναι και κατα κάποιο τρόπο μέρος του jangly ήχου της. Εγώ να πω την αλήθεια δε θα χαλιόμουν με το να έχω tuneomatic και την ησυχία μου, αλλά λέμε τώρα. Πέραν αυτου, μια μικρή βελτίωση στις JM είναι η χρήση Mustang saddles - βαρελάκια δηλαδή με ένα, βαθύ groove αντί για τα πολλαπλά της JM/Jaguar. 'Η ξηλώνεσαι και παίρνεις Mastery (ή αντιστοιχο, βλεπε Halon) και έχεις και το real deal και την ησυχία σου.

Ωρες ώρες μου λείπει μια Squier VM Jazzmaster που είχα, πολυ αξιόλογη κιθάρα για την κατηγορία της. Και είχε όλο το πακέτο - σωστούς μαγνήτες (που πριν το 2010 δεν έβρισκες JM σε budget pricerange που να είχε όντως JM μαγνήτες), σωστο τρέμολο (χωρις το lock), σωστη γέφυρα...την έδωσα μόνο και μόνο επειδή για χρόνια έπαιζα ελάχιστα γενικώς, και οι υπόλοιπες είχαν πιο μεγάλη συναισθηματική αξία.

FYI το τρέχων τευχος του Guitarist εχει ενα εκτενές αφιέρωμα στην strat ενεκα της επετείου. Δεν το διαβάζω συχνά πλέον αλλά έτυχε να πέσει το τεύχος στα χέρια μου και έχει ενδιαφέρον, έχουν φέρει μάλιστα τον Hank Marvin ως guest editor για το τεύχος (άλλο θηρίο που καθιέρωσε την strat απο τους πρώτους πρώτους).

Μα εξαρτάται πάντοτε και απο το τι ζητάμε απο τον εκάστοτε μάστορα. Πάρα πολλοι που ξέρω πάνε και ζητάνε να τους σετάρουν την κιθάρα με οοοοοοσο το δυνατόν χαμηλότερο action γίνεται πριν αρχίσουν τα τριξίματα, ενα κλικ πριν το γκρεμό. Οκ κομπλέ, καταλαβαίνω γιατί μπορεί σε κάποιον να αρέσει το ultra low action αλλα πρέπει επίσης να καταλαβαίνουμε ότι αν μια κιθάρα είναι σεταρισμένη με το action ιιιιισα ισα αρκετό για να μην ταστάρει, ε τοτε με την παραμικρή μεταβολή πάρα πολυ πιθανόν είναι να αρχίσει να ταστάρει. Παίρνει το μανίκι ελάχιστο παραπάνω backbow? Bzzzzzzzzzt. Τριβεται η εγκοπη του nut/saddle λιγο? Bzzzzzzt. Χαλαρώνουν οι χορδές λόγω καιρου/παλαίωσης? Bzzzzzzzt. 'Η σετάρεις το όργανο ώστε να υπάρχουν κάποια περιθώρια μεταβολής του action χωρίς να προκαλούν σοβαρά προβλήματα ή έχεις μόνιμα κατσαβίδι και άλλεν στο χέρι. Αν ξέρεις οτι η κιθάρα σου έχει μανίκι αρμε μπετόν και δεν καταλαβαίνει γρι σε παίρνει παραπάνω να είσαι as low as you can go, και αν ξέρεις ότι είναι σχετικά ασταθής ε ίσως πρέπει να συνηθίσεις ένα action που αφήνει ενα κάποιο safety margin. Η κιθάρα του OP είναι αρκετά νέα, με πολυ λεπτό μανίκι και οικονομικής κατασκευής. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα είναι τέρας σταθερότητας. Δεν είναι το τέλος του κόσμου, απλά κάτι που πρέπει να έχει υπόψην όταν κάνει τα setup του.

Παρεπιπτοντως shim μπορει να μπει και στο nut, για να ψευτο-διορθώσει πχ θεματα λογω υπερβολικού βάθους στις εγκοπές χωρίς να χρειαστεί νεο nut, και εικάζω οτι σε τέτοιο shim αναφέρεται ο harilatron.

Υπαρχουν πολλες στερεο τεχνικες, και τις περισσοτερες θα μπορουσες να τις κανεις με δυο NT1A. Αλλα αν θες να κανεις το mid/side που σου λεει ο Δελτα συγκεκριμενα, το ενα μικροφωνο ΠΡΕΠΕΙ να ειναι figure 8. Δε γινεται αλλιως. Για το mid μικροφωνο το NT1 ειναι μια χαρα, αλλα για το side θα πρεπει να βρεις καποιο που να ειναι figure 8, ειτε πυκνωτικο ειτε ribbon. Εγω πχ χρησιμοποιω το Rode M3 για mid και ενα ribbon Superlux R102 για side για προχειρες ηχογραφησεις στο σπιτι (οχι οτι κανω και αλλες).

Aυτά ειναι! Μεγειες!

Inlaid logo και μικρα πλαστικα tuner buttons με κανει να σκεφτω Les Paul Special.

Α μπραβο τωρα που είπες Wilkinson μου ήρθε, το θυμάμαι το σκηνικό: επρόκειτο για μια Gibson Melody Maker με bookmatched spalted maple top (τι πιο σύνηθες) KAI πλάτη (...), με one of a kind burst pattern (και στην πλατη) και με P90, τον οποίο έιχε αλλάξει με Wilkinson noiseless και μας έγραφε ποσο (περαν του θέματος θορύβου) καλύτερος ηχητικά ήταν ο Wilkinson απο τον μαμα "Gibson" (που ούτε κατα διάνοια δεν ήταν μικροφωνικό unpotted μπιχλιμπιδι απο το Ali Express). Αλλα κατα τα άλλα ?

To πιο αστείο είναι ότι θυμάμαι πάνω απο μία συζήτηση όπου ο @Κβαντική Διεμπλοκή έψαχνε να αλλάξει / είχε αλλάξει μαγνητες σε μια ...Gibson (αχεμ) LP Junior. ?

Ειχε αρκετες "βομβες" η συγκεκριμενη δημοπρασία. Η Framus του Lennon δεν νομιζω να εξεπληξε και πολλους, υπαρχουν τα "big name premiums" και μετα υπαρχουν και τα "Beatles premiums", παιζουν σε δικη τους κατηγορια. Η Cloud 3 επισης πηγε πολυ ψηλα αλλα και παλι, ψιλο-αναμεννομενο. Μετα περαν της Dylan/Robertson tele ειχε και μια πειραγμενη Travis Bean του Jerry Garcia που βαρεσε $500k+ και προσωπικα η εκπληξη για μενα είναι δυο U2 οργανα (μια Gretsch του Bono και ενα "ταπεινο" Precision του Clayton) που πηγαν για $260k, πολυ βαρβατη τιμη δεδομενου του οτι δεν ηταν (νομιζω) ιδιαιτερα "primary", iconic οργανα συνηφασμενα με τους ιδιοκτητες τους. Παρακατω πχ ειχε μια vintage Gretsch White Falcon που χρησιμοποιηθηκε in studio απο τον Edge ΚΑΙ τον McCartney και επιασε μετα βιας το ενα πεμπτο της αλλης. Aλλα what do I know. Σε καθε περιπτωση, οκ, ηταν οργανα που ανηκαν και χρησιμοποιηθηκαν απο τον x,y διασημο. Αυτα που με τρελαινουν ειναι η καθε ασχετη κιθαρα της σειρας που απεκτησε μια υπογραφη backstage και πιανει πλεον πενταψηφια νουμερα ετσι για το γιουχου. A, και για οσους βλεπουν τις τιμες και τραβανε τα μαλλια τους (με εμενα μεσα) να θυμαστε οτι τα high-ticket items στο Julien's, οτι παει για πανω απο $100k εχουν και +27% premium on top, με τις υγιες μας. Τωρα αν μου επιτρεπεται το slightly-off topic προς ενημερωση και των υπολοιπων αρρωστων, την επομενη βδομαδα βγαινει στο σφυρι στο Gardiner Houlgate ενα μερος της συλλογης του Bernie Marsden. Δεν εχει την '59αρα του αλλα υπαρχουν πολλες και διαφορες, απο Explorer της Whitesnake εποχης μεχρι στρατιες απο PRS SE signature models, και αρκετες μαντευω θα πουληθουν σε σχετικα πολυ λογικες τιμες. Επισης στο ιδιο auction 2 stage-used Les Paul του Gary Moore, 2 κιθαρες του Peter Green και μια Clapton-owned prototype Martin 000-28EC. Τον επομενο δε μηνα, βγαινει στο Omega Auctions μια συλλογη του τεραστιου John Martyn, αλλα δεν υπαρχει ακομα online καταλογος.

+1, σε μια παλαιότερη συζήτηση είχα αναφέρει πως κατ'εμε ο ήχος της strat δεν είναι τόσο ο ήχος του μονού μαγνήτη απο μόνο του, αλλα του τρεμολο - ολό το στήσιμο του, το routing, τα ελατήρια, όλο αυτο προσδίδει ένα χαρακτήρα στον ήχο που δεν τον έχεις πχ με μια tele ή μια hardtail strat και ας έχουν ίδια ηλεκτρικά. Subtle χαρακτηριστικό σίγουρα, που πολυ εύκολα θα χαθεί/κρυφτει και ειδικά σε μια ηχογράφηση, αλλά λέμε τωρα.

Γυρω στα 6-7 χιλιάρικα πάνε οι συγκεκριμένες απ'όσο έχω δει, μεσες άκρες όσο πάνε και τα USA Studio Elite HD μοντέλα του. Είναι λίγο για βαθιές τσέπες.

Αν ήμουν πελούσιος είχα αγοράσει μια τέτοια προχτές, και ας έχει το headstock που έχει. Αν είχε και το volume σε πιο καλό σημείο θα ήταν τέλεια.

Aνετα. Και με λιγη τύχη, στα 1500 γυρω, μπορείς να βρείς και '73/'74 hardtail Strat σε "players grade" κατάσταση, να εισαι και στο vintage market κανονικότατα. Οι τιμές των μεξικάνικων εχουν ξεφύγει πλήρως, σε αρκέτα μοντέλα πραγματικά δε βλέπω το λόγο να κινηθεί κάποιος εκεί εκτός και αν του είναι απόλυτο deal breaker το second hand. Δεν είναι κάν θέμα του κατα πόσο είναι καλές κιθάρες για αυτή τη κατηγορία τιμής, πραγματικά πιστεύω ότι δεν τους λείπει κάτι. Αλλά όταν κοστίζουν παραπάνω απο μεταχειρισμένες αμερικάνικες σειρές, δεν πρέπει πλέον να είναι απλά αρκετά καλες, πρέπει να ειναι ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ από τις αμερικάνες. Και δεν είναι, τουλάχιστον απο όσο έχω δει, δεν κρατάνε το ίδιο καλά την αξία τους και φυσικά ποτέ δε θα έχουν το "real thing, made in USA" factor. Αντικειμενικά μπορεί να είναι κομπλέ, αλλά δεν αρκεί αυτο στις τιμές που ζητάνε. Eμένα μου αρέσει αυτό το "ενδιάμεσο" πχ...

Nαι αλλα η Tele με μεσαιο μαγνητη μοιαζει με Tele, οχι με strat, αρα δε μπορει να είναι η καλυτερότερη strat ? Η non-hardtail βερσιον αυτη τη στιγμη στο Andertons ειναι στις 900 λιρες, 1100 ευρω στο περιπου πες. Καπου εκει θα ειναι και αυτη.

Hardtail strats are the best strats αλλά δε το λέω πολύ δυνατά μη με βρούνε χαρακωμένο σε κανα χαντάκι. Ο μαγνήτης θα φανταστώ από το όνομα και μόνο ότι είναι ψιλο-high-gain και οι πόλοι α λα widerange είναι καθαρά στυλιστικοί - έχει κανένας εμπειρία?

Ιδια γουστα εχουμε - πριν απο καμια δεκαπενταρια χρονια ειχα δει τα Sandberg VM4 με τον P/MM συνδυασμο και αποφασισα οτι αν ποτε ασχοληθω σοβαρα με το ηλεκτρικο μπασο θα παρω ενα. Ακομα δεν εχω ασχοληθει, οποτε και δεν εχω παρει, αλλα ακομα το εχω στην κορυφη του (ρεαλιστικου) wishlist ?. Δυστυχως με VM4 δεν επαιξα ποτε, αλλα καπως απο σποντα επαιξα με ενα Sandberg P bass ενος γνωστου μου μια φορα. Με τη λιγη εμπειρια που ειχα (ειδικα τοτε) μου ειχε αρεσει πολυ, το οργανο φαινοταν πολυ καλοφτιαγμενο, η αισθηση του ηταν προσεγμενη σε ολα και ο ηχος του ηταν P bass μεν αλλα "νταβραντισμενος". Λιγο πιο μοντερνος, χωρις να γινεται τελειως μοντερνε α λα active P bass σε neck through οργανο. Θυμαμαι τη συγκριση με ενα Spector PJ που ειχα παιξει την ιδια μερα, και το Sandberg ηταν πολυ πιο κοντα σε "κανονικο" P bass με λιγο εξτρα oomph απ'οτι το Spector, που ειχε μεν το thump του P μαγνητη αλλα κατα τα αλλα ηταν τελειως μοντερνο στον ηχο του. Μιλαμε τωρα για 5 λεπτα παιξιμο με το καθενα απο καποιον πρακτικα ασχετο, αλλα λεμε τωρα. Παντως, αν εγω αποφασιζα να παρω εν τελει ενα VM4, θα επαιρνα σιγουρα μεταχειρισμενο για εναν και μονο λογο - αλλαξανε το σχημα του pickguard. Παλια ηταν σχεδον καρμπον κλασσικο P bass αλλα εδω και χρονια το εχουν αλλαξει, εχουν ισως αλλαξει και ελαφρως το σωμα, δεν ειμαι σιγουρος - αλλα επειδη ειμαι βλαμμενος θεωρω τα παλια απειρως ομορφοτερα, δες πχ το παρακατω. Δεν ξερω αν εχουν κανει και καμια αλλη ουσιαστικη αλλαγη στο μοντελο με τα χρονια βεβαια.

Απαραδεκτη παραβλεψη κυριοι!

Kριμα που δεν της δωσαν και το κλασσικο της headstock, πάει πολυ με το σχήμα της νομίζω. Αλλα φανταζομαι ηταν προτιμηση του DeLonge. Οσο για την τιμη, ασχολιάστη...βεβαια αν δειτε τις τιμες που πιανουν οι παλιες Tom DeLonge strats σε σχεση με το ποσο κανανε νεες, ισως να μην ειναι και χαζοι οσοι αγορασουν.

Καλά θυμάσαι, και εγώ Καλαμαριά μένω όταν είμαι Θεσσαλονική και περνάω απέξω συχνά. ? Σορρυ για το οφτοπικ.