longshadow

Εγω ψήφισα πίτσα. (Έχω καιρό να φάω, γι'αυτό ίσως...) Όσο για το παίξιμο, ήταν "ξεσηκωτικό" σε κάμποσα σημεία του κλιπ, αν και απέχει απο το να χαρακτηριστεί blues...(αυτό εννοείς με το hybrid??)

Αυτήν την les paul δεν την παίζεις αρκετά και μένει παραπονεμένη... (Η είναι η ιδέα μου?) Τί θέλεις να μαντέψουμε? Ποιό software είναι?... :)

Δεν τους ξέρω τους modern, δυστυχώς... Hard rock πάντως με τους άλλους παίζεις μια χαρά..(για τα δικά μου standards πάντα...)

Όπως είπαν και τα παιδιά, με gain είναι μάλλον το δυνατό του σημείο...(και είναι και noiseless) Είχα κάνει ένα test clip θεματάκι παλαιότερα, όταν είχα μια τέλε με bardens... http://www.noiz.gr/index.php?topic=170118.0

Μπράβο Σταύρο!! :) You did it again!! (όχι μόνο γι'αυτό που ακούσαμε αλλά και γι'αυτά που γράφεις!) Ε, τί άλλο να πω?.....We believe!!

Ναι καλά, βλακείες! You're still alive!! :D ;D Εγω καταγγέλω οτι οι Alchemist, Nikolas και NicolasAth72 είναι πιο ψηλοί απο μένα και αισθάνομαι μειονεκτικά πλέον με τέτοιο username! Mediumshadow ίσως?? Καλά να μην μιλήσω για τον blue τον οποίο απλά τον αγγίζεις και σε πετάει 2 μέτρα μακρυά! (πολύ μπρατσόνι ο τύπας μιλάμε!!)

Πολύ ωραία ήταν όλα... :) Κάθε φέτος και καλύτερα!! Και ο χώρος ωραίος και φιλόξενος! Πολλές και καλές παρουσίες επίσης, κι απο ανθρώπους αλλά και απο μουσικά όργανα.. (όπως βέβαια και κάποιες χτυπητές απουσίες!) Τώρα θυμήθηκα οτι τραβήχτηκε βιντεάκι που με δείχνει να παίζω κάτι βλακειούλες! Πρέπει να κατασχεθεί-καταστραφεί!!

Κι εγω σορυ για το offtopic αλλά την έχω κι εγω αυτή την τρέλλα!! :D Τώρα πως γίνεται να τρελαίνεσαι με κάτι που δεν έχεις παίξει..??..(ούτε καν ακούσει ζωντανά με τ'αυτιά σου...)... ::) Ξέρω και γω? Δεν έχει να κάνει πάντως με το hype που συνοδεύει το συγκεκριμένο μηχάνημα. Πραγματικά με πιάνει τρέλλα όταν το ακούω. Όταν έκανα ακρόαση για πρώτη φορά την δεκαετία του '90 στο lp του robben ford "mystic mile" έπαθα μεγάλη ζημιά και είπα "that's it!!"..."ακούω μπροστά μου τον ήχο που έχω μέσα στο κεφάλι μου!!". http://listen.grooveshark.com/#/search/songs/?query=the%20plunge%20robben%20ford ...χωρίς να ξέρω με τί παιζει ο ford ή τί εστί dumble. Αυτό το έμαθα εκ των υστέρων. (Δεν ήμουν επηρεασμένος δλδ απο όλο αυτό το hype που τον συνοδεύει..)

Please change the drums!! Είναι τόσο ωραίο το υπόλοιπο... (ή βγάλτα τελείως..)

Χώστα larmeth!.....εεε yameth!! :D :) Boss, ωραία προσέγγιση στην ενορχήστρωση και ωραίο phrasing!!

Μεγειές Νέστορα! :) Ναι, οι χαμηλές εξαφανίζονται κάπως ;D (έχω κι εγω ένα original του '84) αλλά μέσα στο mix αυτό πολλές φορές δεν είναι κακό. Βγαίνουν αρκετά καλά low gain pedals πιστεύω, το barber ltd που αναφέρθηκε είναι ένα πολύ καλό example όπως και το Ελληνικό ctc ziggy. (...και αρκετά άλλα βέβαια...)

Μεγειές, μεγειές! Καλόπαιχτη! ;) ..και εννοείται blackguard πάντα!! ;D

Μπα, αυτός συνήθως λαμβάνει μέρος ως παίχτης, όχι ως παρουσιαστής... Ας μην φοβάται η Ρούλα...

Οι κιθαρίστες που άρχισαν να παίζουν με bassman πήγαν κατά μία έννοια κόντρα στο ρεύμα γιατί ο ενισχυτής είχε φτιαχτεί για μπάσο!.. :)

Ωχ, βρε σεις, ο Brian Blade είναι στα τύμπανα!! :o Ένας απο τους σημαντικότερους σύγχρονους jazz drummers. Brian Blade Fellowship Πάρα πολύ ενδιαφέρον πάντως αυτό που άκουσα! (Μου άρεσε καλύτερα κι απο Scriabin μπορώ να πω!)

Μήπως δεν χρειάζεται καν να τα κάνεις audio? Όταν φορτώνεις το ezdrummer σου βγάζει πολλά κανάλια, όχι μόνο ένα (ez1, ez2, ez3...) Όλα τα τύμπανα είναι by default στο track 1, αν όμως χρησιμοποιήσεις το mixer του ezdrummer μπορείς να στείλεις το καθένα σε όποιο απο τα κανάλια αυτά θέλεις. Έτσι επεξεργάζεσαι κάθε τύμπανο ξεχωριστά βάζοντας ο,τι insert ή send effect θέλεις στο track του καθενός (όπως θα έκανες και με ένα audio track)... Όταν λοιπόν κάνεις το final export του κομματιού, το καθένα θα ακούγεται κανονικά με τα effect και την επεξεργασία που του έκανες.

Συμφωνώ με τις τοποθέτησεις του μυστακοφόρου moderator. :) Το να έχεις την ικανότητα να βρίσκεις να παίζεις κάτι δικό σου επάνω σε κάτι δοσμένο είναι σίγουρα δημιουργία. Άλλοι μπορούν να το κάνουν με ευκολία (που σημαίνει οτι έχουν μια κάποια συνθετική ικανότητα), άλλοι πιο δύσκολα, άλλοι με πολύ κόπο... Απλά αγαπητέ Πέτρο υπάρχει και μια μερίδα που δεν μπαίνει καν στον κόπο να προσπαθήσει κάτι τέτοιο. Οι παίχτες "κασετόφωνο" όπως τους αποκαλώ. Σίγουρα το να κάθεσαι ώρες ατελείωτες να κάνεις transcriptions νότα προς νότα σε ολόκληρα σόλος γνωστών παιχτών, προυποθέτει υπομονή, επιμονή και ένα σεβαστό επίπεδο τεχνικής. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που τους ενδιαφέρει και μένουν μόνο σε αυτό και όταν καλούνται να εφεύρουν κάτι δικό τους, σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Εκει δεν μπορούμε σίγουρα να μιλάμε για δημιουργία.

Που απευθύνονται?? Σε αυτούς που θέλουν να τις παίξουν μάλλον... ;) Ναι, η κάθε μιά έχει το ηχόχρωμα της το οποίο ίσως να μας παραπέμπει κάπου, άλλα αν αρχίσουμε πχ να λέμε οτι η τέλε είναι περισσότερο για country ενω η στρατ για funk καθαρά ή blues "βρώμικα" κλπ,κλπ, τότε είμαστε λάθος για μένα. Kαι μιά τέλε και μια στρατ θα τα παίξουν όλα αυτά, απλά θα ακουστούν διαφορετικά. Πριν 2-3 χρόνια ένας αρκετά γνωστός έμπορος στην Αθήνα με ρώτησε αν ενδιαφερόμουν για μια prs που του είχε ξεμείνει στο μαγαζί την οποία είχε αγοράσει μεταχειρισμένη απο έναν πελάτη του. "Ήθελε να παίξει blues" μου λέει για τον πελάτη που του την πούλησε "και πήγε και πήρε prs!!..."Ε, γίνεται να παίξεις blues με prs, δεν γίνεται!!" Ο πελάτης του δηλαδή μάλλον δεν ήθελε να παίξει blues... Ήθελε να ακούγεται σαν συγκεκριμένο γνωστό κιθαρίστα που έπαιζε blues. Ναι, ωραία, μια prs δεν θα μπορέσει να κοπιάρει πειστικά τον ήχο του S.R.V. (Αυτό αποζητούσε απ'οτι κατάλαβα), αλλά το blues δεν μπορεί να περιοριστεί στο να παίζεται μόνο με τον neck pickup μιας strat επειδή έτσι έγινε popular ο ήχος του SRV.. Και σίγουρα αυτό δεν σημαίνει οτι μια prs δεν παίζει blues. Ένα πιο πρόσφατο.. Πριν απο 7-8 μήνες πούλησα μιά τέλε που είχα σε έναν φίλο. Τον παίρνει λοιπόν τηλέφωνο ένας φίλος του (ο οποίος είναι πολύ γνωστός rock κιθαρίστας, σε γνωστή μπάντα κλπ) και όταν ακούει οτι πήρε τέλε, του λέει με απορία... "Μα καλά βρε συ, τέλε πήγες και πήρες??...Τί θα την κάνεις, αφου δεν παίζεις country?? ...και το εννοούσε, δεν το είπε για πλάκα!! ::) @aris 17561 , πήγαινε σε ένα μαγαζί να ακούσεις μια στρατ δίπλα σε μια τέλε και να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα... Σίγουρα δεν ακούγονται το ίδιο, όπως πίστευες μέχρι πρόσφατα, αλλά ακόμα και αν αρχίσουμε (συνήθως με αγγλική ορολογία) να λέμε πως ακούγεται η μία και πως η άλλη (twangy, quacky, snappy, jangly, woody, smokey...και όλα τα εις -y) δεν νομίζω οτι θα βγει άκρη... ;D :) Η βασικές τους κατασκευαστικές διαφορές πάντως, που είναι και αυτό που τις κάνει να ακούγονται διαφορετικά, θα έλεγα οτι είναι ο καβαλάρης της κάθε μιας ,οι θέσεις και οι αποστάσεις μεταξύ των μαγνητών, και οι συνδυασμοί μεταξύ τους απο τον επιλογέα τους (στις strat όταν παίζουν δύο μαγνήτες μαζί βρίσκονται κοντά ο ένας με τον άλλον, στην tele μακριά ο ένας απο τον άλλον), αλλά και ο bridge μαγνήτης της tele ειδικότερα, επειδή είναι βιδωμένος επάνω στο μεταλλικό bridge plate και έχει και δικό του μεταλλικό "πάτο" (base plate).

Πολύ ωραίο!... :) (αν και αυτή την ώρα που το ακούω δεν μπορώ να το βάλω δυνατά!)

Τα συγχαρητήρια μου! :) Άκουσα τώρα μαζεμένα και τα προηγούμενα σου τα οποία δεν ξέρω πως έγινε αλλά μου είχαν ξεφύγει... :-\ Μου άρεσε πολύ κι ένα original δικό σου. Μπράβο και πάλι!!

Σταύρο μάλλον συμφωνώ κι εγω με τον μπάρμπα... Σαφώς και πιστεύω οτι θα υπάρχουν πχ πολλές vintage strats που δεν θα ακούγονται και δεν θα παίζουν καλά.. Απλά αυτές οι παλιές κιθάρες τυχαίνει να γίνονται πολλές φορές σημείο αναφοράς (πέρα απο την μεγάλη συλλεκτική αξία, δεν εξετάζω αυτό το θέμα τώρα..) για τον λόγο οτι ένα μεγάλο μέρος των σημερινών κιθάρων φτιάχνονται καθ'εικόνα και καθ'ομοίωση τους. Απο τη στιγμή που υπάρχει μια τεράστια μερίδα μουσικών που αποζητούν τον vintage ήχο, οι κιθάρες αυτές παίζουν το ρόλο του "πρωτότυπου" και φυσικά οι γνωστές μεγάλες εταιρίες καταλαβαίνοντας το, έχουν αρχίσει εδω και πολλά χρόνια να βγάζουν reissues και στην ουσία να ξαναπουλάνε την ιστορία τους. Έχει πάντως και κάποιο νόημα για μένα αυτό πέραν του marketing, γιατί όπως και να το κάνουμε διαφορετικό feel και tone έχει πχ μια nocaster reissue απο μια american standard tele. Κάποιοι το πάνε αρκετά μακρυά δίνοντας προσοχή και στις ακριβείς διαστάσεις που είχαν κάποια συγκεκριμένα κομμάτια... https://www.musikraft.com/store.php?pg1-cid73.html (...και η fender χρησιμοποιεί τέτοια παλιά κομμάτια τα οποία θεωρεί ως καλά "examples" και βασίζεται επάνω τους για να φτίαχνει reissues αλλά και relics μελετώντας την φυσική φθορά τους). Άρα δεν νομίζω οτι υπάρχει κανένας λόγος οι καινούριες κιθάρες να θεωρούνται "κατώτερες", ειδικά τα μοντέλα που είναι κλώνοι των παλιών... (γιατί με αυτές θα πρέπει να συγκριθούν, όχι με κάποιο πχ floyd rose μοντέλο που βγήκε 25 χρόνια αργότερα γιατί τότε θα μιλάμε για μιά διαφορετική φιλοσοφία στον ήχο, ούτε με κάποια entry level made in china των 250 ευρώ γιατί και οι vintage κιθάρες στην εποχή τους δεν ήταν τόσο φθηνές..) ...και εννοείται βέβαια οτι συμφωνώ με τον EZ οτι στο τέλος ο καλός παίχτης κάνει την κιθάρα. :)

Καμμία ατέλεια δεν πήρε... Συνειδητή επιλογή ήταν το να παίξει έτσι. Όταν προσπαθείς να διαφέρεις απο το κιθαριστικό mainstream μιας εποχής, εφευρίσκεις κάτι άλλο. Θεωρώ τον edge περισσότερο εφευρέτη παρά κιθαρίστα (γι'αυτό και βρίσκεται αρκετά ψηλά στην εκτίμηση μου σαν μουσικός...)

Το θέμα είναι, μπορεί μια μπάντα να βγάζει δίσκους που έχουν να πουν κάτι όταν είναι στο προσκήνιο 30 τόσα χρόνια?? Λίγο (εως πολύ) δύσκολο πιστεύω... Το..."ας πάνε λοιπόν σπίτι τους", το βρίσκω πολύ δύσκολο επίσης. Όταν έχεις τη δυνατότητα να γεμίζεις τα μεγάλα στάδια συνήθως κάθεσαι στ'αυγά σου και δεν πας πουθενά, τί να κάνουμε έτσι λειτουργεί το πράγμα. Θα πρέπει να διαχωρίσουμε κάπως και το κοινό που πήγε στην συναυλία... Υπάρχει μια σεβαστή μερίδα (που δεν παύει όμως να είναι μειοψηφία) που πήγε μόνο και μόνο για τους u2 σαν μπάντα, ή μάλλον γι'αυτό που υπήρξαν κάποτε. Πολλοί μεγάλωσαν με τα τραγούδια τους. Όπως ακριβώς για τον ίδιο λόγο πήγαν αρκετοί πέρυσι στους ac/dc, στους zztop, στον santana... Τους παραπάνω δεν τους ανέφερα τυχαία, είναι όλοι τους δεινόσαυροι (και οι u2 φτάνουν με τη σειρά τους στο κατώφλι της "δεινοσαυροποίησης") και ένα απο τα βασικά τους όπλα για να γεμίσουν τα στάδια είναι πλέον αυτό. Το ένδοξο παρελθόν τους θυμίζει σε πολλούς το δικό τους "ένδοξο" παρελθόν (τα νιάτα τους). Αυτή λοιπόν η μερίδα θα πήγαινε έτσι κι αλλιώς, με ή χωρίς 360, με ή χωρίς supershow και γιγάντιες οθόνες. Βέβαια υπάρχουν και οι άλλοι, αυτοί που πήγαν επειδή ήταν "must", γιατί "όλοι θα είναι εκεί,θα γίνει χαμός, άρα πρέπει κι εγω". Αν και απο την άλλη πιστεύω οτι αρκετοί ΔΕΝ πήγαν επειδή "όλοι θα είναι εκεί,θα γίνει χαμός, άρα ΟΧΙ κι εγώ"... Ήμουν ένας απο αυτούς...

...και για όσους ξεκινούν τώρα είναι επίσης ελκυστικό.