Πολύ ωραίος ο παίχτης και (φυσικά) πολύ ωραίο το δείγμα της πειραματικής σου διαδικασίας.
Και το λέω αυτό, διότι ό,τι (περίπου) περιγράφεις στην τελευταία σου πρόταση, συμβαίνει και σε μένα όταν δοκιμάζω διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης για τον ίδιο ήχο που θέλω να πετύχω.
Όχι τόσο στο ότι δεν ''αντέχω'' τους πρώτους ήχους, όσο το ότι με ''ξενίζουν'' σε σχέση με τους επόμενους.
Βέβαια, μην ξεχνάμε και το εξής:
Όσο περισσότερο ασχολούμαστε με το dialing ενός ήχου και ΕΙΔΙΚΑ την ίδια μέρα ή την ίδια χρονική στιγμή της ημέρας, τόσο κουράζουμε το αυτί μας και τόσο μας φαίνεται ότι κάπου το τελικό αποτέλεσμα ''τελματώνει''. Μήπως εάν τα ακούσεις αύριο με πιο ''καθαρό'' και ''ξεκούραστο'' αυτί, ξαναθυμηθείς γιατί σου άρεσε ξεχωριστά ο κάθε ήχος στη σειρά του; ?
Τώρα, στο ποιος μου άρεσε περισσότερο;
Όλοι, διότι ο καθένας είναι πολύ όμορφα προσεγγισμένος και εξυπηρετεί ωραία την εκάστοτε περίσταση. Δεν ξεχωρίζω κάποιον.
ΥΓ: Άντε! Ο ΑC30, είναι μαγεία!?