υποτροφιες, δωρεες, προγραμματα σπουδων για φτωχους φοιτητες, υπαρχουν απειρα τετοια στην αμερικη, μεχρι και για ξενους φοιτητες.. για τον μεσο φοιτητη ειναι ακριβα, αλλα αν εισαι αριστουχος μπορεις να σπουδασεις πρακτικα οτι και οπου θελεις ανεξαρτητως οικονομικης καταστασης..
.. εχοντας παντως καποια εμπειρια στο θεμα, μια και σπουδασα στο πολυτεχνειο θεσσ/νικης και μετα στην αμερικη, στην εκπαιδευση οπως και σε ολα τα αλλα πραγματα, αν συγκρινουμε την ελλαδα με αφρικη, και λοιπο τριτο κοσμο υπερτερει. απο ευρωπη και αμερικη ομως, ειναι δεκαετιες πισω..
.. η μεγαλυτερη διαφορα που ειδα στον πανεπιστημιακο χωρο αναμεσα σε ελλαδα και αμερικη δεν ηταν οι υποδομες, η οργανωση, το συστημα δουλειας, κτλ, αλλα το ηθος και η αξια των ανθρωπων που στελεχωνουν τα εκει ιδρυματα, σε σχεση με την αθλιοτητα των εδω πανεπιστημιακων. ειναι στα γονιδια μας μαλλον..
...και θυμαμαι, εφετος το καλοκαιρι πηγα στην ισπανια. κανοντας λοιπον βολτες στην πολη (εχω την εντυπωση μαδριτη, αλλα μπορει ναταν και σεβιλλη γιατι ψιλογυρισαμε σε πολλες), πετυχαμε το κτιριο του πανεπιστημιου. ενα πανεμορφο συγκροτημα κτιριων με ηλικια αιωνων, πεντακαθαρο, γεματο εργα τεχνης, τοιχογραφιες, αιθουσες οπου γινοταν παραστασεις μουσικης η χορου, χωρους με παρτερια, συντριβανια παγκακια οπου καθοταν κοσμος και διαβαζε. ενα μερος δημιουργιας και ομορφιας. μετα θυμηθηκα την καταντια των δικων μας πανεπιστημιων, ειδικα αυτο της αθηνας οπου περνω συχνα, με τα σκουπιδια, τη βρωμια, τα σπασιματα, το υβρεολογιο, τη διαλυση.... μ επιασε θλιψη..