Η αλήθεια είναι πως είμαι σε μια (τουλάχιστον) οθόνη μπροστά τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Και το περιεχόμενο μπορεί να είναι δουλειά και παράλληλα το Al Jazeera με ειδήσεις, ενω εύκολα καταλήγω και στο Youtube ή σε μια συζήτηση.
Είναι για μένα δύσκολο να ξεχωρίσω την τηλεόραση απο τον υπολογιστή.
Ναι μεν υπάρχει και μια μεγάλη οθόνη στο living room και την συναντώ μετα τις 10μμ με την υπόλοιπη οικογενεια να κουτσομπολέψουμε τη μέρα και να δούμε κάποια σειρά στο Netflix.
Αυτό δε που μου έχει κάνει η on demand υπηρεσία και η πληθώρα επιλογών, είναι να διακόπτω συχνά μια ταινία στο πρώτο τέταρτο λόγω προβλέψιμης συνέχειας ή χολυγουντιανής σκηνοθεσίας και περιεχομένου. Δύσκολα βρίσκω και κάποια στα γούστα μου είναι η αλήθεια αφου γέρασα ρε φίλε, βαριέμαι τα fiction και action movies και τελευταία δεν κυκλοφορεί και τίποτ' άλλο.
Το σίγουρο πάντως είναι πως η τηλεόραση είναι παντού πια (υπολογιστές, κινητά) και δεν είναι μια συσκευή σαν το ψυγείο στην κουζίνα. Αρα δεν υπάρχει τηλεόραση!
Βλέπουμε τα υπόλοιπα της και είναι άλλη μια αυτόνομη συσκευή σαν τα βίντεο που έπαψαν να υπάρχουν.
Οθόνες με ασύρματη συνδεσιμότητα για περιεχόμενο απο οποιαδήποτε multitasking συσκευή θα είναι, οι δε παραδοσιακοί τηλεοπτικοί σταθμοί ήδη έχουν χάσει το νόημα ύπαρξης τους μιας και στη γενιά του γιού μου που είναι 25 ετών είναι σχεδόν άγνωστοι, αφου το προκατ πρόγραμμα μεταξύ διαφημίσεων που προσφέρουν είναι περιορισμένου ενδιαφέροντος που απευθύνεται σε πολύ ευρύ ηλικιακό κοινό και εξυπηρετεί μόνο τις προηγούμενες γενιές που θα χαθούν μαζί τους.