Και εγώ έχω ένα 8χρονο γιό που παρά το γεγονός ότι βρίσκεται μέσα στα keyboards και τις κιθάρες, δεν έχει εκφράσει ακόμη την επιθυμία να παίξει.
Δεν θέλω να προβάλω τα δικά μου όνειρα επάνω του. Ξέρει ότι είμαι μουσικός και μέχρι στιγμής δεν θέλει να με ακολουθήσει... Θα δείξει!
Παράλληλα ακούει αναγκαστικά ότι ακούω εγώ (jazzy instrumentals, Steely Dan κ.α., παρ' όλο που προσπαθώ να μη του τα επιβάλω).
Δεν έχει εκφέρει άποψη για τη μουσική ακόμη, πέρα από κατι ψιλοεξαιρέσεις, (Eminem νομίζω...) ενώ ταυτόχρονα στα παιδικά πάρτυ που συχνάζει, όλοι οι συμμαθητές του τραγουδούν το Gucci φόρεμα...
Θυμάμαι όμως μία φορά που έβλεπε στην TV μια διαφήμιση αυτοκινήτου που σε κάποιο σημείο λέει τι θα έχει συμβεί το 2006 όταν θα τελειώσουν οι δόσεις του, γυρίζει εκστασιασμένος ο μικρός και μου λέει:
"Μπαμπά, το 2006 το Gucci φόρεμα θα έχει ξεχαστεί!!!" :D
Θέλω να πώ ότι το διδακτικό ύφος και η συμπεριφορά είναι κάτι που έγώ ποτέ δεν συμπάθησα, και γνωρίζοντας ότι πάντα οι έφηβοι (αν τό'χουν μέσα τους, γιατί υπάρχουν κι εξαιρέσεις...) θα αντιδράσουν, καλό είναι να υπάρχουν τα καλά ακούσματα από τον οικείο χώρο (χωρίς να επιβάλονται) και να αφεθεί ο μικρός να κάνει τις επιλογές του.
Είναι δεδομένο ότι θα ακούσει και τα τραγούδια της παρέας, που αν το θέλετε για κάποιους από εμάς είναι αποριπτέα! (λίγο φασιστικό μου ακούγεται αυτό... :? )
Αλλά δεν θα υποστηρίξω την "ποιότητα" καταπιέζοντας την ελευθερία.