Yannis Methenitis

'Ελεος!!! :!: 8O Μου είναι αδύνατο να παρακολουθήσω τη συζήτηση... Έχω την εντύπωση ότι οι συνομιλητές είναι υπέρ του δέοντος χαρισματικοί στην ανάπτυξη αντίλογου, και με απόλυτα ελληνική και βαθιά φιλοσοφική τάση. Ξεφύγαμε! Get back Jojo! Aς προχωρήσουμε στο παρασύνθημα!

Τα Roland τα αντιπροσωπεύει η Στόλλας ΑΕ και εδώ http://www.stollas.com/604.asp έχει το GI-20 (και όχι GI-10 πια) καθώς και όλη τη σειρά guitar synthesizer και αναφέρει τις επίσημες τιμές καταλόγου. Σε κάποιον από τους dealer του όμως, σίγουρα θα έχεις πολύ καλύτερη τιμή. Το Roland pickup ξέρω ότι έχει χρησιμοποιηθεί και με άλλους μετατροπείς αλλά δεν τους θυμάμαι... :cry: το γήρας βλέπεις... Η κάρτα σου δεν θα έχει πρόβλημα καθυστέρησης ενώ DI δεν θα χρειαστείς αφού θα παίζεις με τους ήχους του Reason όπως είπες.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων να προσθέσω ότι τα παραπάνω pickups δεν λειτουργουν μόνα τους αλλά απαιτούν και Guitar MIDI Converter. Στην περίπτωση του πρώτου το Roland GI-10, και στο δεύτερο το Yamaha G50. Δηλαδή: κιθάρα με pickup -> midi converter -> midi in της κάρτας ήχου Προσωπικά χρησιμοποιώ το Roland και είμαι απόλυτα ικανοποιημένος. Όπως λέει και ο gerasimos θα πρέπει μετά να παίζεις την κιθάρα με τον τρόπο που αρμόζει στον κάθε ήχο που θα επιλέξεις. Χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση δηλαδή. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε και την κάρτα ήχου που θα πρέπει να έχει χαμηλό latency (καθυστέρηση), γιατί αλλιώς ξεχασέ το.

Οι ρυθμίσεις στο EQ και στους διαφορετικούς μαγνήτες κλπ, κλπ, ωχριούν μπροστά στη συχνοτική διαφορά που έχει για παράδειγμα η χαμηλή Μι με τη Μι καντίνι. Γι αυτό όταν για παράδειγμα (πάλι... :roll:) παίζετε ακόρντα "γεμάτα", να χρησιμοποιείτε μετατροπίες, (inversions) όπως πολύ σωστά λέει ο superfunk. Δηλαδή άλλες θέσεις. Έτσι θα απλωθείτε στο φάσμα και θ' αφήσετε και χώρο και στη φωνή.

Πριν ασχοληθείς με τι κιθάρες, τι ενισχυτές και αν έφταιγε ο χώρος, θα πρέπει να αναρωτηθείς τι έπαιζαν οι 2 κιθάρες. Το πρόβλημα δημιουργείται συνήθως όταν και οι δύο παίζουν τα ίδια ακόρντα στις ίδιες θέσεις και ιδιαίτερα όταν το μουσικό ύφος απαιτεί strumming. Χωρίς να ξέρω βέβαια αν είναι έτσι στην περίπτωση σας, στις περισσότερες των περιπτώσεων θα ξεκινούσα να βρώ τη λύση από εκεί. Δηλαδή προσέχουμε την ενορχήστρωση.

Είναι πολύ απλό. 1.Συνδέεις το εξωτερικό συνθ στην είσοδο της κάρτας ήχου. 2.Δημιουργείς ένα audio track στο Cubase 3.Το midi track που θέλεις να γράψεις φροντίζεις να οδηγεί το εξωτερικό συνθ. (δηλ. midi out) 4.Ηχογραφείς και έχεις σε wav αυτό που έπαιξε το midi track στο audio track.

Το T-Racks είναι ένα πρόγραμμα με εργαλεία mastering. Ακόμα και τα preset του κάνουν μεγάλη διαφορά στην ένταση και το limiting. Βέβαια δεν έχεις τη δυνατότητα να αντιπαραθέσεις το αποτέλεσμα του με το original γιατί δεν γίνεται σύγκριση σε διαφορετικές εντάσεις. Επίσης πέρα από τη γνώση και το "χρυσό" αυτί, το mastering θέλει και σωστά ηχεία και χώρο. Σαν μία απλή περίπτωση "γυαλίσματος" όμως σε demo μας που θέλουμε να παρουσιάσουμε κάπου, χρησιμοποιώντας κάποιο συνολικό preset, δίνει μια εύκολη λύση χωρίς προσπάθεια!

Η Fender χρησιμοποιεί ως επί το πλήστον τα εξής ξύλα για το σώμα: 1.Ash στις κιθάρες με διάφανα (natural) βερνίκια. 2.Alder για τις υπόλοιπες Το Ash είναι βαρύτερο ξύλο από το Alder αλλά έχει περισσότερα νερά και είναι πιο όμορφο, ενώ σε ότι αφορά τον ήχο, όπως είπε και ο superfunk το Ash έχει περισσότερο sustain. Βέβαια υπάρχουν και ποικιλίες όπως το Swamp Ash που είναι ελαφρύτερο από το απλό.

Η απάντηση από την Framus είναι ότι όλες οι κιθάρες της φορούν Seymour Duncan μαγνήτες. Στην αρχή της συνεργασίας οι μαγνήτες δεν έγραφαν το λογότυπο αλλά αργότερα καθιερώθηκε. Οπότε κάποια κιθάρα από παλαιότερη "φουρνιά" πιθανόν να μην έχει λογότυπο αλλά το prospectus και το manual αναφέρει το ακριβές μοντέλο του μαγνήτη. *Σημ. Η Framus είναι και ο αντιπρόσωπος της Seymour Duncan στην Γερμανία.

Σωστά. Το ίδιο μπορεί να ισχύσει παντού βέβαια όταν: 1.έχουμε γνωστό και εκ προειμίου αποδεδειγμένο για την εμπορική του αξία προϊόν 2.πονηρό και κακόβουλο συνεργάτη 3.αν έχουμε φτάσει σε τέτοιο επαγγελματικό επίπεδο (U2) και δεν κατοχυρωνόμαστε όταν πρέπει Αλλά η απόδειξη ότι... εγώ το έκανα πρώτος (με ταχυδρομείο, συμβολαιογράφο, γνήσιο υπογραφής κλπ.) είναι... the best you can do, unless you are U2 and careless.

"έλλειψη μουσικής παιδείας" = έλλειψη ακουσμάτων. Και με τέτοιες ελλείψεις πολύ ευκολα ο καθένας μας πέφτει στην παγίδα των ΜΜΕ ή του μουσικού γκέτο. Αυτοί που επαναπάυονται στα ΜΜΕ είναι αξιοι της (καλο)μοίρας τους. Ενώ οι άλλοι για κάποιο ανεξήγητο λόγο ανάγουν το μουσικό είδος που παρακολουθούν σε "ποιοτικό". (Με τι κριτήρια... επειδή δεν το αντέχει η γιαγιά μου?) Νομίζω ότι το κάθε φρέσκο και ακομπλεξάριστο αυτί πρέπει να έχει όσα περισσότερα ερεθίσματα μπορεί να αποκτήσει η τσέπη του, από όσα περισσότερα είδη γίνεται. Τότε θα υπάρξει μέτρο.

Και το δικό μου πληκτρολόγιο έχει μόνο λατινικούς χαρακτήρες, όπως και πολλών άλλων. Επίσημα λοιπόν σου ζητώ να μπείς στη διαδικασία. Το πολύ-πολύ να μάθεις να γράφεις στο πληκτρολόγιο κι ελληνικά. Όπως είπες κι εσύ... practise makes perfect. :wink:

Παιδιά δεν νομίζω ότι τα αγγλικά του κόσμου είναι στο ίδιο επίπεδο με τα δικά σας, γι αυτό επειδή ξέρω ότι πρόκειται για προβλημα με τους ελληνικούς χαρακτήρες, στο εξής μετατρέψτε τα greeklish σε ελληνικά με προγράμματα όπως http://www32.brinkster.com/spitoselida/greeklish/ ή με λύσεις από εδώ http://www.hri.org/fonts/. Gracie :wink:

Σίγουρα πρόκειται για κάποια παρεμβολή ίσως και από διπλανό κτίριο... Επειδή όμως είναι πολύ γενικό το θέμα το μεταφέρω στην ανάλογη κατηγορία.

Η πλειοψηφία (67%) ψήφισε Ναι... Είναι ντροπή να παίζεις λαϊκά! Μήπως κάποιος μουσικός που το κάνει και ντρέπεται ή που δεν το κάνει για να μην ντραπεί, μπορεί να εξηγήσει γιατί? *Σημείωση: Θα ήταν σωστό να ληφθούν υπ'όψη και οι παρακάτω παράμετροι.Απ' όσους παίζουν υπάρχουν: α.αυτοί που παίζουν από επάγγελμα β.αυτοί που γουστάρουν να τα παίζουν/συνθέτουν γιατί τους αρέσει το είδος *Υποσημείωση: α.Γιατί είναι η δουλειά ντροπή? β.Γιατί π.χ. (μουσικά μιλάω πάντα) είναι πιό "εντάξει" να παίζουμε ροκ 4/4 12μετρα (I-IV-V), αντί 9/8 χιτζάζ?

... Και επειδή το καθυστέρησα πάρα πολύ... Κερδίστε δώρα αξίας, για την καλύτερη μείξη που θα προκύψει για το Song No. 2. Περισσότερες λεπτομέρειες σύντομα. Όσοι δεν έχετε συμμετάσχει μέχρι τώρα μπορείτε να ακούσετε τα μέρη που έχουν ανέβει εδώ http://www.noiz.gr/modules.php?name=mymusic και μετά να κατεβάσετε ότι σας κάνει κού-κου από τα Downloads. Λάβετε θέσεις...

Επειδή μεταξύ μας έχουμε και ένα καλό Σαμαρείτη που υπηρετεί στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, στο Σώμα Σαμαρειτών με ειδικότητα τη διάσωση, τις πρώτες βοήθειες και την αντιμετώπιση καταστροφών, μπορεί να κανονιστεί για τα ενδιαφερόμενα μέλη του noiz να παρακολουθήσουν μαθήματα Α' βοηθειών και διάσωσης δωρεάν και να αποκτήσουν διετές πιστοποιητικό γνώσεων. Αυτό όπως φαντάζεστε, είναι πραγματική γνώση ζωής που μένει, (άσχετα με το πιστοποιητικό) και που ελπίζω να μην φανεί χρησιμο σε κανένα, αλλά... ποτέ δεν ξέρεις. (εμένα τουλάχιστον μου χρειάστηκε κανα δυό φορές) :cry: Περιλαμβάνει θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση 12 ώρες σε 2 εξάωρα (από τον δικό μας :D cos_dr) και αξιολόγηση για χορήγηση βεβαίωσης. Όσοι λοιπόν νομίζετε ότι θα σας ενδιέφερε παρακαλώ... κάντε ένα νόημα :roll: για να δρομολογηθει η διαδικασία. Σχετικό site http://www.redcross.gr

Ρίξε και μια ματιά εδώ http://www.noiz.gr/modules.php?name=Content&pa=showpage&pid=5

Αυτό είναι που λέμε "δημιουργική μίξη". Γεράσιμε ζωγράφισες, διότι ενορχήστρωσες με φαντασία και μίξαρες με γνώση! Αν σου περισσεύει χρόνος πολύ θα θέλαμε τις λεπτομέρειες. Εύγε! :lol:

Παρά το γεγονός ότι μπήκα στη διαδικασία το '81 και εφτιαξα μια κιθάρα από την αρχή, (διαλέγοντας και το κούτσουρο που θα έκοβα με ιατρικό ακουστικό :roll: ) θα έλεγα ότι συμφωνώ με τον superfunk. Είναι μεγάλη (και ωραία) οδύσεια, αλλά προσφέρονται στην αγορά φτηνά και καλά υλικά που δεν αξίζει τον κόπο και τον χρόνο να στήσεις κάτι από την αρχή. Πολύ σύντομα θα δημοσιεύσουμε σχετικό αρθρο συναδέλφου (άρρωστου :lol: ) που εφτιαξε κιθάρα από περισσέματα που κελαϊδάει!

Ευχαριστούμε για τις παρατηρήσεις γιατί έτσι βελτιωνόμαστε! Δίκιο έχεις, γιατί ο σκοπός μου από την αρχή ήταν να είναι το site "ελαφρύ" αλλά με την θεματολογία που δεν σβήνεται στο forum, το database βάρυνε σημαντικά. Oπως βλέπεις όμως άλλοι browsers δεν έχουν πρόβλημα. Εγώ να προσθέσω ότι σκέφτομαι ενναλακτικές λύσεις για το forum λόγω της "παρενέργειας" με τον IExplorer...

O Pearly gates είναι high output μαγνήτης. Δηλαδή δίνει τρελλά γκάζια συγκριτικά με τους στανταρντ μονούς της Fender. Η κιθάρα έχασε την ισοροπία της και γι αυτό και η διαφορά από τους "κακόμοιρους" μονούς. Χαμήλωσε τον όσο μπορείς από τις βίδες. Είναι επίσης δεδομένο ότι η 4η θέση θα άλλαζε χροια εφόσον παίζει εκεί ο Pearly Gates σε συνδιασμό με τον "παλιό" μεσαίο.

Δεν είναι απαραίτητο αξεσουαρ στην αλυσίδα κιθάρα -> ενισχυτής. Μειώνει τις έντονες αυξομειώσεις στις δυναμικές του παιξίματος. Στην κιθάρα λειτουργεί περισσότερο σαν εφφε και κυρίως σε συνδιασμό με άλλα, όπως chorus / flanger και distortion, ενώ βοηθάει στο να ακούγονται και να παίζονται πιο εύκολα τα σόλο και τα αρπέζ χωρίς να "χάνονται" νότες. Δεν ξέρω πόσο καιρό παίζεις ή τι είδος, αλλά σε κάποια είδη (πχ jazz, blues) οι ηθελημένες αυξομειώσεις είναι και το ζητούμενο, ενώ στα σόλο τύπου Bryan May των Queen είναι απαραίτητο. Στην ηχογράφηση είναι πάλι απαραίτητος ένας compressor, αλλά αυτό αφορά κυρίως στη βέλτιστη μεταφορά του σήματος στο μέσο.

και βέβαια όχι. ευτυχώς που οι έλληνες μουσικοί από τότε μάθανε να παίζουν ντραμς, κιθάρα, μπάσσο, μάθανε να τραγουδάνε, να ηχογραφούν, να κάνουν πρόβα... Επειδή έχω άποψη από πρώτο χέρι θα συμφωνήσω με τον feather αλλά δεν θα διαφωνήσω ότι τα groups αυτά είναι σταθμοί. Όπως και ο κύριος Creep records μόλις 23 ετών ξεκίνησε με βάρκα την ελπίδα να κάνει δισκογραφική από μεράκι μόνο και χωρίς γνώση. Η εταιρία έκανε ένα statement και θα μείνει στο χρόνο. Το ίδιο και τα παιδιά. Ο ντράμερ των Υ-Ο-Υ πχ (προσωπικός μου φίλος εκείνη την εποχή) έπαιξε στον δίσκο τύμπανα και εγώ δεν ήξερα ότι ήταν καν ντραμερ... (όχι ότι ήταν...) Καπου πρέπει ναχω και το σινκγλάκι που μου έδωσε. Εμείς, οι άλλοι, ξέραμε να παίζουμε καλά. Αλλά δεν έμεινε τίποτα. Γιατί δεν πιστεύαμε σε μύθους. Και γιατί παίζαμε με τους κανόνες. Το θέμα είναι ότι με το χρόνο ο μύθος γιγαντώνεται. Και μπράβο τους γιατί τον δημιούργησαν. Κάτι πιτσιρικάδες που δεν ήξεραν καν να παίζουν. Θα μπορούσα να γκρινιάξω και εγώ ότι παίζουν μπούρδες, (έτσι κι αλλιώς δεν με συγκινεί το είδος) ενώ εμείς.... που... τι; Αυτοί είχαν το σωστό attitude. Γιατί στο κάτω-κάτω ο κόσμος είναι αυτός που κρίνει. Όσοι δεν το'χουν, μένουν απλά μουσικοί. Για τον εαυτό τους.