Ωραία η Φρανκφούρτη!
Και ιδιαίτερα κάθε τέτοια εποχή με την Musikmesse, που όταν την επισκέπτεσαι ζεις "αλλού".Στη χώρα της μουσικής.
Χιλιάδες μουσικοί, μουσικολόγοι και έμποροι μιλάνε για τη μουσική και τη βιομηχανία της.
Βέβαια κάποια θέματα έχουν εξαντληθεί. Όπως οι κιθάρες.(Αλλά είναι φετίχ). Kαι άλλα είναι απλά φρέσκα.
Η ατμόσφαιρα είναι που μετράει όμως πιό πολύ.
Η βαβούρα, ο θόρυβος το πήγαιν' έλα.
Βλέπεις κάτι που σου γυάλισε, κάθεσαι και το ζαλίζεις.
Τελος πάντων, δεν ξέρω να το περιγράψω αλλά αξίζει να το ζήσει κανείς. Εστω μια φορά.
Χιλιόμετρα και χιλιόμετρα με gadgets και όλα τα φετίχ...
Και στη μέση του τεράστιου εκθεσιακού χώρου που καλύπτει μια περιοχή 10 οικοδομικών τετραγώνων, μια μεγάλη τέντα με 2 σκηνές σε μόνιμη λειτουργία.
Μόλις τελειώνει η μια μπάντα ξεκινάει η επόμενη στην δεύτερη. Από τις 10 μέχρι τις 6.
Και πάνω που πας να καταρεύσεις γιατί τα πόδια σου αρνούνται να κουνηθούν... μπαίνεις στην τέντα, χτυπάς μια γερμανική μπύρα προς 3,20 και παρασύρεσαι στο live! Καλό... Ηταν μια μπάντα φανκ μεταξύ άλλων φέτος, οι Funk Alliance, που έπαιξε όλη τη βδομάδα (15 άτομα κορυφαίοι όλοι, Frank Itt, Wolf Simon, Hiram Bullock, κ.α.) που έσπερνε...
Πόσα 3,20 φύγανε στο τριήμερο...
Από όργανα όπως είπα και παραπάνω δεν ενθουσιάστηκα (γέρασα φαίνεται) αλλά ούτε και όσες άλλες φορές έχω ξανάρθει, για να πω την αλήθεια.
Οι κιθάρες... Ε... τι ν' αλλάξουν.
Το θέμα έληξε στα 60'ς.
Τα υπόλοιπα παίζουν πάνω στο ίδιο μοτίβο. Παραλαγές στο ίδιο θέμα.
Και όχι μόνο αυτό αλλά προσπαθούν πλέον πολύ πετυχημένα να κάνουν ακριβώς αυτό το παλιό, με τα σκασίματα και τις συνέπειες του χρόνου επάνω τους.
Οι ενισχυτές είναι τόσοι πολλοί που δεν θυμάμαι τι είδα.
Πολλοί λαμπάτοι, χειροποίητοι και υλοποιήσεις point to point.
Πολλά τα watt όμως. Μου θυμίζουν αμερικάνικα αυτοκίνητα που έχουν τόσα άλογα που δεν μπορούν να τα βάλουν στο δρόμο από το σπινάρισμα, και σε κάθε στροφή ψάχνεις μαλακό μέρος για να σκάσεις!Όταν όμως παίζουν στα... 200, σκίζουν!
Ενώ με τα τρανζιστοράκια, μπορεί να μην έχεις τις εντάσεις, αλλά βγάζεις καλό ήχο (ίσως όχι τον κορυφαίο) και σε εντάσεις κρεββατοκάμαρας.
Στα τύμπανα, πάντα κολλάω από την ευρηματικότητα στα σεταπ.
Μικρά, ρηχά, φλατς, και στησίματα με φαντασία.
Όχι αυτό το κλασσικό σετ πιά. Κάσα, ταμπούρο, τρία τομ... Βάλε κανα μικρό ταμπουράκι δίπλα, ρίξε το τομ και παίξτο με πετάλι, βάλε χατ στη θέση του τομ... και... και...
Τα καχόν δίνουν και παίρνουν. Κάθεσαι επάνω τους και βαράς!
Ντουμπλάρουν για κάσα, ταμπούρο, τομ μια χαρά, (αλλά και για κάθισμα γραφείου...) και είναι ότι πρέπει για ακουστικά σετ.
Οι νέοι τρόποι να κοπανάς κάτι και να εκμεταλλεύεσαι τα sample libraries, που χρησιμοποιούμε στα software instruments, δίνουν και παίρνουν.
Από τα pads του HR-16, μέχρι αυτοσχέδιες κατασκευές σε κάθε είδους επιφάνεια.
Τηγάνια, κατσαρόλες και ότι βολεύει τον καθένα. Δημιουργικότητα φίλε μου! Μπράβο τους.
Από software τα γνωστά. Παραλλαγές κι εξέλιξη στο ίδιο θέμα.
Sequencers για studio... sequencers για Live, soft synths, επιφάνειες και προγράμματα για dj's, κλπ κλπ.
Πολύ πράμα. Τι να πρωτοθυμηθείς...
Α..! Οι μουσικαράδες, έδιναν κι έπαιρναν!
Κάθε εταιρία φρόντιζε να χαζεύουμε και το'κανε πολύ καλά, και μόνο υπηρεσία για να μαζεύει τα κρεμμασμένα σαγόνια μας δεν είχαν φροντίσει να φέρουν!
Φοβερή εμπειρία πάντως.
Ενα Σάββατο τον Μάρτη, άξιζει να το χάσετε στην Φρανκφούρτη.
Και του χρόνου!
Ρείξτε μια ματιά στα ενδεικτικά video από την έκθεση και θα καταλάβετε περισσότερα. Οι φωτό του laptop και τα video... αυτοκαταστράφηκαν.
http://www.youtube.com/view_play_list?p=DF328CF8F0846B3D