Σίγουρα θα έχετε μπει σε κάποιο μαγαζί με όργανα και θα σταθήκατε μπροστά σε κάτι που σας γυάλισε. π.χ. μια κιθάρα.
Και σίγουρα θα έχετε κάποια στιγμή ζητήσει να τη δοκιμάσετε.
Σας έτυχε όμως να την κατεβάζει ο πωλητής, να τη συνδέει στον ενισχυτή που είτε διαθέτει το μαγαζί, είτε αυτός επιλέγει, να κάθεται και να κατεβάζει παπάδες που προφανώς έχει προβάρει γι αυτό το σκοπό και αργότερα να σας τη δίνει κι εσάς;
Χμμμ... Άντε να παίξεις μετά...
Ξένος χώρος, άγνωστη κιθάρα, λάθος χορδές, σε ξένο ενισχυτή που δεν είναι καν ρυθμισμένος όπως συνηθίζεις και το μόνο πράγμα που δεν περνάει απο τον νου εκείνη τη στιγμή, είναι να ακούσεις αυτά που σκέφτηκες αρχικά για την κιθάρα. Τους μαγνήτες, το σκάσιμο, αίσθηση μπράτσου, το βάρος της κλπ. Εχεις ήδη μπει σε ανταγωνιστικό περιβάλλον και το μονο που προσπαθείς είναι να μην ακουστείς... τυρί. Μυτζήθρα.?
Και καλά να είναι διαφορετικό το ύφος που παίζεις αλλά πες πως δεν είσαι τόσο σίγουρος για τις ικανότητες σου και γουστάρετε και τα ίδια με τον πωλητή, το πιο πιθανό είναι να εξελιχθεί σε μια άσχετη αμήχανη κουβέντα πάρα σε δοκιμή. Το έχω δει να συμβαίνει μπροστά μου.
Παλιά ο πωλητής δεν ήταν απαραίτητα και παίκτης (βέβαια τότε δύσκολα σου δίνανε να δοκιμάσεις κιόλας) η κουβέντα ήταν τυπική και γύρω απο την τιμή, μα σίγουρα η επίσκεψη δεν κατέληγε σε τέτοιου είδους περιστατικά εσωστρέφειας απο τον πελάτη, παρά κανα εσωτερικό βρισίδι για την ασχετοσύνη του "έμπορα" μετα την απομάκρυνση απο το ταμείο, βέβαια. Παλιοί καλοί καιροί.?
Αλλά έτσι είναι δεν μπορείς να τα'χεις όλα!
Εσείς τι προτιμάτε; Ξερόλα ή έμπορο; Και ποιες οι εμπειρίες σας; Θετικές και αρνητικές.