Yannis Methenitis

Εμ.. τι θα έβαζε. Δρομέας; Εχει χαθεί λίγο το μπαλάκι νομίζω, αφού με 700 παίρνεις τον Chesterfield.

Στα λεφτά αυτά θα προτιμούσα έναν Chesterfield και καμιά δεκαριά βόλτες στα σουβλάκια με τα ρέστα.

Περαστικά ρε Κβαντικέ αλλά μας έβγαλες το λάδι στην επίκαιρη κουβέντα για τον κορονοϊό, που δεν τρέχει τίποτα και που σε φυλάει ο ύψιστος. Τιμή σου βέβαια που το αναφέρεις τώρα, έστω και εκτός θέματος.

Λόγω βιγκανοσίνης ή κάτι άλλο; Για πες, έχει ενδιαφέρον.

Αν και λιμπίστηκα την εικόνα που ανέβασες, μιας και τις προτιμώ συνοδεία ούζου, το τεμάχιο έχει vegan περιεχόμενο και ευκολομνημόνευτα λόγια και μελωδία. Το δε θετικότερο για μένα είναι πως κατάφερες να ηχογραφήσεις τη φωνή άψογα και να την αναδείξεις και η συνολικότερη παραγωγή είναι πλέον demo quality. Πολύ πετυχημένος ο ήχος της μελωδίας. Well done (όχι οι σαρδέλες)!

Και χωρίς, ωραίο είναι. Να πω κι δύο κοινά μυστικά για όσους δεν γνωρίζουν; Το σκόρδο δεν βρωμάει και μένει μονο η γεύση, αν αφαιρέσεις την λεπτή πράσινη ρίζα στη μέση. Αποφεύγεις το κλάμα όταν κόβεις κρεμμύδι, αν αφήσεις τα τριχωτά μουστάκια άθικτα και κόβεις απο πάνω προς αυτά.

Δεν επανελήφθη το πείραμα με τη business class της ξάπλας και δε γνωρίζω ποιο είναι το... Beat, αλλά σίγουρα θα πρέπει να πιουμε μια μπύρα για τον φάσιον. Καθημερινές μόνο κατεβαίνω.

Θα μου πεις το χρώμα να'ρθω να σε βρω. Γιατι εγω πάω σε κανα αρμυρίκι εκεί κοντά όπου η επόμενη παρέα να απέχει πάνω απο 20 μέτρ.

Γιατι αυτά εντυπωσιάζουν τους νεόπλουτους, πτωχέ μου φαν. Έχω αποκτήσει νέα ενδιαφέροντα.

Παίδες το καλοκαίρι είναι ανυπόφορο στην Αθήνα, όπου δεν μπορείς να ξεκουραστείς λιγάκι απο την συνεχή ζέστη. Στο εξοχικό που είναι στα 790 μέτρα δεν έχω καταλάβει τίποτα. Ζέστη 33 βαθμούς την ημέρα αλλά... 23 πραγματικούς το βραδάκι και ψιλή κουβερτούλα στον ύπνο. Ξεκουράζομαι. Δεν υπάρχει αυτή η ανελέητη συνέχεια. Αισθάνομαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ για τα δεδομένα της Αθήνας, της πιο απάνθρωπης τσιμεντούπολης με την μόνιμη ζέστη, μέρα - νύχτα. Άντε και το Κάιρο. Επέστρεψα για λίγες μέρες στην Αθήνα και απο τις 2 το μεσημέρι μέχρι το πρωί, δουλεύουν τρία αρκουδίσια στους 26 βαθμούς. Το αποτέλεσμα ξέρετε ποιο είναι; Δεν μπορώ να κοιμηθώ πλέον απο τον θόρυβο του φυσήματος του ερ κοντίσιον. Κοντεύω να τρελαθώ. Μη ξεχνάτε επίσης πως η καλοκαιρνή κουλτούρα της 8ωρης ξάπλας στη παραλία είναι προϊόν του 20ου αιώνα. Παλιά ο κόσμος πήγαινε κατασκήνωση σε κανα βουνό κοντινό. Αλλά έχει συνδυαστεί με το ξέκωλο και τον ναρκισσισμό μας και θεωρείται πλέον απαραίτητη η "ηλιοθεραπεία" συνοδεία εξάωρου νεροπλύματος καφέ χρώματος, σε κάποια πλαζ σε ξαπλώστρα στη θέση... business!!! Μου έτυχε κι αυτό στο Κιάτο. Πόση βαρεμάρα θεε μου! Κολύμπα ρε φίλε. Κάνε κάτι... θα βρωμίσεις απο τη ξάπλα και τα βακτήρια της ξαπλώστρας! Τυχαία νομίζετε οι τριτοκοσμικές χώρες είναι στα ζεστά κλίματα; Για να επανέλθω στο θέμα όμως, στην Αθήνα δεν παίζω εύκολα μουσική. Ιδρώνω εύκολα και χαλάνε οι χορδές και οι κιθάρες θέλουν συνέχεια καθάρισμα. Αλλά όπως είπα, απο φέτος στο βουνό μου που απέχει μισή ωρίτσα για ένα μπανάκι στη θάλασσα, έχω 2-3 κιθάρες κι ενα Cube και ετοιμάζω το χειμερινό ρεπερτόριο, ευτυχισμένος. Μεγάλες επιτυχίες.

Τι προσπαθεί να περιγράψει η λέξη;

Που τη θυμηθήκανε τη Shergold και την αναστήσανε ρε φίλε. Μάρκα απο τα 70'ς που είχε χαθεί. Ωραίο σχέδιο. Με 'γειές!

Εγώ το χρησιμοποιώ πάντα στα ντραμς και σχεδόν όποιο άλλο midi note όργανο και αυτό είναι μια τακτική που έχω αποκτήσει απο τότε που τα DAW ήταν midi sequencers. Πλέον ισχύει και για audio. Το Quantization έχει να κάνει με το timing, οπότε μουσικές που βασίζονται στον ρυθμό αν δεν έχουν σωστό χρόνο στο downbeat και upbeat ακούγονται... ελληνικό ροκ με αίσθημα. Βέβαια, πρέπει να βρεις τι Quantization αρμόζει στο κομμάτι και κυρίως ανάλογα με το επίπεδο του παίκτη. Κάποιες φορές τα 16α και άλλες τα 64α για ελάχιστες μεταβολές, τρίηχα, κ.α. ενώ υπάρχει και η επιλογή που δίνει swing σε όποιο ποσοστό ορίσεις εσύ. Το δε groove είναι το feel όπως είπε και ο @fusiongtr και έχει να κάνει με το παίξιμο του συνόλου και το ρυθμικό επίπεδο του. Δεν προστίθεται κατα τη γνώμη μου ούτε διορθώνεται.

Καλόπαιχτη η νέα GRETSCH! Φτιάχνεις ωραία παρέα με τις τρεις τους. Λίγο με τη ζωγραφική να ασχοληθείς περισσότερο γιατί τα σχέδια στον τοίχο προδίδουν την ηλικία σου.

Μπορείς να της ανοίξεις τα μάτια ίσως. Στείλε της κανα email. Όπως είπε και ο Ali, καποιοι προτιμούν να δουλεύουν αθόρυβα. Δεν σημαίνει ότι είναι και μαράκες!

Μα τότε τι να πει μια Diane Warren ρε φίλος... που έχει γράψει τα Άγραφα για τους πάντες απλά η κυρία είναι συνειδητοποιημένη τραγουδοποιός και όχι wannabe star.

Και four on the floor να το κάνεις μπορείς. Ποιός λέει πως επειδή χρησιμοποιήθηκε ΚΑΙ για hip hop δεν το κάνεις ότι θες. Εξ άλλου η κουρδιζόμενη παχιά μπότα και το cowbell είναι το χαρακτηριστικό του. Βάλε και μπασογραμμή με ανάλογο ύφος π.χ.

Αυτό είναι όντως ένα ενδιαφέρον θέμα συζήτησης. Πόσο συχνά ανατριχιάζετε μετά τα 40; Πιστεύω πως ισχύει το "did this, done that, bought the t-shirt" ακούγοντας σε βάθος χρόνου. Κάτι σαν την ευαίσθητη παιδική γλώσσα στις έντονες γεύσεις που με την ενηλικίωση αρχίζει σιγά σιγά να γίνεται πιο αναίσθητη. Στην εφηβεία άκουγα ΛΑ με φαζ και ίδρωνα. Τώρα, λέω δεν είναι γερμανίου... και το έπιασε ψηλά... και σίγουρα το έχω ξανακούσει και το έχω παίξει εκατομμύρια φορές οπότε βαρεθήκαμε. Ο χρόνος αναπόφευκτα αλλάζει με τι τρόπο ανατριχιάζουμε. Και ναι μπορεί να ακούσω το Caravanserai και να μου σηκωθεί η τρίχα πάλι αλλά για συναισθηματικούς λόγους, που συνδέονται με εκείνες τις πρωτόγνωρες εμπειρίες στην εφηβεία μου και πολύ λιγότερο γιατί έπαιζε καλύτερα τότε ο κύριος Κάρλος. Το λέει και η επιστήμη. Αυτή είναι η άποψη μου για τη ραχοκοκκαλιά μου με τις 3 κοίλες. Και σίγουρα αυτά τα λέμε για εμάς τους γέρους του muppet show και δεν αφορούν τους υπόλοιπους που ανατριχιάζουν με άλλα πρωτόγνωρα για εκείνους ακούσματα. Είτε νέα, είτε παλιά.

Αν σκεφτείς παράλληλα πως δεν υπάρχουν πια αυτες οι τρίχες, ίσως να μη φταίει αποκλειστικα ο Carlos.

Παρομοίως. Οπως όλοι είδαμε ο Carlos δεν ξόφλησε το '77. Και αυτό είναι η δουλειά της σωστής ομάδας του που αναγνώρισε πως υπήρχε κοινό και χρειαζόταν επανατοποθέτηση και repackaging το προϊόν.

Αχ... ρε @dimsonic αφού είναι καθημερινότητα η τακτική αυτή. Είσαι έφηβος στη ψυχή. Π.χ. όταν πρωτοεμφανίζεται ένας τραγουδοποιός ή συγκρότημα ολόκληρο, το καλύτερο τραγούδι συνήθως το δίνουν στη Χαρούλα ή άντε να το πουν μαζί. Είναι οι άγνωστοι που δίπλα στον γνωστό θα ακουστούν και μπορεί να πάνε παρακάτω. Και συμφωνώ μαζί σου πως το παραπάνω τεμάχιο είναι απλό filler και αξιολησμόνητο, οπότε...

Το λινκ που δινει ο @roberto30 αλλά και οι στιχοι, για ρυθμό μιλούν. WHAT DOES 808 MEAN? 808 is the common nickname for the Roland TR-808 Rhythm Composer, an electronic drum machine from the 1980s popular in hip-hop music.

Περιμένω να ακούσω το 808... πουθενά το 808! Δεν θα'πρεπε να υπάρχει έστω μια λούπα απο TR-808 αντι για "φυσικά" τύμπανα; Φάουλ κύριε διαιτητά, όταν ο στίχος μιλάει για αυτό σε όλο το κομμάτι. Μου θυμίζει παλιακή Ελπίδα με "στη ντισκοτεκ, στη παλιά ντισκοτεκ..." για κοινό συνταξιούχων. Κατα την άποψη μου το σόλο είναι το καλύτερο που έχει γράψει ο Γιώργος μέχρι στιγμής (καμία σχέση με Santana φυσικά) αλλά δεν κατανοώ και τον λόγο ύπαρξης του. Εν ολίγοις η νεανική φωνή σου... roberto30, σε συνδυασμό με βιντατζοιδή (αλλά όχι) ενορχήστρωση σε funk intro με ντίσκοποπ συνέχεια δεν έχει χαρακτήρα και ταυτότητα. Αρα... βάζουμε τύμπανα 808 με άλλη ενορχηστρωτική κατεύθυνση και ρυθμό... και ίσως καταλήξουμε να βάλουμε τότε το ωραίο σόλο, θα το ξανατραγουδίσουμε προσεκτικά και με κάποιες δεύτερες το κομμάτι και θα το κλείσουμε χωρίς βιασύνες. Και γρήγορα γιατι μετράει ο χρόνος του στούντιο και η παραγωγή θα κοστίσει τα μαλλιοκέφαλα μας.

Ήταν μια και μοναδική φορά που παίχτηκε. Ο τραγουδιστής Γιώργος Φραντζεσκάκης, το μπάσο και η μια κιθάρα, το παίζαμε πρώτη φορά χωρίς πρόβα. Γι αυτο και κάποια μικρά φάλτσα. Αμα τα ντραμς και μια κιθάρα οδηγάνε, οι άλλοι ακολουθάνε. Η παρέα ήταν καλή.