Yannis Methenitis

Προσοχή κυκλοφορούν καρατέκα δάρτες. Που πας ρε θείο...? Να αποφεύγεις την Ολλανδία ολότελα θα έλεγα, μη σε χάσουμε γιατι είναι και ψηλοί αυτοί. Αφού είσαι ευαίσθητη φυσιογνωμία, τι είναι αυτό που σου κάθονται στο λαιμό ορισμένοι...?

Συμφωνώ απόλυτα ως προς τα 2-3 ms που είναι αυτά που μπορεί να περάσουν απαρατήρητα και είναι αυτά που εγώ μπορώ να ανεχτώ όταν παίζω.Όταν αυτό διπλασιάζεται ενοχλούμαι ακόμα και όταν συμβαίνει φυσικά απο απόσταση πχ με τον ενισχυτή. Γι αυτό όταν παίζω είμαι πάντα δίπλα στον ενισχυτή ενώ να διευκρινήσω στον @BillTrantos πως τα αναλογικά ρακ δεν έκαναν μετατροπές. Ηταν απλά ενισχυτές σε ρακ φόρματ για να έχουν καθυστέρηση. Εκτός κι αν μιλάς για τα πσηφιακά... Υ.Γ. Αυτό με την καθυστέρηση μου θυμίζει παλιές εποχές και τις "περιόδους".?

Πόσο ενδιαφέρον είναι να βλέπεις πόσο απλά γράφονται ύμνοι.

Ο φίλος μου ο μεθοδικότατος Leo Gibson, εδώ μας ανοίγει τα μάτια με αυτό το εξαντλητικό τεστ καθυστέρησης που εισάγουν 23 amp modelers. Προσωπικά ο λόγος που θα κατέληγα σε ένα τετοιο μαραφέτι θα ήταν επειδή εξυπηρετεί την ηχογράφηση στο σπίτι χωρίς μικρόφωνο και μεγάλες εντάσεις. Πέραν του πιστικού ήχου που όλοι κοιτάμε στα τεστ μια παράμετρος που παραβλέπεται είναι η καθυστέρηση που προσθέτει η αλυσίδα AD > processor > DA, δηλαδή η μετατροπή του σήματος απο αναλογικό σε ψηφιακό για να το επεξεργαστεί ο υπολογιστής και στη συνέχεια η μετατροπή πάλι σε αναλογικό. Και επειδή υπάρχουν παρόμοιες σουίτες για χρήση μεσα απο DAW που προσθέτουν όμως καθυστέρηση, αφήνοντας αδιάφορους όσους μας επηρεάζει στο παίξιμο το φαινόμενο, τι νόημα έχει να πάρει κανείς εξωτερικό επεξεργαστή νομίζοντας πως θα λύσει το πρόβλημα του, όταν και αυτοί έχουν σχεδόν την ίδια καθυστέρηση, που όπως θα δείτε δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη ακόμα και σε high end modelers. Όπως θα δείτε τη χαμηλότερη καθυστέρηση είχαν οι "μικροί". Μια πιθανή προσωπική εξήγηση είναι ότι χρησιμοποιούν dedicated επεξεργαστές αλλά και το ότι τα ονόματα του R&D δεν είναι νεόφερτα στο χώρο, στα 3 πρώτα που είναι Boss και Strymon που προφανώς βελτιστοποίησαν τους αλγόριθμους τους στο έπακρο. Προσωπικά θα πάθαινα εγκεφαλικό αν ακούμπαγα 2 χιλιάρικα και αισθανόμουν στα δάχτυλα καθυστέρηση. Ισως να είμαι υπερβολικός και όπως λέει και ο Leo Gibson, εκείνος δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα μιας και απο παλιά χρησιμοποιούσε MIDI κιθάρες ως ελεγκτές για synthesizers. Καλό είναι όμως να γνωρίζουμε πριν βάλουμε το χέρι στην τσέπη.

Ακριβώς αυτό. Κι εγω όταν άκουσα τον Bukovac έμεινα... τι είπε ο άνθρωπος. Ολόκληρη ιστορία. Το έκανε σαν μη σόλο. Λες και ήταν αυτό το track. Όλοι έπαιξαν εξαίσια σόλο όμως. Την κυρία δεν τη γνώριζα όπως και κάποιους youtubers αλλά οι μόνιμοι του Nashville ξεχώρισαν και ο Quayle εντυπωσίασε ως μπουζουξής σχεδόν, ο δε M. Scott ξεχώρισε για τον ήχο του.

Μπράβο Βασίλη! Εμπιστεύσου το ένστικτο σου και προχώρα. Έχεις καλή πυξίδα.

Παρακολουθώντας το παρακάτω βίντεο του Paul Davids μου φάνηκε πολύ ευρηματικό και άξιο μελέτης. 10 κορυφαίοι κιθαρίστες youtubers και session musicians απαντούν και δίνουν τη δική τους εκδοχή σε ένα μικρό μουσικό θέμα. Υπάρχουν όλοι. Shredders και bluesmen. Ποιο είναι το σόλο που σας εκφράζει και λέει όλη την ιστορία στο κομμάτι; Ψηφίστε και συζητήστε. Έχει πολύ ενδιαφέρον.

Είναι γουάου το σκέρτσο! Επίσης, συμφωνώ απόλυτα με τον @gmoukouγια τη μαχαιριά στη καρδιά στο αργό μέρος. Ακούγοντας το απο ηχεία υπολογιστή (αξιοπρεπή όμως) η ορχήστρα και ο χώρος έδεσε μια χαρά.

Οι πλατφόρμες streaming που πληρώνουν τεράστια ποσοστά στα μεγάλα labels, αλλάζουν το παιχνίδι και προωθούν τους ανεξάρτητους γιατί αποδίδουν πιο ισορροπημένα ποσοστά και μπορούν και αυτοί να ανταπεξέλθουν. Καλό για τους ανεξάρτητους και γι αυτό τα labels βλέπουν να χάνουν το παιχνίδι απ' τα χέρια τους και θέλουν να επιβάλλουν νέους όρους. Αρνητικό είναι ο τεράστιος αριθμός κυκλοφοριών κάτω του μετρίου που αναφέρθηκε ο Στρίνγκερ ως σκουπίδια (και άδικο δεν έχει κατα τη γνώμη μου). Νομίζω πως είναι για καλό των μικρών ψαριών και εις βάρος των καρχαριών. Το κουρνιαχτό είναι μεγάλο και σε εξέλιξη πάντως. Θα δούμε όταν καταλαγιάσει τι θ' απογίνει. Υ.Γ. Το φλοτσαμ εντ τζετσαμ προϋπήρχε σαν όρος προ πολλού και πιο συγκεκριμένα αναφέρεται στα επιπλέοντα σκουπίδια. Δεν δημιουργήθηκε απο κάποια μπάντα.

Θυμήθηκα την παλιά μου αναφορά.

Δεν είναι το θέμα αν τα παίρνει. Είναι η μεθοδολογία που κάνει τη διαφορά. Οι Anderton's το κάνουν παρεϊστικα με τα ανάλογα αποτελέσματα.

Είμαι σίγουρος πως ξέρεις τι και πως να ψάχνεις εσύ. Αυτά που ανέβηκαν όπως του Anderton's, είναι καφενειακές συγκρίσεις όμως.

Όχι ακόμα.

Το θέμα δεν είναι να "ακούς" Fender ήχο ή όποιον άλλον ενισχυτή όπως τον φαντάζεται κανείς. Ο λόγος που έβαλα το αρχικό βίντεο είναι γιατι ο Leo Gibson συγκρίνει σε σχέση με το αυθεντικό. Με έναν ενισχυτή σημείο αναφοράς δηλαδή. Έτσι συγκρίνεις αντικειμενικά και όχι όπως φαντάζεται ο καθένας το πως θα έπρεπε ή θα ήθελε να ακουστεί αφού μιλάμε για modeling. Απο την άλλη ο ήχος της ηλεκτρικής κιθάρας είναι ότι έχει ο καθένας στο κεφάλι του οπότε και 15 ovedrive στη σειρά και ενδιάμεσα ένα modeler αμα κάνει, τοτε όλα καλά. Αλλά δεν είναι το θέμα που συζητάμε. Το μοντελο είναι αντίγραφο δεδομένου ενισχυτή και καμπίνας στην συγκεκριμένη περίπτωση και σαν τέτοιο πρέπει να συζητηθεί.

Μα νομίζω πως το σχήμα το σχεδίασαν για να πέφτει σωστά. Όχι όταν παίζεις. Σίγουρα ο σχεδιαστής είναι ειδικός στο air guitar.

Νομίζω μόνο στα ακυκλοφόρητα, θα βρεις αλλά δεν έχω τιμή. Κάπου είδα νέες παρουσιάσεις αλλά είναι πολύ φρέσκα ακόμη για να κυκλοφορήσουν.?

Με 'γειά! Και να κόψεις τις μεμψιμοιρίες. Άκου ο τελευταίος μου... έκλεισες ήδη τάφο μήπως? ή τους χρησιμοποιείς μόνο για δουλειά; Οουυυ... μια χαρά είναι.

Με αφορμή το άρθρο που διάβασα στο Music Business Worldwide, αναρωτιέμαι που θα οδηγήσει η διαμάχη με τις μεγάλες εταιρίες και όσους απο εμάς κινούμαστε ανεξάρτητα δημοσιεύοντας τη μουσική μας. Η αλήθεια είναι πως υπάρχει τεράστια κυκλοφορία μουσικής με πολλά σκουπίδια που δεν θα έβλεπαν το φως της ημέρας παλαιότερα και όπου μεταξύ τους μειώνεται κατα πολύ η πιθανότητα να ξεχωρίσει κάτι πραγματικά αξιοπρόσεκτο. Στη πρόσφατη συνέντευξη στο Music Business Worldwide, ο CEO της Believe (Tunecore) Denis Ladegaillerie, που η πλειονότητα των δραστηριοτήτων της προέρχεται από την εξυπηρέτηση ανεξάρτητων καλλιτεχνών και ετικετών συμπεριλαμβανομένης της TuneCore, ισχυρίστηκε ότι τα Major Labels κάνουν κινήσεις για τη μείωση των εσόδων streaming για ανεξάρτητους καλλιτέχνες. Αντίθετα, ο πρόεδρος της Sony Music, Rob Stringer, αντιμετώπισε το θέμα της μείωσης του μεριδίου αγοράς λόγω της πλημμύρας ανεξάρτητων uploads μουσικής σε πλατφόρμες καθημερινά, τις οποίες αποκάλεσε «flotsam and jetsam» (σκουπίδια δηλαδή). Τα ετήσια έσοδα streaming που δημιουργεί ο μέσος δημιουργός είναι τόσο ασήμαντα, που πραγματικά δεν θα έπρεπε να κάνει μεγάλη διαφορά σε καμία περίπτωση και ενώ η ιδέα της ιεράρχησης των εσόδων streaming για μεγάλες label μπορεί να είναι εντελώς ανήθικη, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο στον κόσμο των μεγάλων labels. Όταν η μουσική βιομηχανία άρχισε να βασίζεται στις διαδικτυακές υπηρεσίες και όχι στις φυσικές πωλήσεις, αυτές οι γκρίζες ζώνες έγιναν όλο και πιο ευδιάκριτες. Η ακρόαση μουσικής μέσω υπηρεσιών όπως το Spotify, έχει αποκτήσει μεγάλη δημοτικότητα την τελευταία δεκαετία. Κάθε συναλλαγή και κάθε συνδρομητής έχει σημασία στην ηλεκτρονική αγορά και όταν πλατφόρμες όπως το Spotify έχουν στριμώξει την αγορά, παίρνουν αποφάσεις που επηρεάζουν τους υπόλοιπους από εμάς καλώς ή κακώς. Όμως οι εταιρίες παίρνουν τη μερίδα του λέοντα απο τα δικαιώματα στα συμβόλαια των καλλιτεχνών τους και αφήνουν ένα μικρότερο ποσοστό στο Spotify απο κάθε κυκλοφορία. Το αποτέλεσμα είναι το Spotify να δίνει κάποια προτεραιότητα σε ανεξάρτητες παραγωγές αλλά και podcasts που προσέθεσε στην πλατφόρμα μιας και εκεί έχει μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους. Είναι προφανές πως τα μεγάλα labels έχουν στριμωχτεί και θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να ανακτήσουν τα χαμένα τους πρωτεία στα έσοδα απο τις υπηρεσίες marketing που προσφέρουν στους πελάτες τους. Εσείς τι λέτε; Είναι πραγματικά μια καταστροφική κατάσταση πραγμάτων ή μια θετική εξέλιξη;

Το έχω ήδη πετύχει αυτό με το εξαιρετικό για την τιμή του Mooer Radar και το IR της καμπίνας μου (που αγόρασα αντι να καταγράψω) απο τη Mesa. Είναι όντως ενδιαφέρον και έχω γράψει γι αυτό κάπου νομίζω. Δεν μπόρεσα να διακρίνω διαφορά συγκρίνοντας τα. Αλλά βέβαια οι ενισχυτές μου ακούγονται διαφορετικά με μια 4Χ12 που δεν έχω. Το θεμα είναι να σου κάτσει κάποιος συνδυασμός. Και γι αυτό προτιμώ την απλότητα του Iridium που απο τη μια μπορείς να φορτώσεις τα πάντα αλλά μπορείς να επιλέγεις και να πειράζεις όπως σε ένα ενισχυτή πολύ απλά. Και το σημαντικότερο για μένα είναι πως σε βαθος χρόνου θα έχεις καταλήξει στις επιλογές σου και δεν θα εξαρτάσαι απο όποια αναβάθμιση του software μιας και είναι αυτόνομη συσκευή.

... Για να προσθέσω πως τα πετάλια αυτά όπως έγραψα παραπάνω είναι ένα μέρος των Helix, Axe fx, etc. Όσο για τα προσωπικά IR, εγω ασουμε το τελειώνω με έναν Boogie Lonestar και έναν Crate πάνω σε 1Χ12 Lonestar καμπίνα. Μα το νόημα δεν είναι αυτό... έχεις να διαλέξεις του κόσμου τα καλούδια που ούτε στον ύπνο σου δεν θα αποκτούσες. Γιατι να θελω να περιοριστώ σε αυτα που έχω επειδή αυτά μπορούσα να πληρώσω;

Welcome to the club. Επειδή εγώ το θέλω κυρίως για ηχογράφηση δεν ξέρω αν με βολεύει το πετάλι σαν format αλλά ούτε και το rack. Νομίζω πως αν ήταν desktop θα το προτιμούσα.

Παιδιά όλα αυτά και πολλά άλλα ακούγονται σαν ενισχυτές γιατί είναι πιστά αντίγραφα. Δείτε μόνο το κανάλι του αρχικού βίντεο που συγκρίνει μόνο τέτοια. Όσο για τον γνωστό σου, fender ήθελε και fender πήρε. Ότι προτιμάει κανείς.

Αν και αναμφίβολα καλά, προτιμώ τις επιλογές του Iridium απο τα πλευρά του OX. Απο την άλλη τι κοινό συγκρίνετε δηλαδή και είναι καλύτερος ο ήχος των UA;