Yannis Methenitis

Εγώ πάλι τα είδα ως: 7 rock 2 jazz 1 blues δεν ξέρω αν μένει κάποιο κενό στην άμυνα αλλά ίσως υπάρχει χώρος για ένα ακόμα, νομίζω. Τα έβαλα ως γνωστά κομμάτια που τα ξέρουν κι οι πέτρες, αν και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Φυσικά όλα θα παιχτούν στον τόνο του playlist.

Όπως έχει πει και ο διοργανωτής @Terry RoscoeBeck5 για να μη βαράμε στου κουτρούλη το πανηγύρι, πήρα την πρωτοβουλία να μαζέψω 10 κομμάτια που θα εξυπηρετήσουν σαν playlist. Ας ετοιμάσει όποιο προτιμάει ο καθένας να ανεβαίνει να παίζει. Ζητούνται όλα τα όργανα και φωνές!

Επειδή αυτά τα "θέλω έτσι και μετά γιουβέτσι αλλά κι αν αλλάξω γνώμη..." δεν λύνονται με σταθερές λύσεις παρα μόνο με patchbay που σου δίνουν κάθε πιθανότητα σύνδεσης, ίσως θα έπρεπε να το κοιτάξεις σαν λύση αφού έχεις προσθέσει αρκετές επιλογές. Ρίξε μια ματιά στο πως έχει το στούντιο του ο Pete Thorn και πάρε ιδέες.

Ο κωμικός και ντράμερ Fred Armisen δείχνει την διαχρονική εξέλιξη που είχε, στα ντραμς. Προσωπικά ταυτίζομαι απόλυτα σε ότι αφορά την κιθάρα και τη μουσική, όπως την παρουσιάζει εκείνος. Όσο μεγαλώνεις και μαθαίνεις, ελέγχεις το όργανό σου πιο δυναμικά και δεν χρειάζεται να φωνάζεις συνέχεια. Παύεις να παίζεις λες και οι μπαγκέτες ή η πένα είναι διακόπτης on - off.

A or B. Γιατί να είναι η έξοδος του Iridium τελική αφού χρησιμοποιείς time effects κατα την ηχογράφηση; Αυτά τα θέλεις καθαρά και όχι μέσα απο IR. Δεν μας λες εσύ καλύτερα πως θα το χρησιμοποιείς και τι προβλήματα νομίζεις πως θα έχεις;

Αν το Iridium παίζει το ρόλο ενισχυτή, την προενίσχυση την έχεις στο ΕQ του, οπότε όλα τα άλλα ακολουθούν για διορθώσεις (κάτι που θα έκανα in the box προσωπικά). Το Behringer αν παίζει τον ίδιο ρόλο πρέπει να συνδέεται παράλληλα ή μετά αν κάνεις χρήση των time effects του. Αν αυτή είναι μια αλυσίδα για ηχογράφηση, ο compressor/limiter χρησιμοποιείται για να μην ξεφεύγει το σήμα και να είναι σταθερό και όχι "δημιουργικά" όπως κάνουμε οι κιθαρίστες αλλά και πάλι μόνο εσύ ξέρεις πως τον χρησιμοποιείς.

Φίλε Τάκη θα σου πω κι εγώ δυο λόγια κι αν θες τα λαμβάνεις υπ' όψη σου. Δώσε βάση και δούλεψε τη φωνή σου γιατί η ερμηνεία δεν πείθει και ακούγεται απο άλλες εποχές. Στο κιθαριστικό σόλο φλυαρείς και δεν είναι το φόρτε σου. Παίζεις εκτός κλίμακας κ.α. Παίζε λίγα και καλά. Το ύφος της μουσικής σου θέλει όσο λιγότερα γίνεται απο κάθε όργανο και όσο πιο απλά ΑΛΛΑ σωστά και ρυθμικά μπορείς. Το αποτέλεσμα εδώ είναι ερασιτεχνικό.

Θα το έβαζα οπουδήποτε σε αυτή τη σειρά: Κιθάρα> boss LS2 line selector (όπου στο ένα δρομολόγιο έχω το joyo american sound/sans amp δηλαδή)> boss TU50 tuner> boss CL50 compressor/limiter>

Σίγουρα αλλά πόσοι το παραδέχονται;

Πωπω κύριε Νίκο μου! Και το μακαρόνι στέκεται όπως μου αρέσει. Θεικό.

Η Alesis τα κάνει αυτά αλλά δεν πιστεύω να είναι συγκρίσιμα μεγέθη. Λες να έχει παίξει βιομηχανική κατασκοπεία;

Δηλαδή άκου τον Ρίτσι να αυτοακυρώνεται και να μην αποδίδει στην μουσική του ευφυΐα το πιο γνωστό ριφ του ροκ. Απίστευτα ειλικρινής και χρεωμένος όπως φαίνεται. Αλλά ποιός να τον κυνηγήσει πια;

Σάββατο 22 Οκτωβρίου, 7 - 11μμ, Prova Studio, Ταύρος. Η meta Covid συνάντηση για τα μέλη του Noiz! Ένα βράδυ για jam, κουβέντα, bends και G.A.S. όπως παλιά. Φέρτε κιθάρες, βιμπράφωνα, άρπες, κάρτες ήχου και με ό,τι άλλο βγάζετε ήχο. Φέτος λέμε να υπάρχει και ρεπερτόριο που θα ανακοινωθεί σύντομα. Θα παίζουμε όλοι το ίδιο θέμα επιτέλους! Σε δύο μεγάλες αίθουσες υπάρχει χώρος ακόμα και για να στήσουμε κι ένα παζάρι μεταχειρισμένων οργάνων! Ελάτε να τα πούμε από κοντά και κυρίως να παίξουμε! Σημειώστε το και κανονίστε από τώρα να είστε εκεί. For Free! Υ.Γ. Εγώ θα φοράω τη μάσκα μου.

Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως.

Τα 'λεγα εγω...

Κούκλα είναι @Κβαντική Διεμπλοκή! Μόνο που δεν παραπέμπει σε πανκ παίξιμο αλλά να μου πεις η κιθάρα θα πάρει ότι χαρακτήρα της δώσεις εσύ. Αν ήθελες χαρακτήρα πανκ θα έπαιρνες telecaster. Πολύ όμορφες πινελιές η ματ γέφυρα και τα βυθισμένα κουμπιά.

Αυτά είναι λιτά εργαλεία για δουλειά, όπως η κιθάρα που αναφέρω παραπάνω.

Όπως τα λέει ο Λάκης. Για να στο θέσω κι εγω με αυτοκίνητα, αν έχω μια Porsche 911S Carrera, των 100,000+, εκτιμώ και λιγουρεύομαι σίγουρα ένα Caterham kit car των 20,000 γιατί είναι a drivers' car. Ελαφρύ, γρήγορο, το βάζω στην πίστα και το σπάω. Άσε δε το στυλ...

Χώρια το bidding, είναι μαγικό νούμερο τα 250 στα μεταχειρισμένα. Παίρνεις καλό όργανο. (π.χ Squier CV). Κι η Gretch είναι κούκλα και players guitar. Όσο για το bolt on, αφού αγοράζεις Fender 4000 ευρώ και παραπάνω με τέτοιο, σίγουρα δεν είναι κατασκευαστική αδυναμία αλλά επιλογή. Έχει και set neck στα 250 αν αυτό είναι στις προδιαγραφές σου. Είπα πως φτιάχνεις ένα προσωπικό παζλ.

Η δική μου είναι άλλη σειρά, η AEX520 και έχει κρατήσει τιμή στα 500κάτι αλλά δεν είναι εκεί το νόημα του θέματος. https://reverb.com/item/55015945-yamaha-aex-520-1999-2000-brown-sunburst Π.χ. στις αγγελίες μας έχει τώρα μια σούπερ κούκλα (για τα δικά μου γούστα πάντα) που ξεχωρίζει στα 250. Δεν θέλω να φανεί πως προωθώ κάποιον όμως. Αν κοιτάξετε τις αγγελίες, ποια σας κάνει κούκου εσάς στα 250, όσο δηλαδή θα δίνατε για ένα μπουτικοπέταλο; Ο ευρών αμειφθήσεται.

Δεν ξέρω πως λέγεται αυτό αλλά ξέρω που πηγάζει. Υπάρχουν οι στάνταρ προτάσεις στις κιθάρες και αυτές είναι... στάνταρ, πως να το κάνουμε. Gibson και Fender to name a few. Με τις ανάλογες τιμές και την μεταπωλητική αξία. Οι κιθάρες των εφηβικών ονείρων και ηρώων είναι και θα είναι σταθερή αξία για γνώστες και μη. Πέρασε καιρός και παραγωγή μεταφέρθηκε στην άπω ανατολή με πρώτη την Ιαπωνία απ' όπου είδαμε σοβαρά κομμάτια με αποτέλεσμα η Fender να έχει μόνιμη, ειδική σειρά που ανταγωνίζεται στα ίσα την made in USA. Κι όχι μόνο η Fender. Παράλληλα δημιουργήθηκαν εταιρίες όπως η Yamaha, η Ibanez και άλλες Ιαπωνικές κυρίως εταιρίες που αποφάσισαν να απευθυνθούν στη μεση κατηγορία τιμής με πολύ καλής κατασκευής όργανα, συνήθως παραπλήσια με τα αμερικάνικα σχέδια. Κάποιες φορές, ξεκόλλησαν και έκαναν δικά τους πότε με επιτυχία πρόσκαιρη και πότε όπως η Revstar της Yamaha με long term προβλέψεις. Κάπου εκεί μέσα, βγήκαν κάποια ιδιαίτερα μοντέλα που δεν περπάτησαν ή απλά έκαναν τον κύκλο τους, σε τιμές μέχρι τα 500 ευρώ καινούργια. Κομμάτια που ενίοτε συναντάμε στις αγγελίες μεταχειρισμένων στα 250. Αν έχεις ανοιχτό μυαλό και αναρωτιέσαι για τους ήχους και πως επηρεάζονται απο τις διάφορες τεχνικές σύνδεσης, ξύλων, διαστάσεων κ.α. μπορεί να βρείς το τέλειο μοντέλο με κάποιο συνδυασμό που δένει το παζλ για σένα. Αν και απο το 1980 έφτιαχνα partcasters, πότε με τη βοήθεια ανθρώπων όπως ο Βαγγέλης Καγμάκης ή ο Πήτερ Πλατής και πότε μόνος μου, δεν μου έμεινε καμία αλλά δόθηκαν απαντήσεις στις αναζητήσεις μου. Με το ανάλογο αντίτιμο φυσικά. Βαρέθηκα και καταστάλαξα σε μια PRS που τα κάνει όλα αλλά αρκετά σύντομα άλλαξα γνώμη και αναπλήρωσα κάποια κενά με γνωστούς υπόπτους. Κάποια στιγμή και αφού είχα γράψει σε κάποιο παλιό θέμα πως σκεφτόμουν να φτιάξω μια thinline με σχήμα Les Paul, κλίμακα Gibson, bolt-on και μαγνήτες P90, εμφανίστηκε στις αγγελίες μια έτοιμη Yamaha με αυτές τις προδιαγραφές. Στα 250! Την ξέρετε κάποιοι. Την ερωτεύτηκα κι έκτοτε την χρησιμοποιώ στα περισσότερα απο τα λίγα live που κάνω. Έχει ένα θαυμάσιο violin burst και προσοχή στη λεπτομέρεια που δεν περιμένεις σε αυτά τα λεφτά. Μα πάνω απ' όλα είναι μια πολύ ωραία βάση δοκιμής και εξέλιξης. Με 250 ευρώ. Τα γράφω αυτά γιατι κάθε τόσο ερωτεύομαι για λίγο κάτι τέτοιες αγγελίες. Πότε για το σχήμα, πότε για τους συνδυασμούς και πότε για τη μοναδικότητα τους. Σήμερα μου άρεσε μια Gretch Streamliner με humbucker και P90 για παράδειγμα και όμορφο, διαφορετικό χρώμα. Στα 250. Ωραία κιθάρα. Τα έχει όλα και συμφέρει. Άσε δε που θα ξεχωρίζεις. Αν κάποιος ψάχνεται χωρίς συντηρητικές παρωπίδες, μια τέτοια λύση είναι καλή και προσιτή. Εσείς το είδατε ποτέ έτσι;

Θα έλεγα πως ψήθηκα. Με 'γειά και καλές εμπνεύσεις.

Ο Guy Michelmore είναι θησαυρός γνώσης, για όσους τον παρακολουθούν. Είναι ο τέλειος συνδυασμός μουσικού με άψογη γνώση της τεχνολογίας και της ιστορίας της. Γι αυτό είναι και ένα πολύ σοβαρό σημείο αναφοράς σε ότι λέει.