Στην ουσία έχεις δύο μέρη σε μια κάρτα ήχου.
1. Τον μείκτη (τις εισόδους/εξόδους δηλαδή και το monitoring)
2. Τον μετατροπέα Analogue to digital κι αντίστροφα.
Ο μείκτης είναι αυτό που καταλαβαίνεις. Πόσες και τι είδους πηγές (μικρόφωνα, synths κλπ) θέλεις να έχεις συνδεδεμένες ταυτόχρονα. Αν δουλεύει κάποιος σε στούντιο πχ γράφοντας ένα έως δύο όργανα ταυτόχρονα δεν χρειάζεται πολλές εισόδους. Μια stereo κάρτα αρκεί.
Αυτο που παίζει ρόλο μετά είναι η ποιότητα των προενισχυτών μικροφώνου και αυτό είναι που κάνει τη διαφορά άσχετα με τον αριθμό των εισόδων. Το ίδιο ισχύει και για τους μετατροπείς. Σε γενικές γραμμές οι κάρτες μέχρι 200 ευρώ δεν έχουν τρομακτικές διαφορές. Ισως μια stereo κάρτα να έχει καλύτερες επιδόσεις από μια πολυκάναλη σε παραπλήσια τιμή, για ευνόητους λόγους.
Τα πρωτόκολλα διασύνδεσης έχουν προχωρήσει πολύ και πραγματικά δεν παρατηρούνται προβλήματα. Εχουν ξεπεράσει κατα πολύ τις απαιτήσεις του home recordist. Κάποιοι επιλέγουν USB γιατί είναι πιό εύχρηστο καθώς μπορείς να συνδέσεις - αποσυνδέσεις χωρίς παρενέργειες όπως στο Firewire πχ που μπορεί να κάψει την κάρτα.
Σχετικά με την Behringer λοιπόν, κάνει το έξης απλό: με τις κονσόλες της, δίνει και έναν εξωτερικό μετατροπέα και έτσι έχεις ολοκληρωμένη λύση. Στη συγκεκριμένη ποιότητα και τιμή φυσικά. Τόσο απλό.
Ελπίζω να ξεκαθάρισα κάποιες απορίες.