Yannis Methenitis

Χοληστερίνη. Βουλώνουν τα αγγεία χωρίς επιστροφή.

Η αλήθεια είναι πως δεν έδινα ποτε σημασία στο φινίρισμα του μπράτσου αλλά κάποια glossy Stratocaster μπράτσα με είχαν απωθήσει παλιά. Θεωρούσα πως και σκέτα να ήταν το κακό που θα συνέβαινε θα ήταν πως θα μαύριζαν από τον ιδρώτα. Λάθος μάλλον. Τα προφίλ των κιθαρων μου είναι χοντρικά "modern C" όλα, οπότε δεν εστίασα εκεί αλλά σίγουρα κάποιες μικροδιαφορές υπάρχουν φυσικά. Οι 4 στις 5 είναι κοντές αρα κοινές και αντιπαρέρχομαι τη διαφορά tension στην Strat με 9,5αρες χορδές αντι για 10 στις άλλες. Αυτό! Ναι στις 4 είναι γκουμουτσέ, jumbo medium ενω στην Epi σίγουρα είναι λεπτότερα και χαμηλότερα. Ισως ο συνδυασμός gloss και χαμηλών τάστων τελικά να μου δίνει αυτή την αίσθηση. Το περίεργο για μένα είναι η σχεδόν μηδενική διαφορά που προέκυψε στις μετρήσεις συγκριτικά με την αίσθηση που είχα στα χέρια και γι αυτό τα έγραψα αυτά. Άλλο τι νομίζεις (όσα και να γνωρίζεις) και άλλο τι συμβαίνει στις διαστάσεις.

Το θέμα που προκύπτει δεν είναι με αυτές που έχω αλλά με αυτές που θα ψάχνω.

Χτες ήταν μια μέρα αποκάλυψης για εμένα. Κουφάθηκα (με την καλή έννοια) και πρέπει να πω τον πόνο μου. Παραδοσιακά προτιμώ τα λεπτά στην αίσθηση μπράτσα με 12αρα ακτίνα (radius), σαν τα Gibson '60s SlimTaper ας πούμε. Έχω πέντε κιθάρες και αν με ρωτήσεις θα σου πω πια απ' όλες έχει το πιο βολικό και γρήγορο μπράτσο ενω για τις άλλες θα πω κάποιο άλλο πλεονέκτημα, που είναι και ο λόγος ύπαρξής τους στην μικρή συλλογή μου. Αγόρασα ένα παχύμετρο και μπήκα στη διαδικασία να μετρήσω τις διαστάσεις των μπράτσων που με ενδιέφεραν, απο όλες τις κιθάρες μου. Τα αποτελέσματα είναι στο διάγραμμα. Οι δυο πρώτες διαστάσεις είναι πλάτος και οι άλλες τρεις πάχος. Αυτό που παρατηρώ λοιπόν είναι πως η Squier έχει το στενότερο αλλά παχύτερο και η Zephyr το φαρδύτερο. Οι δυο Gibson και η Yamaha έχουν ίδιες διαστάσεις με τη διαφορά ότι η Yamaha έχει πλατύτερη ταστιέρα 14" έναντι 12" των άλλων. Κι εδω είναι που κουφαίνομαι! Όλες έχουν τελείως διαφορετική αίσθηση. Ακόμα κι αυτές με τις ίδιες διαστάσεις! Σε κάποιες παίζω πιο γρήγορα και κάποιες με περιορίζουν σε πιο συγκεκριμένα παιξίματα. Η 335 με οδηγεί να παίζω αργά αλλά με ακρίβεια και βγάζει πεντακάθαρη νότα. Η Yamaha μου δίνει μια εύκολα προσβάσιμη ευχέρεια που προέρχεται απο την επίπεδη ακτίνα της. Η Epiphone Zephyr είναι η πιο φιλική κι είναι σε αυτή που πετάνε συγκριτικά τα χέρια μου. Ώπα... κι είναι η πιο φαρδιά; Και δεν είναι λεπτό μπράτσο; Αν με ρωτούσατε πριν μετρήσω, θα σας έλεγα πως η Zephyr έχει το λεπτότερο! Αυτή είναι η αίσθηση που μου δίνει. Αρα τι είναι αυτό που δίνει αυτή την αίσθηση; Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το φινίρισμα του μπράτσου. Η κιθάρα αυτή έχει βαμμένο μαύρο μπράτσο με λούστρο από πάνω. Γλιστράει αφάνταστα. Η Les Paul έχει μια αίσθηση πορώδη, πιθανώς απο το ελαφρύ χερι χρώματος πάνω στο μαόνι. Κολλάει το χέρι. Το ίδιο και η 335 αλλά αυτή έχει περισσότερο satin θα έλεγα. Οι δε υπόλοιπες είναι με σχεδόν τίποτα. Ίσως κάποιο filler. Μπορεί και να κάνω λάθος όμως. Δεν ξέρω βρε παιδιά. Τι μπορεί να συμβαίνει εδω; Συζητάμε για ξύλο ταστιέρας, radius, τάστα, κλίμακες αλλά τι γίνεται με το φινίρισμα του μπράτσου ή μήπως είναι κάτι άλλο; Είναι τόσο σημαντικό τελικά; Δεν ξέρω... γηράσκω αει διδασκόμενος.

Εν τω μεταξύ κανω αυστηρή δίαιτα (έχασα 6 κιλά σε ενάμιση μήνα) και μου τρέχουν τα σάλια. Δεν πρόκειται να ξαναπατήσω σε αυτό το κλαμπ πριν τα Χριστούγεννα. Πίσω μου σ' έχω σατανά!

Βρε μάστορα, ο μάγειρας του σπιτιού δεν παίζεται! Παραδοσιακά εδέσματα με πολύ μεράκι, τέχνη και όρεξη, συνεχώς. Συγχαρητήρια να μεταφέρεις. Κι εσυ να προσέχεις τα πολλά τυριά. Κάνουν μόνιμη ζημιά δυστυχώς.

Είναι αυτό που λέμε... "είμαι υλιστής";

Με τα κουτιά τους! Εγω τα έχω μόνο σε θήκες "πορτοφόλια", όλα σε ένα συρτάρι. Να μου πεις, εσύ είσαι νοικοκύρης άνθρωπος.

Εδώ παρουσιάζονται μια σειρά απο σάιτ που προσφέρουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα πολυκάναλα tracks ηχογραφήσεων για όσους θέλουν να δοκιμάζουν και να εξασκούνται στη μείξη. Ενδιαφέρον!

Ας μην γίνει θέμα για το πόσο ακριβά πουλάνε κάποιοι. Δεν αφορά την σελίδα.

Μιας και έχω καιρό να ακούσω τη γνώμη του φόρουμ, ήθελα να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο για να δω μήπως χρειάζεται κάτι που μου διαφεύγει. Επίσης θα ήταν καλό αν έχετε κάποιες προτάσεις σχετικά με τη χρηστικότητα ή κάτι που νομίζετε πως λείπει, να τις γράψετε παρακάτω. Θενκς εκ προοιμίου.

Αμερικανιές χαρακτήριζαν/αμε στα 80ς το λεγόμενο FM Rock (ραδιοφωνικό ροκ) όπως Foreigner, REO Speedwagon, Boston κ.α. Τα κολλητά τζέρσευ ήταν απο γκρουπ στο Hair Metal, τύπου Kiss κ.α. Όσο για το μ'αρέσει, δεν μ' αρέσει είναι καθαρά θέμα γούστου, όπως σε όλα νομίζω αλλά και το που βρισκόταν ο καθένας μουσικά τότε. Εγω π.χ. ήμουν κολλημένος με τη jazz που ήταν κυρίως αμερικάνικης προέλευσης. Φυσικά, όλοι είχαν ακούσει Eddie στο Beat it.

Κατάλαβα. Της βάζεις Σπανουδάκη και κομπρέσες. Της δικής μου ευτυχώς πέρασε εύκολα αυτη τη φορά αλλά είμαι υψηλού κινδύνου και συμφωνήσαμε στην αρχή να μην το ρισκάρω καθώς ήταν δεδομένο πως θα κολλήσω κι εγώ στο ίδιο σπίτι. Κι ευτυχώς πέτυχε και για τους δύο.

Εγω έφυγα απο το σπίτι την ίδια μέρα! Τη γλύτωσα. Δεν αγόρασα τίποτα φέτος όμως. Τα έχω όλα. Εκτός απο μια κιθάρα ακόμα.

Ξέρεις, δεν είναι απαραίτητο να τα ξέρεις όλα. Εγω άκουγα άλλα τότε, εξ ίσου σημαντικά, που σίγουρα κάποιος άλλος δεν έχει ακούσει.

Να το ποστάρεις εκατό φορές και να έρθεις με τον κηδεμόνα σου. Κι εμένα με εντυπωσίαζε ο Eddie και η μπάντα του (με τον αδελφό του ντράμερ) αλλά με ξενέρωναν τα τραγούδια τους τότε.

Δεν ξερω πόσοι πήρατε χαμπάρι και "αγοράσατε" το δωρεάν Lil Tube της Waves για Black Friday, εγώ το πήρα για να υπάρχει. Πρόκειται για άλλο ένα plugin προσομοίωσης λυχνίας που υπόσχεται "rich tube fatness, texture & saturation on every track in your mix – your own tube console. Με μετάφραση Google: Προσθέστε πλούσια λιπαρότητα σωλήνα, υφή και κορεσμό σε κάθε κομμάτι στο μείγμα σας – τη δική σας κονσόλα σωλήνα." Eδω στο βίντεο παρακάτω εξηγείται η λειτουργία του που δεν είναι και περίπλοκη μιας και έχει ένα ποτενσιόμετρο για ...more. Οσο περισσότερο, τόσο καλύτερο. Δίνει όγκο με "παραμόρφωση" κάποιων συχνοτήτων που δίνουν την ψευδαίσθηση έντασης. Ότι πιο δυνατό, ακούγεται καλύτερο και φαίνεται πήξαμε στην καθαρότητα και πιστότητα και θέλουμε λίγη... λιπαρότητα και κορεσμό με παραμόρφωση λάμπας και φύσημα ταινίας. Ποτέ δεν είναι ικανοποιημένος ο άνθρωπος. Μου θυμίζει την ίδια τρέλα για διαφορετικό αποτέλεσμα όμως, που κυριάρχησε στα 80ς με το Aphex Aural Exciter που με ένα ποτενσιόμετρο more, πρόσθετε την δυσεύρετη για ταινία, γυαλάδα στα πρίμα με τρόπο που δεν γινόταν με EQ. Το έκανε βγάζοντας αρμονικά τις επιθυμητές συχνότητες χωρίς να προσθέτει gain. Όσο έβαζες, τόσο καλύτερο γινόταν για τ' αυτιά του ηχολήπτη που το συνήθιζε και δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτό, ενω στους άλλους κάποτε ήταν και υπερβολικό το αποτέλεσμα. Σήμερα ενω υπάρχει σαν plugin είναι αχρείαστη η παρουσία του στον ψηφιακό κόσμο και αντ' αυτού έχουμε άλλα όπως το Lil Tube που τονίζουν τις μεσαίες.

Καταπληκτικός στίχος και όπως έγραψε και ο @PAL στα σχόλια, με ρεμπέτικη και όχι θεματολογία μουσικά. Ωραία εκτέλεση φωνητικά και ενορχηστρωτικά που ήθελε όμως το χέρι ενός έμπειρου ηχολήπτη στη μείξη.

Γεια σου @haryy! Αρκετά κοντά έπεσες θα έλεγα αλλά πιστεύω πως το σήμα έπρεπε να είναι πιο dry than wet.

Φαίνεται όπως αναφερει πως έχουν γινει πολλές συζητήσεις επι του θέματος. Άλλη μια κι εδώ λοιπόν. Το ακούω μια χαρά στου Buck το παίξιμο γιατί κάνει αυτό που ανέφερα, αλλά το κάνει με επιτυχία σε αντιθεση με κάποιους που κουνάνε όλη την κιθάρα χωρίς ακουστικό αποτέλεσμα. Αλλά σίγουρα όλοι αυτό προσπαθούν τελικά. Κάποιοι με επιτυχία και κάποιοι όχι.

Νομίζω πως δεν το κάνει πια. Θα βρίσκει στη κοιλιά στην επιστροφή.

Είτε θα έχετε παρατηρήσει άλλους (πολλούς youtubers), είτε θα το κάνετε κι εσείς αλλά εγω έχω τις απορίες μου και θα'θελα να με διαφωτίσετε. Παίζεις μια σειρά ακόρντων και στο τελευταίο που κρατάς ένα ολόκληρο μέτρο, κουνάς την κιθάρα ολόκληρη μπρος -πίσω, δίνοντας την εντύπωση σαν να κάνεις βιμπράτο συνολικά στο ακόρντο, σε αυτό τον ρυθμό. Μήπως είναι κάτι ψυχοακουστικό; Μήπως είναι ψευδαίσθηση ή οφθαλμαπάτη; Εγω δεν το ακούω. Καταλαβαίνω όταν σπρώχνεις το headstock όσο κρατάς κόντρα το σώμα, πως αυξομειώνεται η απόσταση των χορδών μεταξύ γέφυρας και nut και συμβαίνει το βιμπράτο. Αλλά με την κιθάρα ολόκληρη πέρα - ΄δωθε, τι συμβαίνει;

Το είχα δει εδω, που είναι λιγότερο απο λεπτό και θεώρησα ατυχές το παράδειγμα που χρησιμοποίησε.

Εγώ να επισημάνω για άλλη μια φορά το εντυπωσιακό άλμα που έχεις κάνει στο home recording. Δεν υπάρχει σύγκριση με τα αρχικά σου πονήματα. Τώρα πλέον συζητάς το συνθετικό και εκτελεστικό μέρος τους. Είσαι λιγάκι old school για να μιλάς για την TV πάντως. Ποιός βλέπει κάτω απο 60 πια, κονσερβαρισμένο πρόγραμμα 50-50 με διαφημίσεις. Όπως και οι εφημερίδες, πρόκειται για dying breed.