Yannis Methenitis

Τέλειωσε κι ο Ιούλιος και κάποιοι είμαστε στην πόλη. Άλλοι έχουν φύγει ήδη κι άλλοι θα φύγουν για τον πατροπαράδοτο Δεκαπενταύγουστο. Φέτος κάτσανε έτσι τα πράγματα (όχι πως ήταν διαφορετικά τα τελευταία χρόνια) και λέμε να την βγάλουμε εδω στο καμίνι της Αθήνας. Να το απολαύσουμε βρε παιδί μου το καλοκαίρι (κατ' ευφημισμό). Ετσι κι αλλιως και να θέλεις να δουλέψεις, δεν γίνεται. Που να συγκεντρωθείς με 36 βαθμούς; Λέμε λοιπόν να κάνουμε μπανάκια μια στα βόρια και μια στα νότια της Αττικής, ανάλογα με τους ανέμους. Να πάρουμε και το "ντομπερμαν" τον Ρίκο και να κάνουμε καμμια βόλτα στον Υμηττό και να τρώμε κανα μπέργκερ στη Γλυφάδα πότε - πότε, στο Queens, που πάω απο το 80. Αντε να ρίξω και καμμια πενιά αλλά όταν στάζει το χέρι ιδρώτα, μου κόβεται η όρεξη. Μόνο παραστάσεις δεν αλλάζω, κάτι αρκετά σημαντικό θα έλεγα. Δεν ακούγεται κι άσχημα πάντως το πακέτο. Life is good! Εσείς πως θα τη βγάλετε;

Ευτυχώς που μου το θυμίσατε ρε παιδιά. Εβαλα και ακούω Brecker Brothers και Yellowjackets εποχής GRP. Απόλαυση! Ευχαριστώ.

Εδω ο Herbie Hancock εξηγεί το Watermelon Man και πως ο Mongo Santamaria το διασκεύασε, ενω παίζει την original εκτέλεση του 1962 και την έκδοση του 1973 με τους Headhunters. Οπως λέει στο τέλος, ήταν 23, έπαιζε στην μεγαλύτερη μπάντα της jazz του Miles Davis και ταυτόχρονα είχε το Chart hit με τον Santamaria. Ογκόλιθος!

Ήταν αυτή η εποχή που ακούγαμε και αρκετές συνθετικές σούπες της GRP μεταξύ άλλων, αφού ήταν μαζεμένοι οι καλύτεροι μουσικοί και ηχολήπτες σε κάθε δίσκο και έγινε η αφορμή να προκύψει η Soft Jazz σαν όρος και ραδιοφωνικό format. Lee, Larry, Weckl, Eubanks, Rippingtons αλλά και Corea, Yellowjackets, Breckers, κ.α. Άσε δε που ήταν και σημεία αναφοράς για να ακούσεις το ηχητικό σου σύστημα... Σίγουρα οι συμμετέχοντες στο θέμα έχουμε αρκετή δισκοθήκη.

Εκείνη την εποχή αν ήσουν ένας μέσος Ευρωπαίος συνθέτης - studio owner, με αυτά τα σύνθια δούλευες. Ηταν σχετικά προσιτά και μπορούσες να έχεις ένα αναλογικό (Oberheim OBX), ένα sampler (Ensoniq Mirage) και ένα ψηφιακό (Yamaha DX7 ή Roland d-50). Το δε Alesis HR16 ήταν το φτηνότερο και πιο overhyped ντραμοκούτι. Ολοι το πήραμε. Μουσικά το soundtrack πάντως δεν με τρελαίνει καθως είναι μια απ' όλα τα νεωτεριστικά κόλπα που ακούγονταν εκείνη την εποχή, βλέπε φλάουτο που το διαφήμιζε η Roland και το είχε σαν preset με μια φράση σαν του Sledgehammer καθως και όλοι αυτοί οι χαμηλοσαμπλαρισμένοι ήχοι αν εξαιρέσεις τα pads. To sountrack πάντως είναι του 89 και όλη αυτη η εποχή του συγκεκριμένου ήχου έληγε κάπου εκεί. Μάλλον ήσουν πιτσιρικάς και εντυπωσιάστηκες και με την ταινία τότε. Αν θες να ακούσεις την επιτομή παραγωγής των συνθ και sampler των 80'ς άκου το άλμπουμ So του Peter Gabriel.

Δεν έχει νόημα αφου δεν είναι μέλη του Noiz.

Μα δεν είπα να μπλοκάρεις όλα τα άγνωστα mail. Απλά όσα τέτοια λαμβανεις, τα ρίχνεις χωρίς δεύτερη σκέψη στα spam.

Μπορείς φυσικά. Αναρωτιέμαι όμως γιατί, αφου ξέρεις, πως πρόκειται για απάτη δεν τα στέλνεις κατευθείαν στα ανεπιθύμητα της αλληλογραφίας σου.

To 80 όμως ναι. Οσοι παρακολουθούσαμε και αγοράζαμε ευλαβώς, τα λίγα Guitar Player, Keyboard και Homestudio Recording απο το Πρακτορείο Ξένου Τύπου ή αργότερα τα περίπτερα του Συντάγματος, φτιάχναμε και partcaster το '81 συγκεκριμένα, με koa (!) μπράτσο και local κελεμπέκι σώμα φρομ δε ξυλέμπορα. Μαγνήτες DiMarzio, Gibson και S. Duncan SSL-1 αργότερα. Κι αυτό γιατί έπαιζα πάντα με Gibson και γεννήθηκε το πρόβλημα της κλίμακας όταν έπιανα Fender, που για μένα ήταν deal breaker. Πολλές δεκαετίες αργότερα το πρόβλημα μου λύθηκε με χορδές 9.5. Εξ άλλου τότε με αυτήν την κιθάρα ξεκίνησε να συναρμολογεί και ο Βαγγέλης Καγμάκης με τον οποίο δέσαμε την πρώτη μου partcaster. Κάθε φορά που συναντιόμαστε μου το θυμίζει αναπολώντας.

Εεεπ... Υπάρχουν και μεγαλύτεροι που σε διαβάζουν, φίλος.

Εχεις πάει σε δάσκαλο και δεν τον ρώτησες ή τα μαθαίνεις μόνος σου; Duple;

Η μουσική είναι μια. Είτε την μαθαίνεις, είτε όχι. Και φυσικα δεν ισχύει το Ενα μάθημα είναι αυτά αν πας για όργανο.

Οχι να μην το πάρεις. Είναι παιχνίδι. Σε αυτη την κατηγορία για να πάρεις μια αίσθηση των πλήκτρων και να είναι ολοκληρωμένο όργανο κοίτα στις αγγελίες μας π.χ. https://smart.noiz.gr/details.php?id=426035 ή έστω και μικρότερα. Καλύτερα όμως παίρνεις ένα πληκτρολογιο - controller σαν αυτό: https://smart.noiz.gr/details.php?id=422221 ή κάποιο απο τα πολλά που θα βρείς και μιας και είσαι φοιτητής πληροφορικής, θα κατεβάσεις ένα δωρεάν virtual instrument όπως αυτό https://www.native-instruments.com/en/products/komplete/bundles/komplete-start/ και συνδέοντας τα στον υπολογιστή θα βρεθείς στο απέραντο κόσμο της μουσικής σύνθεσης.

Tα lavalier είναι μικρόφωνα πέτου και ποιοτικά δεν ενδείκνυνται όταν θέλεις να γράψεις κιθάρα και φωνή. Είναι κυρίως για εσωτερικές ηχογραφήσεις ή συνεντεύξεις.

Πολύ ωραία δουλειά! Μιας και η κάμερα σου δεν δέχεται εξωτερικό μικρόφωνο η άμεση και απλούστερη λύση είναι όντως το εξωτερικό recorder, (100-120 ευρώ) που θα βρίσκεται πιο κοντά σου σε κάποιο σταντ για καλύτερο ήχο και θα μπορείς μετά να το συγχρονίσεις με τον ήχο της κάμερας που θα αφαιρέσεις. Άλλη λύση είναι με μικρόφωνο gun, που όμως προυποθέτει εξωτερική κάρτα ήχου και λάπτοπ για εξωτερικές εγγραφές και κοστίζει κάτι παραπάνω.

Αυτό νομίζω είναι ο καλύτερος τρόπος αποθήκευσης κιθάρας που έχω δει. Thanks Vagelism. Περισσεύουν κάτι θήκες βέβαια... ή απλά τις πουλάς και κρατάς μια universal απο πάνω.

Μια λύση απλή είναι αυτή που σου πρότεινε ο Βραδύπους, με εξωτερικό recorder που συνήθως είναι αρκετή αλλά ίσως σε βοηθούσαμε καλύτερα αν ξέραμε περισσότερα, όπως κάμερα για τον τύπο μικροφώνου που μπορεί να συνδεθεί κ.α.

Συμφωνώ και επαυξάνω!

Πολύ ωραία χρήση του wah! Μου θύμισε Bread. Ωραίο, καλπάζον groove και μικρές μελωδίες που αν κάποιες δεν πατούσαν τόσο έντονα στο 1 θα με έφτιαχναν περισσότερο. Μπράβο Νικ!

Αν πληρώ κάτι εκ των δύο, στην διάθεση σου.

Πωπω... τι αποχώρηση απο τα προηγούμενα! Πολύ μου αρέσει σαν θέμα. Και ωραία ενορχήστρωση. Ισως να θέλει κάποια μαζέματα ηχοληπτικά κυρίως. Αλλά δεν στο'πα; Είσαι κιθαρίστας στην καρδιά. Παίζει μεγάλο ρόλο η κιθάρα στις δουλειές σου. Εύγε ξενύχτη!

Να η λογική πίσω απο μια σειρά πεταλιών ovedrive, όπως τα King of Tone, Morning Glory, κ.α. όπως μας την εξηγεί ο Josh, των JHS Pedals.

Και για Android.

Το να σταματάς τη μηχανή σου στο φανάρι και να μην κατεβάζεις το πόδι, πως λέγεται;

Να προσθέσω την αφοσίωση, υπομονή και επιμονή στο στόχο. Για μένα φαντάζει τεράστιο έργο το να μαζέψω 5-6 ιδέες και να τις ολοκληρώσω μόνος. Εδώ ο κύριος έβγαλε 4 άλμπουμ! Λέει πολλά απο μόνο του. Η ευχή "καλή συνέχεια" μάλλον εδω αρμόζει, γιατί όπου να' ναι θα αρχίσει τα επόμενα 4.