Μανώλη τις προτεραιότητες μιας επιχείρισης πρέπει να τις ορίζει ο επιχειρηματίας εφόσον τηρεί τους νόμους και όχι το κρατος.
Ποιός θα σου πει εσένα πως για να έχεις κατάστημα μουσικών στην Χ. Τρικούπη πρέπει απαραίτητα να έχεις και 2 τεχνικούς. Ενα ηλεκτρονικό και ένα οργανοποιό. Μπορείς να το αντέξεις;
Και γιατι να επιλέξει πιανιστα και όχι dj ο ξενοδόχος όταν του φέρνει περισσότερο κόσμο; Και μη ξεχνάς πως περνούν τα χρόνια και αλλάζει το κοινό και οι ηλικίες τους. Αυτο δεν είναι κανενός άλλου δουλειά να κρίνει παρα του εργοδότη. Βέβαια πότε δεν ξέρεις, μπορεί το Χιλτον που θελει το ποιοτικό πλεονέκτημα να το προτιμήσει.
Αυτές τις τακτικές τις δημιούργησαν εις βάρος των ίδιων των εργαζομένων οι κομματικές συντεχνίες με κοντόφθαλμη και εκδικητική πολιτική, αφου είτε μειώθηκαν τα μαγαζιά, είτε βρέθηκαν εναλλακτικοί τρόποι.
Για παράδειγμα στους ραδιοφωνικούς σταθμούς επεβλήθη απο τα συνδικάτα να έχουν στην δούλεψη τους τουλάχιστον 6 ηχολήπτες, την στιγμή που αποδεδειγμένα παγκοσμίως δεν υπάρχει ανάγκη, μιας και δουλεύει το σύστημα με self operation απο τον dj ή automation εδω και δεκαετίες.
Ξέρετε απο DAW και ακόμα απλούστερα απο media players και είστε σε θέση να καταλάβετε. Δεν χρειάζονται ηχολήπτες δηλαδη να κάθονται και να επιβλέπουν τον dj όπως στην ΕΡΤ και μάλιστα 6. Και το λέω σαν πρωην ραδιοφωνικός ηχολήπτης.
Και επιβαρύνουν τους σταθμούς, που πολλοί απο αυτούς δεν άντεξαν αλλά και όσοι έμειναν, βρήκαν παραθυράκι και νοικιάζουν νέους ηχολήπτες που μόλις αποφοίτησαν, μπιρ παρά. Και τι μένει στον με το ζόρι εργαζόμενο; Μια άρνηση να συνειδητοποιήσει πως δεν υπάρχει πραγματική δουλειά.
Μπορούν όμως να εξελιχθούν αυτα τα παιδιά σε κάτι άλλο παρεμφερές και χρήσιμο ή να κανουν αυτοί εκπομπές σαν dj (με την απαραιτητη τεχνογνωσία φυσικά) αντι να τους τρώει η άρνηση και να γίνονται κακόμοιροι, ανασφαλείς εργαζόμενοι που αναπόφευκτα θα γίνουν πρώην.
Ζητώ συγγνώμη που μακρηγορώ αλλά το κάνω για να υποστηρίξω το υγιές μέλλον που προτείνει ο Σπύρος, μακρυά απο το χθες. Οσο δύσκολο κι ακατόρθωτο φαίνεται σήμερα.