Δεν ξέρω αν είναι off topic αυτό που γράφω, και το έχω ξαναγράψει, αλλά νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον.
Δύο φίλοι μουσικοί, είχαν πάει στο σπίτι του Ζαμπέτα κάποτε, για συνέντευξη από κάποιο ραδιόφωνο.
Με τα πολλά, κάποια στιγμή του λένε να τζαμάρουν παρέα.
Πιάνει ο Ζαμπέτας το μπουζούκι, πιάνουν αυτοί κιθάρες και αρχίζουν.
Του έλεγαν λοιπόν τον τόνο κάθε κομματιού, και αυτός τους λέει "μην μου λέτε ρε, θα το βρω".
Κάποια στιγμή, ο ένας σκέφτηκε να του κάνει πλάκα, και αρχίζει να παίζει τα ακκόρντα του all the things you are, που αλλάζει κάθε τόσο η τονικότητα.
Παίζει ο Ζαμπέτας, και πάνω που βρίσκει τον τόνο, αλλάζει το κομμάτι τονικότητα.
Τους κοιτάει, ξαναπαίζει, βρίσκει τον τόνο, αλλά ξαναλλάζει το κομμάτι τονικότητα.
Τους ξανακοιτάει και λέει πονηρά ... "που 'σαι μωρή π%@τανα θα σε βρω".
Καταλαβαίνετε το γέλιο που έπεσε.