Κομμάτι με την υπογραφή σου once again. Μεγάλη δουλειά η ταυτότητα σε έναν μουσικό-δημιουργό.
Ωραίο "πιασάρικο" refrain, παλιομοδίτικος ήχος και ύφος αυτή τη φορά, "δυνατά" φωνητικά, και κιθάρες.... :-X
Πολύ ωραίο το riff πίσωθεν του ρεφραινός και της εισαγωγής, ζμπρώχνει μπροστά το κομμάτι.
Το σόλο ξεκινάει στο 2:24 και το background είναι στατικό, κοφτό ρυθμικά, και βασικά στηρίζεται σε ένα riff. Μπαίνει η κιθάρα που σολάρει και σκίζεται στα σηκώματα, τα βιμπράτα (όλα αυτά καταπληκτικά), κλπ. Κάποια στιγμή όμως, ο φουκαράς ο σολίστας που τα δίνει όλα, ζητάει την αλλαγή, στο φωνάζει.
Ρε Σταύρο, σου λέει στο 2:52, ρίξε μου το ρεφραίνι που τσουλάει πιο πολύ ρυθμικά (χωρίς φωνητικά εννοείται) να ξεσκιστώ κι εκεί στο σόλο να σκίσω πωπούς, εσύ τίποτα.
Πολύ θα ήθελα να τον είχες ακούσει φίλε! ;)
Επίσης μου άρεσαν πάρα πολύ οι διαφορετικοί ήχοι (βρώμικοι, ημιβρώμικοι και όλοι οι ενδιάμεσοι) και ο τρόπος που χρησιμοποίησες τον καθένα.
Όσο για το κλείσιμο, μάλλον δεν πλήρωσες τους μουσικούς και την κάνανε στο τέλος όλοι μαζί. ;D
ΠΟΛΙΟΜΟΡΦΟ ΚΟΜΜΑΤΙ!
Εμείς μπορούμε να το ακούσουμε αυτό? :)
Ανέβαζε τάχιστα και πάραυτα μπτιές λέμε!