Βρε Σατανά, πάλι μόλις μπήκα από την δουλειά. Επίτηδες το κάνεις ρε συ?
Ίσως το πιο straight rock κομμάτι σου ΚΑΙ Μ' ΑΡΕΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.
Βρωμάει vintage-ίλα ρε παιδί μου ως το κόκκαλο.
Πολλές οι διαφορές σε σχέση με άλλα κομμάτια σου.
Κατ' αρχάς ο ήχος σου (και κιθαριστικά και γενικότερα της παραγωγής) είναι πιο χαλαρός, καθαρός, λιγότερο κομπρεσαρισμένος, λιγότερο gain-άτος, αλλά πολύ soul touching.
Πολύ όμως ρε φίλε. Όμως αυτό το υποβόσκον Rock παράπονο, και το "ας το διάολο όλα" υπάρχει πεντακάθαρα.
Πάλι θα το γράψω, αλλά προσαρμόζεις ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ το κιθαριστικό παίξιμό σου ανάλογα με τον εκάστοτε ήχο που χρησιμοποιείς. Ακριβώς επειδή "ακούς" έτσι το αποτέλεσμα από πριν.
Το παίξιμό σου εδώ είναι υπέροχο, άμεσο, λιτό, straight through the heart.
Και για το τέλος άφησα το καλύτερο κατά την ταπεινή μου γνώμη μέρος.
ΤΙ ΦΩΝΗΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ!!!!!!!!! :o :o :o :o :o
Η χρυσή τομή ανάμεσα στο γρέζι και την αφήγηση. Άσε δε για τους φωνητικούς σου χρωματισμούς. Κάθε φορά και καλύτερος είσαι, αλλά εδώ δίνεις ρέστα γιατί με κάποιον τρόπο που δεν μπορώ να εξηγήσω, βγάζεις προς τα έξω μια ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ-ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΦΩΤΙΑ (κι ας μην "φωνάζεις" τόσο) που πάει πακέτο με το κιθαριστικό σου παίξιμο (τι riffara είναι αυτή!)!!!!!!!!!!!!!!!
Λοιπόν (προσωπική προτίμηση) θα ήθελα να προσπαθήσεις να ξαναγράψεις τα φωνητικά (στο αφηγηματικό μέρος) του Innocence ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ.
Η παραγωγή μου άρεσε έτσι, χωρίς φτιασίδια, παλιομοδίτικη και με άρωμα αυθεντίλας.
Δεν είναι το καλύτερο συνθετικά κομμάτι που έχεις γράψει, αλλά το feel που βγάζει σκοτώνει ρε αδερφέ.
Όταν υπάρξει δεύτερο cd θα πάρω την συλλεκτική έκδοση.
Αυτήν με τις φίλες της ξαδέρφης του Jazzjoker στο ένθετο! ;D ;D ;D
Εννοείς κάτι εδώ?? ;D Για να προσέχουμε τι λέμε! ;D ;D ;D ;D