fusiongtr

Είναι γνωστή η αγάπη σου για τα blues.

Εσύ μην ακούσεις κάτι σκληρό και δεν τρέξεις ....

Είναι μια κάποια αρχή. Θέλει καλλίτερες ενώσεις στα μέρη (τα οποία είναι πολλά για τον χρόνο του κομματιού, ίσως θα έπρεπε να μειωθούν και να αυξηθεί ο χρόνος), και καλλίτερη μίξη, ειδικά στις κιθάρες.

Βρε Γιώργο μου, το κομμάτι είναι έτοιμο, από την άποψη των "υλικών". Μια καλή δομή θέλει, και τέλος. Μέρη, βάλτα σε μια σειρά, φτιάξε μέρη με τα ριφφ, τα θέματα, και μέρη για σόλο, και εκεί παίξτε μπάλα. Όχι σόλο πάνω στα μέρη με τα ριφφ και τα θέματα, όχι σόλο από την αρχή μέχρι το τέλος του κομματιού. Ακόμα και το σόλο, θέλει το background του για να βγει μπροστά. Δεν παίζουνε όλα τα όργανα όπως παίζουν σε άλλα μέρη του κομματιού, κάνουν χώρο στον σολίστα. Είναι σαν να βάζεις πχ το Mr Crowley και με το που αρχίζει, να παίζεις σόλα. Πάει, καταστράφηκε. Φτιάξτο βρε, ωραίο κομμάτι θα είναι.

Απλά είναι τα πράγματα. Υπάρχουν ριφφ, υπάρχουν θέματα (από τα πλήκτρα στην αρχή), και δεν σέβεστε τίποτα. Ξεκινάτε και όποιον πάρει ο χάρος. Παίζετε και οι δύο πάνω από όλα αυτά, ανακατεύονται τα παιξίματά σας με τα ριφφ, και γίνεται ένας χαμός. Δεν γκρουβάρει τίποτα. Το θέμα και το ριφφ είναι κάτι σαν την φωνή. Βγαίνουν μπροστά, αλλιώς δεν έχουν νόημα ύπαρξης. Παίζετε απίστευτα πράγματα, και πολύ ωραία, αλλά εκεί που δεν πρέπει να παιχτούν. Ακόμα και στα μπάκιν τρακς, υπάρχει συγκεκριμένο μέρος για σόλα, φτιαγμένο για αυτά. Δεν ξεκινάνε από την αρχή πάνω σε όλο το κομμάτι, ειδικά αν αυτό έχει μέρη, ριφφ, κλπ. Από εκεί και πέρα, και αντιμετωπίζοντάς το ως κομμάτι, στο αργό μέρος κάτι λείπει, και παραφαίνεται αργό. Ίσως ένα "εσωτερικό" ριφφ, δεν ξέρω. Όλα αυτά είναι αυστηρά δικές μου απόψεις, και μπορεί (φυσικά) να λέω μπούρδες.

Είναι που δεν παίζει ο Γκίλμορ με τελεκάστερ και 10-30 χορδές, γι' αυτό.

Και ένα αριστούργημα.

Παιδιά, το άκουσα τρεις φορές, και η άποψή μου είναι .... Εκπληκτικά παιξίματα, κακό αποτέλεσμα. Το αντιμετωπίζω σαν κομμάτι (δεν μπορώ αλλιώς). Δεν ξέρω αν χρειάζεται να αιτιολογήσω το "κακό αποτέλεσμα", νομίζω ότι το πιάνετε το γιατί. Αλλά τα παιξίματα δεν υπάρχουν, είναι φανταστικά.

Για πάρτη σου Bill. Kenny Wheeler Quintet από το album του "The Widow In The Window" του 1990. Kenny Wheeler (trumpet, flugelhorn) John Taylor (piano) John Abercrombie (guitar) Dave Holland (acoustic bass) Peter Erskine (drums) Ότι βρεις από Kenny Wheeler άκουσέ το.

Όχι βρε, τα άλλα είναι του Ρέμου και του Notis. Εγώ ξέρω την BMW 320 ασούμε.

Ετών 26.

Εσύ πρέπει να είσαι "ματάκιας", δεν εξηγείται αλλιώς γιατί την θέλεις σε βίντεο και όχι στο δωμάτιο.

Σκέψου Κώστα να μην είχε ακούσει το smoke on the water, το hotel california, το stairway to heaven, το paranoid, και το "να μ' αγαπάς".

Από το κομμάτι δεν τρελάθηκα να πω την αλήθεια. Αλλά για ακόμα μια φορά συνειδητοποιώ πόσο πολύ τους έχει ξεσηκώσει και συνεχίζει να τους ξεσηκώνει η μισή (και βάλε) rock σκηνή, σε μια διάρκεια πολλών δεκαετιών.

Μπα, ούτε squier δεν είναι. Αλλά τι περιμένεις από φθηνά ζυμαρικά ... Αυτά όμως κάτι λένε ασούμε ... https://www.wineshop.gr/product/ζυμαρικα-bavettine-250g/?skr_prm=WyJlYzc1MDUxMC1iNGQxLTQ2MTgtOWQ3OS05YjI0YWQzNjdlYmMiLDE2OTQwMjUxNDE4MDcseyJhcHBfdHlwZSI6IndlYiIsImNwIjoiYiIsInRhZ3MiOiIifV0

Είναι Νταμπρούτσο, πάρτα άφοβα.

Το κλαμπ δεν είναι για την Βαρκελώνη. Είναι για όλα τα ταξίδια. Η Βαρκελώνη είναι μόνο ένα νήμα. Πχ, έχεις πάει Νέα Ορλεάνη? Βάζεις φωτό, από το ταξίδι, και αν υπάρχουν και φωτό γαστριμαργικού ενδιαφέροντος, που να είναι αντιπροσωπευτικές της περιοχής, τις βάζεις κι αυτές, με την κατάλληλη περιγραφή.

Ένα για Βαρκελώνη, ένα για Μαδρίτη, ένα για Ρώμη, ένα για ... Πόσα να αντέξει ο άνεμος και τα ύδατα? Καλύτερα συγκεντρωμένα.

Ένα σακουλάκι χορδές 10-38 σου λείπουν μόνο.

Προσωπικά, πιστεύω ότι τα ταξιδιωτικά αμιγώς γαστριμαργικά θέματα θα έπρεπε να πηγαίνουν στο άλλο κλαμπ. Εδώ θα μπορούσε να είναι ένα αμιγώς ταξιδιωτικό κλαμπ, στο οποίο όμως θα μπορούσαν να μπαίνουν και φαγητά αλλά ως μέρος της ταξιδιωτικής εμπειρίας. Τώρα ... ότι θέλετε.

Φέρτε και την Μαδρίτη από εδώ βρεεεε.

Παιδιά, αν και αντιπαθώ θανάσιμα τα μπάκιν τρακ για σόλο από πάνω, θα το ακούσω αύριο, και θα σας πω την γνώμη μου, γιατί τώρα είναι "δύσκολη" ώρα.

John Abercrombie από το album του "M" του 1981, με τον εκπληκτικό και αγαπημένο μου Richie Beirach στο πιάνο. Bass – George Mraz Drums – Peter Donald Electric Guitar, Acoustic Guitar – John Abercrombie Piano – Richard Beirach

Κόμμα είναι φίλως το "1", άρα 37,50 ευρώ. Όχι όμως από τα άλλα τα κόμματα, τα τζούφια. Το κανονικό κόμμα, το ένα και μοναδικό αυθεντικό. Έτσι κι αλλιώς ... ένα είναι το κόμμα.