fusiongtr

Τι είπες άνθρωπε! :D Και θέλει και WD-40 για λίπανση (Sorry αλλά δεν κρατήθηκα)! ;D ;D ;D ;D ;D

Δεν μπορώ να επεκταθώ αλλά όταν κάτι κάνει γούτσου-γούτσου πρέπει να έχει πιάσει σκουριά. ;D ;D ;D

Αν κάνει γούτσου-γούτσου στις αγκαλίτσες τότε χρειάζεται WD-40.

Όχι βρε, σοβαρά μιλάω. Και με την κιθάρα πάνω σου φαίνεσαι ακόμα ψηλότερος, σου δίνει ύψος το όργανο. :D

Ο Joe Perry θα 'τανε. :D Άσε ρε, τέτοια μπλουζάκια φοράει ο Ντουνούσης? ;D ;D ;D ;D Μπροστά στο 1,97 που είσαι, όλοι στούμποι σου φαίνονται εσένα.

Δεν το πιστεύω! Περάσατε όλοι τον Mike Bloomfield για τον Moore? ;) Και καλά οι άλλοι, κι εσύ ρε Gvour? Τι χοντρός ρε. ;D ;D ;D Και τον Ry Cooder για τον Belew! 8)

Δώσε βάση σ' αυτό που θα σου πω. 1. Τρύπα τες και πέρνα τες σαν μενταγιόν (στον λαιμό). Μόνο αν σου κόψουν το λαρύγγι θα τις χάσεις. 2. Πάρε ένα κουτάκι και βάλτες όλες μέσα, και ένα δεύτερο γι' αυτές που χρησιμοποιείς. Πάντα θα έχεις απόθεμα (όταν τελειώνουν στο πρώτο κουτάκι παίρνεις άλλες). 3. Πάντα να έχεις ψιλά επάνω σου (θα εξηγήσω αργότερα). 4. Να φοράς ρούχα με μεγάλα κουμπιά (πουκάμισα, μπλούζες, κλπ) Η εξήγηση του 3. και του 4. είναι η εξής. Φίλος καρδιακός και συνφορουμίτης είχε μόνιμα αυτό το πρόβλημα σε live (έχανε τις πένες του). Οπότε ή έβρισκε κανένα ευρώ στην τσέπη και το χρησιμοποιούσε σαν πένα, ή έσπαγε κανένα κουμπί και έκανε το ίδιο, ή έπαιζε με τα δάχτυλα (αν δεν είχε κανείς μια πένα να του δώσει). Και μιλάμε για live πχ με την Big Τime Sara όχι τίποτα συνοικιακά τώρα.

Βρε Νάσο, PAF είναι. Power Attack Fury. ;D ;D ;D

Ακριβώς αυτό (και session players επίσης).

Τα 'χουμε ξαναπεί. Με πέντε "Woke up this morning" και πέντε Blues τη μέρα θα συγχωρεθούν οι αμαρτίες σου τέκνον μου. ;D ;D ;D Ο σοφός και σεβάσμιος γέροντας μίλησε. :D

Δεν διαφωνώ καθόλου σε αυτό. ;)

Άσε ρε που ξέρεις και τους Living Colour. Τεσπα να σου πω. Όχι απλά φτάνουν 200 γιούρα αλλά αν δώσεις παραπάνω θα σε πιάσουν Κώτσο. Και το μεγάλο μυστικό. Όλες οι caster ίδιες είναι, πάρε μια φτηνή. Θα σου κάνει την δουλειά σου μια χαρά (κι αν δεν στην κάνει δεν θα το καταλάβεις έτσι κι αλλιώς). Α, ψάξε και στις αγγελίες.

Έλα τώρα, εσύ δεν άνοιξες το θέμα με τους Metallica που παίζουν το when a blind man cries? ;D ;D ;D ;D ;D Ρε τι πάθατε σήμερα όλοι? Αν αρχίσω με τις δικές μου.... :D

Μια άποψη. Οι μονοί έχουν πιο τονισμένα μπάσα και πρίμα, και λιγότερα μεσαία συνήθως από τους διπλούς οι οποίοι (διπλοί) έχουν και μεγαλύτερο output. Σκέψου ότι πολλές μπάντες που παίζουν metal, κόβουν μεσαία από τον ενισχυτή τους, γιατί? Κατά τον Henderson, a scooped sound is a big sound. Το output το βρίσκεις και με άλλους τρόπους. Απλά μια σκέψη, αν και είμαι φανατικός των Humbuckers, χωρίς όμως να παίζω metal.

Κοίταξε δεξιά "I use Adobe photoshop to create all image designs". ;) EDIT: Με πρόλαβε ο IraklisZS. :D

;D ;D ;D ;D ;D ;D Σωστός, που να τα κουβαλήσει μόνος του. ;D ;D ;D ;D Μην το γελάς καθόλου. Αυτός ο Δήμος (κολλητός του?) πρέπει να είχε και μοντέλες ξάδερφες. Κάτι σαν τον Jazzjoker δηλαδή. ;D ;D ;D Τώρα ηλιοβασίλεμα ήταν, ξημέρωμα, τι να λέει. :D Του 'σκισες το όνειρο. Αυτός δεν μπορεί να τα κουβαλήσει (στον ύπνο του) κι ο άλλος είχε Δήμο με μοντέλες. ;D ;D ;D

Φώναξε τον Δήμο? ;D ;D

Ένας και μοναδικός είναι ο Scott Henderson, ο master του phrasing. Εδώ πολύ Beck style Tribal Tech " 2000 Sojlevska Tribal Tech Face First

Μα το ηχόχρωμα είναι χρώμα. ;)

Περικλή μου το θέμα για μένα δεν είναι τόσο στο "παιχτούρα" όσο στο "μουσικότητα". Και νομίζω ότι ο Joey Baron έχει πολύ έντονα αυτό το χαρακτηριστικό. Σκέψου ότι δεν είμαι drummer, αλλά όταν ακούω το σόλο του, ακούω μελωδίες ταυτόχρονα με τους χρόνους. Αλλά θα μου πεις κάποιος που έχει παίξει με Bill Frisell, Stan Getz, Steve Kuhn, John Zorn, Los Angeles Philharmonic, David Bowie, Tony Bennett, Carmen McRae, Laurie Anderson, John Scofield, Al Jarreau, Michael Jackson, Jim Hall, Eric Vloeimans, Dizzy Gillespie, Art Pepper, John Abercrombie και Tim Berne, τι θέλεις να σου βγάζει ρε φίλε! ;) Επίσης πρόσεξε τό "χτύπημά" του. Είναι μοναδικό (άσχετα με την χορδιέρα).

Το καλύτερο κομμάτι τους ever κατά την γνώμη μου μαζί με το "Beyond the realms of death".

Εγώ θα μείνω στον Joey Baron που ήταν από αυτούς που πήγαν την ας πούμε avant-garde jazz, ένα βήμα πιο πέρα. Και είχε αυτό το μοναδικό "άτσαλο" χτύπημα, που αργότερα πολλοί προσπάθησαν να πετύχουν. Και το σημαντικότερο, ο άνθρωπος δεν έπαιζε απλά τύμπανα, έπαιζε μουσική. Joey Baron, "Junior"

Ναι βρε το κατάλαβα. :D

Τους έχουμε ξαναδεί και έτσι Ray, αλλά thanks για την υπενθύμιση. :D

Περικλή μπράβο κι από μένα για την ολοκλήρωση της επίπονης αυτής διαδικασίας. Όντως πολλές οι απουσίες βέβαια (το περιοδικό είχε και κάποιες "κουλές" επιλογές) με κυριότερες κατά την γνώμη μου τις απουσίες των, Billy Stewart Chad Wackerman Joey Baron (αυτή είναι πολύ μεγάλη απουσία) Lenny White Stanton Moore Johnny Vidacovich Ian Paice Cozy Powell Steve Smith Dave Weckl και φυσικά και κάποιων άλλων που αναφέρθηκαν (περισσότερο από τον Τέρρυ).