Καλησπέρα σας.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια σημερινή εμπειρία μου, που με συγκλόνισε στην κυριολεξία.
Δουλεύω σε μια εταιρία Logistics, με μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους, κήπο (κάτι σαν κήπο), και γενικά άπλα για να μπορούν να μπαινοβγαίνουν οι νταλίκες, να "κωλόνουν", να φορτώνουν, να μανουβράρουν και να φεύγουν.
Στην εταιρία αυτή (που υπάρχει αρκετά χρόνια τώρα), και συγκεκριμένα στον κήπο, και γενικά όπου βρουν, υπάρχουν κάποια σκυλιά, μεγάλη παρέα, η οποία είναι ψιλοσταθερή αρκετά χρόνια, και μάλιστα κάποια από αυτά, τα πρωτογνωρίσαμε "βρέφη".
Εμφανείς οι ομοιότητες με τους γονείς τους (πολύ γέροι πια, όλη μέρα κοιμούνται) και τα αδέρφια τους (μαύρα με τεράστια κεφάλια) που ζουν μαζί στον ελεύθερο χώρο της εταιρίας, μαζί με τους "φίλους" τους.
Σήμερα λοιπόν μπαίνοντας μια νταλίκα από κάποιον προμηθευτή του εξωτερικού να ξεφορτώσει, πέρασε πάνω από ένα από αυτά στην κυριολεξία, με συνέπεια να του τσακίσει το σώμα.
Έγινε το "έλα να δεις".
Κάποιοι όρμηξαν στον οδηγό, που ξαναμπήκε στην νταλίκα και δεν έβγαινε έξω λέγοντας "δεν το είδα ρε παιδιά".
Κάποιοι έτρεξαν να πάρουν τηλέφωνο σε φιλοζωϊκές εταιρίες, Δήμους, κλπ, για ευθανασία, γιατί το καημένο το ζώο βασανιζόταν.
Και ξαφνικά.....
Πετάγεται το ένα αδέρφι του, σαν σφαίρα, τον πιάνει από το σβέρκο με τα δόντια και τον τραβάει έξω, τον βγάζει μακριά από την νταλίκα.
Και κάθεται και κλαίει από πάνω του, τον γλύφει, δεν αφήνει κανένα να τον πλησιάσει ούτε να τον χαϊδέψει.
Έμεινε εκεί, κλαίγοντας δίπλα στον αδερφό του μέχρι αυτός να πεθάνει.
Και δεν έφευγε. Μόνο έκλαιγε, προσπαθώντας θαρρείς να τον ξαναφέρει πίσω γλύφοντάς τον.
Μετά, έφυγα εγώ από εκεί.
Δεν άντεξα άλλο.
Αυτά είναι μόνο λόγια, τα συναισθήματα ανείπωτα!