fusiongtr

Ρε εσείς. Γιατί δεν ανοίγετε ένα poll για τους u2 και τους Deep Purple? Πόσοι γουστάρουν τους μεν δηλαδή και πόσοι τους δεΝ. Εκεί θα μετρηθούνε ασούμε, και θα αναβιώσουν οι παλιές καλές εποχές που υπήρχανε οι κόντρες των συγκροτημάτων (stones-beatles, κλπ).

Εντάξει, με κέρδισες σήμερα ασούμε.

Σωστός. Έχω καιρό να σε ακούσω.

Δεν τους μπορώ καθόλου αισθητικά (για την μουσική τους μιλάω).

Off topic ... Τρία σερί "συμφωνώ" στον Φωτάρα έβαλα. Χμμμ, κάτι περίεργο παίζεται εδώ.

Εμένα πάλι δεν με συγκινούν καθόλου. Αλλά γούστα είναι αυτά. Εγώ θα διαφωνήσω με αυτό. Δεν είναι και πολύ διαφορετικές έτσι κι αλλιώς.

Που είναι βρε τα ροβύθια? Εεεεε?

Της διαφωνίας το κάγκελο γίνεται εδώ μέσα ασούμε.

Απ' ότι κατάλαβα, τα πας καλά με τα όσπρια γενικά πάντως.

Ο @Grey λέει ακριβώς το αντίθετο.

Για να καταλάβω κι εγώ ... Μ' αυτά χορταίνεις, την ακούς, ή ξεχαρμανιάζεις?

Να έλεγες φασόλι, πάει στο δγιάολα. Έχει φασόλια γίγαντες. Αλλά φακή ρε φίλε? Έχει και φακές γίγαντες?

Το 'πιασες ...

1. Ποιο είναι αδύνατο? Το να προσπαθήσουν να παίξουν την στούντιο εκτέλεση όσο πιο πιστά μπορούν? 2. Δεν το έπιασες καλά, άλλο είπα. Όπως και να έχει, εξέφρασα την διαφωνία μου με το .... "η πεμπτουσία της μουσικής(ιδιαίτερα της ροκ) έχει να κάνει με τη ζωντανή της απόδοση.." ... και εξήγησα τους λόγους που με κάνουν να έχω αυτή την άποψη. Θεωρώ ότι με το τέλος των 70s (μέχρι τότε κάτι γινόταν), αυτό δεν ισχύει πια. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε. Ο καθένας έχει την άποψή του.

Είπες το παραπάνω, μίλησες για πεμπτουσία μουσικής της ροκ. Και σου είπα ότι η ζωντανή απόδοση στουντιακού υλικού στην ροκ, είναι προσπάθεια αναπαραγωγής του στούντιο υλικού. Σου είπα επίσης ότι δεν υπάρχει καμία προσπάθεια διαφορετικής απόδοσης αυτού του στούντιο υλικού, γιατί δεν υπάρχει χώρος στο ροκ για κάτι τέτοιο. Δεν το θέλει ούτε η μπάντα ούτε το κοινό. Ο μόνος λόγος ύπαρξης των ζωντανών εμφανίσεων, είναι η επικοινωνία με το κοινό, και όχι η διαφορετική απόδοση μουσικής από το στούντιο album. Και εδώ, μιλάς για "παρουσία" και κουλτούρα καλλιτέχνη, που είναι άλλο πράγμα από την μουσική του παρουσία. Για να το κάνω πιο ξεκάθαρο ... Συγκρίνεις στούντιο album με ζωντανή εμφάνιση μπάντας/μουσικού, και λες πώς σε κάποιους η ζωντανή εμφάνιση είναι ανώτερη του στουντιακού υλικού. Και ρωτάω εγώ, με βάση ποια κριτήρια αξιολογείς/συγκρίνεις αυτά τα δύο πράγματα? Το μόνο που υπάρχει σε album, είναι η μουσική, ο ήχος. Δεν υπάρχει εικόνα, δεν υπάρχει αλληλεπίδραση, δεν υπάρχει άλλη επαφή, όπως υπάρχει στα live. Άρα το μόνο κριτήριο που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να συγκρίνεις ένα στούντιο album με μια ζωντανή εμφάνιση, είναι η μουσική. Η οποία ελάχιστα διαφέρει από το album, και μάλιστα αυτό γίνεται συνειδητά, έτσι επιτάσσει το είδος. Πώς λοιπόν λες ότι η "πεμπτουσία της μουσικής(ιδιαίτερα της ροκ) έχει να κάνει με την ζωντανή της απόδοση"? Να μου πεις ότι η παρουσία/image, κλπ ενός μουσικού έχει να κάνει με την ζωντανή του παρουσία, να το δεχτώ, μαζί σου. Αλλά η μουσική αυτή καθαυτή, είναι άλλο πράγμα. Ελπίζω να μην σε μπέρδεψα πάλι. EDIT: Επίσης, πάρα πολλά live album ροκ συγκροτημάτων, είναι στουντιακά επεξεργασμένα, και μάλιστα, κάποια είναι πάρα πολύ πειραγμένα, όχι μόνο ηχητικά αλλά και παιχτικά (ξανάπαιξαν δηλαδή ολόκληρα μέρη στο στούντιο και έγιναν overdubs).

Εσύ όμως κυρ Γκρέυ μου, μίλησες για πεμπτουσία της μουσικής. Η συνολική παρουσία/image ενός μουσικού ή μιας μπάντας είναι άλλο πράγμα. Εδώ συγκρίνεις στούντιο album με live εμφάνιση. Δεν μπορεί να είναι κριτήριο σύγκρισης το πόση ώρα παίζει η μπάντα, και η συμπεριφορά της στην σκηνή. Θα συγκρίνεις κάτι που υπάρχει και στις δύο περιπτώσεις (στούντιο και ζωντανά).

Θα διαφωνήσω. Η ζωντανή απόδοση της ροκ, είναι μια προσπάθεια απεικόνισης της στουντιακής ηχογράφησης, και ως σκοπό έχει την επαφή των μουσικών με το κοινό τους, και όχι κάποιας ιδιαιτερότητας στην απόδοση της μουσικής του album. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία, είναι πόσο καλά θα παίξει η μπάντα το κομμάτι του album. Πας στο live και ξέρεις τι θα ακούσεις. Αυτό εξάλλου θέλει και το κοινό. Και αυτό, γιατί στο μεγαλύτερο μέρος της η ροκ δεν είναι αυτοσχεδιαζόμενη μουσική. Η τζαζ (που ανέφερε ο τρόλευ), είναι άλλο πράγμα όμως. Πάρα πολλές στούντιο ηχογραφήσεις, είναι στην πραγματικότητα ζωντανές και παιγμένες real time. Εκεί στις ζωντανές εμφανίσεις δεν ξέρεις τι θα ακούσεις, γιατί όλα γίνονται on the spot, αυτοσχεδιαστικά.

Πω πωωωω, τον έσφαξες τώρα.

Ξέρεις κάτι Γιώργο? Το κομμάτι είναι σαν το "χαχαχα" του σε κάθε ποστ. Δεν ξέρεις πότε είναι σοβαρό και πότε χιουμοριστικό. Για να είμαι ακριβής, είναι σοβαρό και χιουμοριστικό ταυτόχρονα. Είναι εκπληκτικός ο συνδυασμός. Και πάνω απ' όλα .... είναι cos_dr.

Ε, ρε π@$στη μου, να μην έχω κάρτα ήχου να σου συμπληρώσω καμιά νότα. ΣΚΟΤΩΝΕΙ. Και το κομμάτι και το χιούμορ σου. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ρε φίλε. Είσαι εκπληκτικός.

Για πάρτη σου καταρράκτη αυτή η κομματάρα. Steven Wilson από το νέο του album "The Harmony Codex" που θα κυκλοφορήσει επίσημα στις 29 Σεπτεμβρίου 2023.

Noah Kellman, από το φετινό album του "Dream Cycles" (τον Ιούνιο κυκλοφόρησε). Σε αυτό το κομμάτι έχουμε τους ... Chad Lefkowitz-Brown: Tenor Sax Nick Frenay: Trumpet Steve Burke: Electric Bass & Acoustic Guitar Ben Eunson: Electric Guitar Noah Kellman: Piano Dan Chmielinski: Bass Corey Fonville: Drums

Μάλλον για τα ακκόρντα του Metheny θα μιλάει μέσα.

ΤΙΝΑΦΤΟΡΕ ... Κινέζοι χάκερς μπήκανε πάλι?

Δες εδώ.