fusiongtr

Ούτε την μία ούτε την άλλη. Gibson (αν είναι Standard, από το 2002 μέχρι το 2006).

Απαντώ στο ερώτημα του νήματος ρωτώντας. ;D ;D ;D ;D Μπορεί ένα post να είναι πάνω από 100 σελίδες? :D

Πολύ ωραίο παιδιά. Συμφωνώ απόλυτα με τον JJ, προσθέτω εδώ ότι στο ύφος που παίζετε, θα ταίριαζε και μία minimal προσέγγιση (με την πιο "κλασσική" έννοια του όρου), δηλαδή το βασικό μοτίβο που επαναλαμβάνεται και πάνω του χτίζετε (πράγμα που κάνετε, και πολύ καλά μάλιστα), να "προσκοληθεί" σε κάποια από τις μελωδίες που υπερθέτετε πάνω του, και αργά, σταδιακά, να μεταβάλλεται κι αυτό, καταλήγοντας σε κάτι διαφορετικό χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι.

Άρα μιλάμε για λιγούρα? ;D ;D ;D ;D Θα επιμείνω εδώ ότι ο φακός αδικεί την κουκλάρα με το τρομπόνι. :D

Θα μιλήσω πολύ σοβαρά τώρα. Τον θυμάστε τον Johnny Logan? Μία στο τόσο, πάνε καλά κάποιες μπαλάντες, σε αντίθεση με τα νταχτιρντί κομμάτια. Αν (λέω εγώ τώρα) στέλναμε τον Σταύρο με το Butterfly (με διαφορετική ενορχήστρωση, strings κλπ), ως έναν ευαίσθητο τροβαδούρο (με το ανάλογο look βέβαια, το οποίο θα επιμεληθεί ο Lakis), θεωρώ ότι τουλάχιστον η τετράδα ήταν σίγουρη. Ξαναλέω, μιλάω σοβαρά.

Αυτό ακριβώς!

Ε, ρε "πεινασμένοι" όλοι που κοιτάτε την Θωμαή! Το τρομπόνι βρε (και την παίκτρια) το είδατε? ;) :D

Για σένα που είσαι ο δημιουργός ναι, είναι αλήθεια. Για κάποιους άλλους όμως, είναι ήδη αναμνήσεις στιγμών και συναισθημάτων! Και συ είσαι απλά το "μέντιουμ" (ενδιάμεσο) που τους φέρνει σε επαφή με αυτά. Μην πεις τίποτα. ΓΡΑΦΕ ΜΟΥΣΙΚΗ!

Είπαμε φίλος, είσαι διχασμένη προσωπικότητα. Αυτό βέβαια έχει και τα καλά του. Ο ένας θα πίνει, ο άλλος θα παίζει, και μάλιστα εναλλάξ! ;D ;D ;D ;D

Εσύ να 'σαι καλά Σταύρο μου. Επιμένεις να αναφέρεσαι στο κομμάτι αυτό ως "πόνημα", ενώ είναι ποίημα με όλη την σημασία της λέξης. Και σε παρακαλώ πες μου τι έχει μεγαλύτερη σημασία και αξία, από ένα παρορμητικό ποίημα-δημιούργημα, με αυτή την ψυχική αμεσότητα, που εγώ αντιλαμβάνομαι σ' αυτό. Το έχω ακούσει από χθες μερικές δεκάδες φορές (το πήρα και στη δουλειά να το ακούω από το pc), και κάθε φορά είναι διαφορετική από την προηγούμενη. Κάτι παραπάνω μου βγάζει. Και θα πω εδώ ότι στον κόσμο μας, η ευαισθησία είναι κάτι σπάνιο (είδος προς εξαφάνιση) και οι άνθρωποι που την έχουν και μπορούν να την βγάλουν προς τα έξω "έτσι απλά", χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής από όλους μας. Ξανά μανά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! EDIT: Εννοείται ότι μπαίνει στο νέο cd σου. Κάπου στη μέση. :D

Αν έχουμε και μπύρες Νάσο μου, τι άλλο να ζητήσω πια απ' την ζωή μου? :D Τώρα ποιός από τους δύο σας το έγραψε αυτό? ;D ;D ;D ;D

Όπως είπε κάποτε και ο Σοφός Lakis, από που μετράς? ;D ;D ;D ;D Πέντε δάχτυλα έχουμε σε κάθε χέρι, επομένως από όπου και να μετράς, το τρίτο είναι πάντα το μεσαίο. :D Πάντως ειλικρινά τώρα και σοβαρά, και με ένα δάχτυλο (ή και κανένα ακόμα) να έπαιζες ρε φίλε, αυτό το εσωτερικό άγγιγμα στην ψυχή, πάλι θα μου το "περνούσες". ;) :-*

Χίλια "μπράβο". Είναι πραγματικά πάρα πολύ όμορφο. :) Πόσο θα 'θελα να μπορούσα να παίξω έτσι!

Εγώ το έχω ξαναπεί Τέρρυ μου. Είναι διχασμένη προσωπικότητα. Και η πλάκα είναι ότι ο ένας είναι καλύτερος από τον άλλο. ;D ;D ;D ;D

Βρε τι είναι τούτο! Κομματάρα, φοβερό παίξιμο, πάρα πολύ ωραίο συνθετικά (τι θεματάρες είναι αυτές :o), το καταευχαριστήθηκα. Ρε συ, μπας και μελετάς Jazz στα κρυφά? Εκεί κάπου στο κλείσιμο, χώνεις κάτι ακκόρντα, λίγο.... κάπως, άτιμε, άσε δηλαδή το καθαρό jazz-rock (περίοδος του Moore κι αυτή) μέρος με τα 11άρια (είναι?). 8) Όντως Wishbone Ash, αλλά και Thin Lizzy (με επηρροές από την Ιρλανδέζικη σόλο περίοδο του Moore). Και τι slide! :o Τι ωραία η ακουστική στο τέλος! Μπράβο ρε φίλε, αν και σε ξέρω καλά, δεν σταματάς να με εκπλήσσεις. Ακούω, αλλά μέχρι τρίφωνη συγχορδία, τα τετράφωνα είναι η ύλη του επόμενου έτους. ;D ;D ;D

Τώρα τι να πω! Να την βλέπεις να ανθίζει, μέρα την μέρα, στιγμή την στιγμή. Να σε τυλίγουν τα χρώματα που αισθάνεται, τ' αρώματα που βλέπει. Κι αν κάποια στιγμή μόνος κι αδύναμος αισθάνεσαι, τα μάτια της να βλέπεις, γιατί το φως εκεί είναι αλλιώς. Κι αν κάποτε μελαγχολία σε πιάσει, ένα χαμόγελο μονάχα είναι εκεί, κι είν' το δικό της. Είναι ζωή, να το θυμάσαι αυτό, ζωή να την ρουφήξεις, ζωή που δίνει απλόχερα ζωή, γιατί αυτό μονάχα ξέρει, ζωή να δίνει, κι είναι γι' αυτήν χαρά μοναδική. Τα υπόλοιπα, απλά υπέροχα. Ας μην μειώσω αυτό το χάρμα (το κομμάτι) γράφοντας γι' αυτό. Ευχαριστώ.

Είμαι λίγο περίεργος, βρε Σπύρο, να μάθω αν έγραψες την αρμονία πρώτα, και στηρίχτηκες εκεί για την μελωδία, ή αν έγραψες την αρμονία έχοντας την μελωδία στο μυαλό σου από πριν.

Άντε βρε συ! Ξεκίνα. :)

Εννοείται ότι συμφωνώ με τον Sfaku. Οι χορδές είναι ίδιες και την επόμενη μέρα, μόνο που ο ήχος είναι αλλιώς (χάλια).

Μωρέ το 'πιασα εγώ το "κόλπο" ότι δεν παίζεις με τον Fender, γι' αυτό έγραψα

Το ξανάκουσα σήμερα, και μου φάνηκε ακόμα πιο όμορφο. Τι θέμα, τι μελωδία, τι παίξιμο, τι ωραία "φάλτσα" (out-ίλα) ;D ;D στο σόλο (εκεί που πρέπει και όπως πρέπει). You must be in serious trouble this time pal. Σώπα βρε συ, σιγά μην έχουν ξανακούσει κάτι τέτοιο μ' αυτά που ακούνε. ;D ;D Θα τους φανεί περίεργο, exotic. :D

Γιατί έχω την αίσθηση ότι αυτό που γράφεις έχει να κάνει με το Rhythm section, και όχι με το παίξιμο (που κατά την ταπεινή μου γνώμη έχει άπειρες δυναμικές και μόνο flat δεν είναι) και τα κομμάτια αυτά καθαυτά? ;)

Ρε παιδιά ο άνθρωπας σπέρνει, απλά τραβώντας καζανάκια τουαλέτας (κάντες 35 τις σελίδες)! :o

Μια θεά του παρελθόντος με noir απόχρωση. :-X Κι άλλη μία, εδώ με Western απόχρωση.

"Πειραγμένα" είναι τα αυτιά σου φίλος. :P Εμένα μια χαρά straight μου ακούγεται. :D Νεογέννητος μπελάς που ξανασυνάντησες...χμμμμ. ::) Είσαι και μπελαλής. ;D ;D ;D Ωραίος όπως πάντα ρε φίλε, αν και θα ήθελα και ένα διαφορετικό μέρος (ας πούμε πιο up), για να αλλάζει λίγο (που σημαίνει τελικά ότι δίνει έμφαση και ένταση σ' αυτό) το ρυθμικό-"μονότονο"-μελαγχολικό mood. Τι διάολο μπελάς είναι αυτός που σου βγάζει τόση μελαγχολία! Έξυπνος (στο λέω σχεδόν πάντα) ό τρόπος που συνθέτεις, "καμουφλάρεις" πολύ ωραία την πολύ ενδιαφέρουσα αρμονική αλυσίδα. Off topic: Θα έπρεπε να προωθείς την Fender (give them a call someday :D). Με ότι και να παίξεις βγάζεις κλασσική fender-ίλα (το ανάποδο από μένα δηλαδή ;D ;D ;D).