Αφού ψειρίζουμε την μαϊμού, ας το κάνω κι εγώ.
Οι συνθέσεις είναι έτσι στημένες και ενορχηστρωμένες, ώστε η μπάντα να δημιουργεί το τοπίο στο οποίο η φωνή "δραματουργεί".
Μέχρι εκεί όλα καλά.
Όμως θα ήθελα (μου έλειψε αυτό) και το ανάποδο.
Να αφήνει η φωνή τον ανάλογο χώρο και στην μπάντα να "δραματουργήσει" (ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ), να αφεθεί λίγο πιο ελεύθερη, με κάποια ορχηστρικά κατά βάση μέρη, στα οποία η φωνή (αν είναι παρούσα θα λειτουργεί ως ένα όργανο της μπάντας) να "αβαντάρει" την έκπληξη που (κρίνοντας από τους μουσικούς που την αποτελούν) η μπάντα μπορεί να προσφέρει.
Ένα μεγαλύτερο πάρε - δώσε δηλαδή.
Να μην είναι η μπάντα "κορνίζα" για το πορτραίτο της φωνής.
Απλή πρόταση.