Σάββατο 2 Νοεμβρίου.
Ξύπνησα, έφτιαξα καφέ, και κάπνισα μερικά τσιγάρα.
Ξαφνικά μου ήρθε πολύ έντονα στο μυαλό η σκέψη μιας φίλης μου. Δεν μιλάω για μια οποιαδήποτε φίλη, η συγκεκριμένη είναι κάτι σαν αδερφή (και παραπάνω) για μένα. Μια υπέροχη και μοναδική κοπέλα. Ένας άνθρωπος με συναισθηματικό πλούτο και ομορφιά ενός άλλου κόσμου, μαγικού.
Η σκέψη της αυτή όμως, ήταν συνυφασμένη με θλίψη. Σκέφτηκα να την πάρω τηλέφωνο, μα δεν είχα κάτι συγκεκριμένο να της πω.
Έπιασα την κιθάρα. Τα δάχτυλά μου κόκαλα (είχα πάνω από 20 μέρες να ακουμπήσω εξάχορδο).
Έβαλα τα χέρια μου στην ταστιέρα, πιάνοντας μια συγχορδία στην τύχη, που εκείνη την στιγμή δεν ήξερα τι ήταν μουσικά (και δεν με ενδιέφερε κιόλας), και μετά μια δεύτερη, μια τρίτη κλπ..
Κάτι εκεί μέσα «χτύπησε».
Άκουγα πράγματα δεν ξέρω από πού!
Η σκέψη της εκεί, έντονη, γεμάτη ανείπωτη θλίψη. Δεν ήξερα γιατί.
Έγραψα τις συγχορδίες που «άκουγα».
Όταν τις έγραψα και τις άκουσα όλες στη σειρά, μια μελωδία ήταν ήδη εκεί, σαν κάποιος πολύ βαθιά μέσα μου να την υπαγόρευε κ’ εγώ να ήμουν απλός καταγραφέας.
Προσπάθησα να την καταγράψω (μέσα από τόση ένταση, που έτρεμαν τα χέρια μου) όσο πιο πιστά μπορούσα
Έτσι γράφτηκε το θέμα του κομματιού αυτού.
Όταν δύο μέρες αργότερα που την είδα, έμαθα ότι όταν συνέβησαν αυτά, η μητέρα της βίωνε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας και η ίδια (που ήταν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση) την μετέφερε στα επείγοντα νοσοκομείου που είχε εφημερία, μου ‘πεσε το σαγόνι, δεν μπορούσα να το πιστέψω!
Έχω σαλτάρει τελείως?
Το κομμάτι αυτό έχει γραφτεί λοιπόν γι’ αυτή την φίλη μου …. «Only for her», είναι δικό της.
Δεν ξέρω αν είναι ο σωστός τρόπος να της πω ένα απλό «ευχαριστώ» που είναι «εκεί για μένα», όμως αυτός είναι ο δικός μου τρόπος.
Τώρα που τα είπα ……
…..βαράτε αλύπητα! ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D
Only_for_her.mp3