Είναι Σάββατο βράδι και μου έρχεται mail από τον Γιώργο
"Για να σου δωκω χρονο να γραψεις:
Τη βλεπεις να σαλιαριζει απο εδω κι απο κει και οταν της το λες,κανει το
μοσκιο.
Της το κοβεις καθετα.
Δε θελουμε πολλα,ουτε πολυ σκεψη,φτηνα και αντρικα πραματα.
Ροκενρολλια και Μοτορχεντιλες η Αμερικανιες τετοια πραματα.
Θα πεις "να ακουσω κατι,να μπω στο κλιμα".
Δεν εχω τιποτα παιγμενο,στο μυαλο μου μονο κατι ριφφια αλλα αμα σου 'ρθει κατι
στειλε και μπορει να τα γραψω και να σου στειλω μεχρι το βραδυ."
Δεν μου 'ρχότανε τίποτις και του γράφω "της λέω άι γ@μησου πήγαινε στο διάολο". ;D ;D
Ξυπνάω την Κυριακή και μου 'χει στείλει αυτό που ακούσατε.
Έπεσα απ' την καρέκλα, έπαθα σοκ. :o
Όλη μέρα του 'στελνα στίχους. :D
Η δική μου συμβολή δεν είναι παιχτική, αλλά ακόμα πιο ουσιαστική, έπινα μπύρες όταν παίζανε τα παιδιά. ;D ;D ;D ;D
Ο δε Τέρης είναι απίστευτος.
Όλο και κάτι άλλο του ερχότανε να παίξει, και έγραψε της Παναγιάς τα μάτια (εξ' ου και τα δύο μπάσα πού πρότεινα κάποια στιγμή).
Έχει ιδέες φρέσκιες και πρωτότυπες, ήχο καραμπίνα, και παίξιμο που σε κάνει να θέλεις να μάθεις μπάσο.
Η δε παρέα απλά "δεν υπάρχει".
Τους ευχαριστώ πολύ.
Ξέρεις πόσες φορές του το έχω πει ρε φίλε?
ΥΓ. Ο Τέρης είναι και πολύ καλός κατσαριδοφονεύς. Μπήκε μια κατσαρίδα την ώρα που έπαιζε, εγώ .... εξαφανίστηκα, ο Γιώργος πίνοντας μπύρα έλεγε "άστη μωρέ θα φύγει μόνη της", κι ο Τέρης ... "που σαι μωρή, βγες έξω να σε λιώσω". ;D ;D ;D ;D