Βήμα 1ο: Προσέγγιση
Συνήθως προσπαθούμε να φαίνεται μια τυχαία συνάντηση στις σκάλες.
"Εσείς είστε που παίζετε πιάνο? Κι εγώ ξέρετε μουσικός είμαι και μελετάω. Τι ρεπερτόριο μελετάτε? Πόσα χρόνια παίζετε?" κλπ
Βήμα 2ο: Στα ενδότερα
Βρίσκεις τι μελετάει, κατεβάζεις την παρτιτούρα, βλέπεις πού κολλάει, και της λες
"Σας δυσκολεύουν τα τρίηχα στο τάδε μέτρο του τάδε κομματιού έτσι?"
Παίρνει χαμπάρι ότι ακούγεται αρκετά και κάποιος την ακούει κρίνοντάς την.
Βήμα 3ο: Πρώτη έφοδος
"Θα σας πείραζε να ερχόμουν κάποια στιγμή από το σπίτι σας να δοκιμάσουμε μαζί μήπως και μπορώ να σας βοηθήσω να ξεκολλήσετε από το συγκεκριμένο κομμάτι?
Θα μπορούσα αν θέλετε να φέρω και το όργανό μου, έτσι ώστε μετά να πειραματιστούμε και σε κάτι άλλο."
Βήμα 4ο: Επίθεση
Αν πει όχι στο προηγούμενο, βγάζεις κιθάρα - ενισχυτή, και παίζεις πάνω από αυτό που παίζει, πιο δυνατά από όσο παίζει (έτσι ώστε να σε ακούει και να μπερδεύεται).
Αν σου πει κάτι της λες κάποιο από τα ακόλουθα,
"το παίξιμό σας με εμπνέει και σας συνοδεύω"
"σας το είπα ότι εμείς οι δύο μπορούμε να κάνουμε πολλά αλλά δεν μ' ακούσατε"
"δεν φαντάζομαι να σας ενοχλεί το ότι μελετάω, είστε άλλωστε κι εσείς μουσικός"
Αν δεν πιάσει τίποτα, υπάρχουν και χαρτοπετσέτες (για τα αυτιά εννοώ βέβαια). :D