fusiongtr

Τα μαθηματικά είναι ένας απλοϊκός τρόπος να προσπαθήσουμε να βάλουμε το συμπαντικό χάος (και τους εαυτούς μας μέσα) σε μια "λογική τάξη" έτσι ώστε να μπορέσουμε να το "κατανοήσουμε". Προσπαθούν να περιγράψουν (αποκρυπτογραφήσουν) πράγματα και φαινόμενα, δεν προηγούνται αυτών. Πυθαγόρας rulez! ;D ;D ;D ;D

Στον χρόνο δεν υπάρχει πίσω και μπρος, πριν και μετά (αυτά είναι ανθρώπινα δημιουργήματα για τον αντιλαμβάνεται) είναι ελαστικός, και όχι ίσιος ή ευθείος. Μπορείς να είσαι μέσα κι έξω μαζί. Τσέκαρε αυτό αν δεν το ξέρεις. https://plus.maths.org/content/imaging-maths-inside-klein-bottle

Τι βιβλιογραφία βρε, από bloggers ξεκίνησε. Δεν μίλησα για ταξίδι στον χρόνο, αλλά για ύπαρξη τεσσάρων διαστάσεων. Το "μέσα-έξω" που έγραψα πήγαινε σε παράλληλο σύμπαν. Ιδού "Reece is a physicist, and he went on to describe a theory of the universe that would account for the Mandela Effect, based on a 4-dimensional universe. I propose that the universe is a 4-dimensional complex manifold. If you don’t se habla math jargon, that means I propose the 3 space dimensions and the 1 time dimensions are actually in themselves complex, meaning they take values of the form a+ib, part “real” and part “imaginary”. Within this 4D manifold, there are sixteen hexadectants (like quadrants, but 16 of them), corresponding to whether we consider only the real or imaginary part of each of the four dimensions. In our particular hexadectant, the three space dimensions are real, and the time dimension is imaginary."

Εγώ θα πρότεινα να ψάξεις πώς δημιουργούνται και τι είναι οι αναμνήσεις. Μέσω ποιας διαδικασίας αποτυπώνεται κάτι στην μνήμη, πώς γίνεται αυτό, ποιός είναι ο ρόλος της αντίληψης, πώς λειτουργεί αυτή στην "ανάμνηση", και άλλα τέτοια ωραία. Όσο για το "Μαντέλα εφφέ", το πετυχαίνεις με αρκετό chorus πάνω στην ουρά του reverb σε 100% wet σήμα, με 4 delay σε διαφορετικούς χρόνους το καθένα. Εγώ για τον Μαντέλα, έχω την ανάμνηση ότι στην φυλακή αποκαλύφθηκε ότι πούλαγε ναρκωτικά και όπλα, και ξεσηκώθηκε όλος ο κόσμος εναντίον του (μιλάω σοβαρά τώρα). Πάντως το θέμα της τέταρτης διάστασης (χρόνος) δεν νομίζω να αμφισβητείται ιδιαίτερα. Τώρα το ότι κάνουμε βόλτες μαζικά μέσα-έξω .... ::)

Επειδή εκτός της μνήμης, και η αντίληψη ενέχει παγίδες (σχήματα που σου δίνουν οπτική αίσθηση διαφορετική από την πραγματική), κοιτάζω πολύ ώρα τώρα τα σχήματα που δημιουργούνται από τα "τρίγωνα" που θα μπορούσε να παράγει ο χάρτης. Μόλις τον έκλεισα, είχα την αίσθηση ότι η Ν. Αμερική είναι πιο κάθετα απ' ότι είναι στην πραγματικότητα. Για όλα φταίει το Μεξικό. ;D ;D ;D ;D Και ο Καναδάς βέβαια, αλλά εμάς μας φταίει το Μεξικό λόγω Fender.

Αν ακους πολύ ςςςςς στο τέλος, έχουν βάλει παραπάνω ανθρακούχο. Αν ακούς φφφφφ, είναι muted. ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Έλα ρε τρόλεϋ. Απλό είναι. Γιατί είναι κουτάκια, όταν τα ανοίγεις κάνουν τσουφ τσουφ τα άτιμα. :D

Όχι Φώταρε! Μιλάω για μια .... χαμένη ψυχή που ... κάποτε είχα. :) Και αφού μπήκαμε στο 2017 με τους ημίθεους Black Stone Cherry, ας μείνουμε λίγο ακόμα στο Kentucky. Θέλω μια ... soul machine. 8) Τσουφφφ, τσουφφφ, πάνε κι άλλες δύο μπύρες. Το πρώτο κιβώτιο είναι ήδη στην μέση. Αλλά έχω κι άλλα πυρομαχικά. :D

Δύσκολο Φώτη μου, δυσεύρετο και vintage. ;D ;D ;D ;D

Ωχ, ωχ, ωχ. Καήκαμε. ;D ;D ;D ;D Να είσαι καλά κύριε αντμίν μας, κι εσύ και όλο το noiz.! :)

2017!!!!!!!!!! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!! Τσουφφφ, τσουφφφ, δύο μαζί οι μπύρες αυτή την φορά. "Ρε συ", σκέφτομαι φωναχτά. "Δεν πάμε μια βόλτα από Kentucky?" Yeahhhhhh.

Τσουφφφφ, η δεύτερη μπύρα. Σκέφτομαι ότι σε όλη μου την ζωή, μόνο δύο γυναίκες μου είναι πιστές και με ακολουθούν πάντα όπου πάω. Η σκιά μου, και η μ@λ@κία μου. Πάμε

Τοκ τοκ. Ησυχία απόλυτη. Τα φώτα σβηστά. Να μπω? Ώρα να γλεντήσω μόνος. Τσουφφφφφ, κάνει η μπύρα. Here we go!

Αγαπητέ μου Τέρυ, πάντα έβγαιναν, άλλες εποχές δεν τα μάθαινε κανείς (εκτός από μια κλειστή κοινότητα ανθρώπων) γιατί δεν υπήρχε η πληροφορία, ενώ τώρα δεν το μαθαίνει κανείς γιατί χάνεται στην υπερπληροφόρηση. Όπως είπε και ο θρύλος Lemmy, you win some, lose some, it's all the same to me. Εγώ πάλι πιστεύω ότι υπάρχει το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, και μάλιστα πολύ έντονα (και ολοένα και εντείνεται), όμως αυτό που mainstream (δεν μιλάω για την mainstream μουσική γενικά, αλλά αυτή που δημιουργείται μέσα σ' αυτές τις συνθήκες) γεννιέται από αυτό το πλαίσιο, είναι δύσκολο να το αφομιώσω λόγω ηλικίας και αισθητικής. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους! :)

Άσε βρε γέροντα. ;D ;D ;D ;D ;D Εγώ κάνω ακόμα διαιρέσεις στο χαρτί γιατί δεν εμπιστεύομαι τα "μηχανάκια" με τα κουμπιά. ;D ;D

Κύριε μουσταφά μου, θα σου πω τι έχω κάνει εγώ. Όταν άκουγα ένα κομμάτι, έπιανα την κιθάρα και προσπαθούσα να παίξω σαν να είμαι ο ντράμμερ. Σε σχετικά βατά ρυθμικά κομμάτια, έπαιζα muted το hihat, και πατώντας τα τάστα κανονικά το ταμπούρο (στο μέρος του τέμπο), και στα break δεν είχε σημασία ποιο μέρος του σετ (απλά muted όλα εκτός από τα τονισμένα χτυπήματα). Δεν είχε σημασία τι ακκόρντο έπιανα, μόνο να παίζω σωστά ρυθμικά, το μέρος το ντράμερ (κατά προσέγγιση πάντα). Σιγά σιγά συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να παραλείπω κάποια χτυπήματα, ή και να βάζω άλλα, που όμως ταίριαζαν (στ' αυτιά μου) με τον ρυθμό, και "συμπλήρωναν" τα χτυπήματα του ντράμμερ (αν και πολλές φορές ήταν "ανάποδα", δημιουργώντας έτσι μια πολυρυθμία). Σταδιακά άρχισα να σκέφτομαι σαν ντράμμερ. Γίνεται μόνο του. Και ξέρεις ποια είναι η πλάκα? Μου έμεινε "κουσούρι". :D Με ακολουθεί παντού (και όχι μόνο στο ρυθμικό παίξιμο, αλλά και στο σόλο). :) Ξεκίνα από απλά πράγματα ρυθμικά σαν κι αυτό (που ο καθένας έχει τον δικό του ρυθμό και όλα δένουν απίστευτα). ;D ;D ;D ;D

Ίσως, αλλά και οι modelling ενισχυτές και πεταλιέρες (για τα οποία μιλάει ο pipityri) ποτέ δεν ήταν πιο πειστικά. ;) 8)

... στην nouvelle vague (και τον ιταλικό ρεαλισμό), αν δεν υπήρχαν ορισμένα αριστουργήματα (κυρίως του γερμανικού εξπρεσσιονισμού, του ανεξάρτητου σινεμά, και ελάχιστων άλλων κινηματογραφιστών) μετρημένα όμως στα δάχτυλα, που έγιναν αργότερα. :)

Αύριο Πρωτοχρονιά γίνεται? ;D ;D ;D ;D ;D Εγώ πάντως λέω να περιμένουμε τον OP. :)

Καλά όλα αυτά, αλλά εδώ δεν τίθεται θέμα παρανομίας βρε συ. Τίθεται νομικό θέμα συκοφαντικής δυσφήμησης, πρόκλησης ζημίας εξ' αυτής, και περίπτωση να διεκδικηθεί αποζημίωση δικαστικά ή εξώδικα (Λάκη μπορεί να κάνω λάθος, διόρθωσέ με). Εδώ είναι (νομίζω) "αστικό" το θέμα (διαφορές μεταξύ φυσικών ή και νομικών προσώπων). Λάκηηηηη, περιμένω διόρθωση.

Ρε παιδιά, σοβαρά τώρα. Μπήκε ο άνθρωπος πρώτη φορά εδώ και έγραψε κάτι σαν καταγγελία που έχει κάνει copy paste σαν κασσέτα και στα φατσομπούκια. Γεμάτο αοριστίες και γενικότητες. Δεν μας έδωσε στην πραγματικότητα τίποτα να κρίνουμε και να αξιολογήσουμε έτσι μια κατάσταση (την δική του οπτική). Έλα δω φίλος, ωραία, δεν σου έκατσε η εμπειρία, δεν μας λες τουλάχιστον τι στο καλό έγινε ακριβώς (όπως εσύ το βίωσες) να έχουμε έστω την μια όψη, και αν μετά το κατάστημα θελήσει, να αντιπαραβάλλει την δική του, αφού κάποιος του κοινοποιήσει το συμβάν. Αυτό που του φάνηκε ειρωνικό μπορεί και να μην ήταν, μπορεί να υπάρχουν προηγούμενες εμπειρίες, μπορεί, μπορεί κλπ. Δεν ξέρουμε καν αν πρόκειται για υπάλληλο, ή ιδιοκτήτη εναντίον του οποίου γράφτηκαν αυτά. Και ο ίδιος δεν έχει ξαναγράψει από το πρώτο post (έστω να βρίσει εμένα που κάνω πλάκα). Ελπίζω να μην είναι από αυτούς που παίρνουν σβάρνα τα ιντερνέτια με την ίδια κασσέτα και δρόμο. Είδωμεν.

Αναρωτήθηκε μόλις η πόρτα έκλεισε με γδούπο. "Κάτι βρωμάει εδώ, και βρωμάει άσχημα", σκέφτηκε. Έβαλε την berberis καμπαρντίνα του, το κασκώλ του από γνήσιο κασμίρι, και ... "μάλλον πρέπει να στηθώ στην Χαριλάου Τρικούπη" είπε σχεδόν φωναχτά, και έβαλε το πλακέ μπουκάλι με το Jameson στην μέσα τσέπη. "Και κάνει και ένα διαβολόκρυο σήμερα ..." Βγήκε απότομα χτυπώντας πίσω του δυνατά την πόρτα.

Είπε, και ανασηκώθηκε ελαφρά από την vintage δερμάτινη πολυθρόνα του. Είπε πάλι κι άναψε αργά ένα τσιγάρο φυσώντας τον καπνό προς το ταβάνι. Τον κοίταξε κατευθείαν στα μάτια, μ' αυτό το γνωστό "φιλικό" του βλέμμα που θα πάγωνε και πιγκουϊνο. ".... αλλά γι 'αυτό είμαι εγώ εδώ." Χαμογέλασε αχνά, "για να το κάνω θεμιτό, αν ..... βέβαια ... συμφωνήσουμε και στα διαδικαστικά". Τον κοίταξε με νόημα. "Συνεννοηθήκαμε?" είπε ξερά. "Θα σου δώσω 48 ώρες να το σκεφτείς", είπε και .... του έδειξε την πόρτα.

;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D Κατουρήθηκα! ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D Δεν ξέρω τίποτα κυρ - αστυνόμε μου. Θα ... με κρατήσετε κι άλλο για ανάκριση?

Δηλαδή .... αύριο?