Στακάτε λίγο παλικάρια, ας πω κι εγώ μερικές λέξεις.
Πολλοί εδώ μέσα είναι μουσικοί.
Ένα από τα σημαντικότερα αντικείμενα εκπαίδευσης ενός μουσικού, είναι το ear training, ή ακουστική εκπαίδευση.
Στοχεύει στο να μπορεί να ακούσει/διακρίνει ο μουσικός, διαστήματα, συγχορδίες, κλίμακες, νότες δηλαδή, είτε παιγμένες ταυτόχρονα, είτε στη σειρά.
Και τρώει χρόνια επί χρόνων.
Κάποιοι έχουν το λεγόμενο απόλυτο αυτί και μπορούν να ξεχωρίσουν τις νότες όχι μόνο με σχετικούς όρους (με βάση νότα αναφοράς) αλλά και με απόλυτους.
Αν ακούσουν κάτι, ξέρουν τι νότα είναι.
Οι δε ηχολήπτες, είναι περισσότερο εκπαιδευμένοι στο να ακούν συχνότητες.
Αν ακούσουν κάτι, σχετικά με κάποιο άλλο ως reference, θα σου πουν ότι υπάρχει τρύπα στην τάδε συχνότητα, ή ότι πχ η τάδε συχνότητα είναι υπερτονισμένη (με αρκετά μεγάλη ακρίβεια).
Κάποιοι μπορεί να ακούν και τις διαφορές ανά φορμά.
Σύμφωνοι.
Θα πρέπει όμως γι' αυτό να καταβληθεί προσπάθεια, να είναι συγκεντρωμένοι και εστιασμένοι στην αποκρυπτογράφιση λεπτομερειών του ήχου, που κάνουν την διαφορά.
Αν ακούσουν ένα mp3 στα 320 και μόνο αυτό, θα καταλάβουν ότι είναι mp3 στα 320?
Εν τέλει θα τους εμποδίσει αυτό να ευχαριστηθούν την μουσική?
Στο κάτω κάτω, πόσοι από εμάς (και όχι μόνο) έχουν την πολυτέλεια να ακούνε απερίσπαστοι μουσική, από ένα σούπερ σύστημα σε μόνιμη βάση?
Μιλάμε για διαφορές που για τους περισσότερους είναι λεπτομέρειες (αν υπάρχουν καν).
Long live mp3. ;D