fusiongtr

Γιατί δείχνει το πόσο χρήσιμη είναι η θεωρητική γνώση. Και σε ρωτάω λοιπόν. Προτιμάς να την μαθαίνεις κομμάτι κομμάτι ξέμπαρκα από φιλαράκια (που μπορεί να λένε και παπαριές γιατί δεν ξέρουν κι αυτοί) ή να την μάθεις κυριλέ, και να την χρησιμοποιήσεις όπως γουστάρεις μετά? Για την ίδια γνώση μιλάμε. Γιατί φαίνεται δύσκολη ή και μη απαραίτητη όταν την μάθεις με κάποιο σύστημα, ενώ όταν την τσιμπολογάς από εδώ και από εκεί θεωρείται εύκολη και επιθυμητή?

Τα πτυχία δεν κάνουν τον μουσικό, ούτε οι γνώσεις. Να στο πω αλλιώς. Όλα αυτά είναι εργαλεία, και τα εργαλεία δεν κάνουν τον μάστορα. Έχει ο άλλος ένα σκασμό εργαλεία, και δεν μπορεί να αλλάξει μια λάμπα. Αλλά μάστορας χωρίς εργαλεία δεν μπορεί να δουλέψει.

1. Βλέπεις λοιπόν ότι δεν φτάνει η ψυχή? Πρέπει να παίζεις και κάτι της προκοπής. 2. Να το εξηγήσω λίγο. Θεωρία δεν είναι μόνο ότι είναι επίσημη εκπαίδευση και μαθαίνουμε στα ωδεία ή σε μαθήματα. Θεωρία είναι κάποια πράγματα συγκεντρωμένα που ένα μέρος τους μπορεί να το γνωρίζουμε πρακτικά, μέσω ακουσμάτων ή συναναστροφών (πχ μεταξύ φίλων "δείξε μου τι παίζεις εκεί, πώς το έβγαλες"). Αν δεν υπήρχε αυτή η μερική θεωρητική γνώση, δεν θα ήξερε πχ κανένας την πεντατονική αν δεν είχε κάνει μαθήματα. Αν πάρεις πχ έναν άνθρωπο που δεν ξέρει τίποτα από μουσική, και δεν ακούει κιόλας μουσική, και του δώσεις μια κιθάρα με ασκήσεις μόνο για τα δάχτυλα (έτσι ώστε να έχει την απαραίτητη τεχνική να παίξει κάτι), και του βάλεις μετά κάτι να παίξει από πάνω, θα παίζει τυχαίες νότες, με μεγάλη πιθανότητα οι περισσότερες να μην ταιριάζουν. Η μερική έστω γνώση της θεωρίας (έστω και από φίλους, ή μέσω αυτιού/ακουσμάτων) είναι αυτή που θα τον κάνει να παίξει "σωστές" (με βάση τις γνώσεις του πάντα) νότες. 3. Το κατάλαβα βρε, απλά σε πείραζα. Είχες αίσθημα με την κλασσική, ή είχες κλασσικό αίσθημα?

Μετά από κάποια χρόνια, έπιασα για κανένα μισάωρο κιθάρα. Κοίταξα λίγο το παρακάτω που το ΛΑΤΡΕΥΩ. Απογοητεύτηκα και την άφησα. Πόσο μικρή είναι τελικά η ζωή!!

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει άνθρωπος που ακούει Tom Waits και δεν τον ενδιαφέρουν οι στίχοι.

Έχω βάλει ακούω συνέχεια Wayne Shorter τώρα. Τι συνθεταράς ήταν ...

ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ

Πω πω .... Πολύ φτωχότερος ... Άλλος ένας θρύλος εκεί πάνω.

Λοιπόν χωρίς πλάκα το είχα ακούσει τόσο πολύ αυτό τότε, που θυμάμαι και την συνέχεια. "Εσύ Tου Nεξίστ Eπά ιμουά πουκουά σεξί σταβέ"

Γιατί, ο Ozzy που λέει, "Μίστερ Κράουλι, είσαι πολύ κακός ...." Στο 2:55

Ε αν είσαι μονοστοχικός (με έναν μόνο στόχο) ...

Σκέψου όμως ότι αν ήταν και το ροκ έτσι, δεν θα υπήρχε πχ το Iron man (και ένα σωρό άλλα βέβαια). Γι' αυτό λέμε ότι δοκιμάζεις τι σου κάνει. Αλλά δεν πας στην τύχη, ξέρεις τι κάνανε κι άλλοι πιο πριν, έχεις σημεία αναφοράς.

Αμ θα μπει θέλει δεν θέλει, κι ας μην έχει περάσει ποτέ ούτε έξω από μαγαζί που φτιάχνει περούκες. Όλη η ροκ, ποπ, ακόμα και το μεγαλύτερο μέρος της τζαζ, είναι καθαρά τονική μουσική. Με τις βαθμίδες της, τις μετατροπίες της, τις πτώσεις της, και τα όλα της.

Έφτιαξε νομίζω.

Λίγο πολύ τα ξέρω αυτά που λέει, έχοντας δει κι άλλες συνεντεύξεις του. Και το κούρδισμα το ήξερα. Αλλά εδώ είναι πολύ περιεκτικός, μιλάει σχεδόν για όλα.

Στα όσα πολύ ωραία είπε ο κυρ Πιλάρας (στο κατά Αλήν ευαγγέλιον) από πάνω, να συμπληρώσω τα εξής (για την αρμονία). Θα μπορούσες να φτάσεις και από μόνος σου σε ένα ωραίο αποτέλεσμα, με το στοιχείο πχ της έκπληξης, ή της μετάβασης, ή της κολακείας μιας μελωδίας σου, κλπ. Αλλά ή κατά τύχη, ή αντιγράφοντας από κάποιο άλλο context. Όλα αποδεκτά φυσικά, αλλά σκεφτείτε ... 1. Χρόνος 2. Αν σου κάτσει, αν όχι, θα ψάχνεις καταλήγοντας σε τοίχο 3. Έχεις απίστευτα πολλά εργαλεία στην φαρέτρα σου να τα χειριστείς όπως θέλεις 4. Υπάρχει πάντα ο προσωπικός συνδυασμός εργαλείων, έτσι ώστε να μην γίνονται προβλέψιμα (αν σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο) 5. Ειδικά στην σύγχρονη αρμονία δεν υπάρχει "πρέπει", Δοκιμάζεις και κρίνεις μόνος σου. Αλλά έχεις κάποια σημεία αναφοράς, δεν ψάχνεις στην τύχη.

Όταν κάποιος συνειδητοποιήσει, ότι αν, πχ το να πατήσει σωστή νότα δεν είναι αποτέλεσμα τύχης ή προσωπικού του ψαξίματος (παίζω όλες τις νότες και κάποιες μου αρέσουν περισσότερο, άρα τις κρατάω, έχω χάσει όμως ένα σκασμό χρόνου στο ψάξιμο, ενώ αν μου το έλεγε κάποιος θα έπαιρνε 10 δευτερόλεπτα), έχει γνώση ενός μέρους (μικρού ή μεγαλύτερου) της θεωρίας, τότε το να μάθει περισσότερη θεωρία και ελκυστικό θα του φανεί, και καθόλου δύσκολο. Το κλειδί της εξώπορτας του κτιρίου που καίγεται.

Σιγά που οι εξωγήινοι δεν ξέρουν το ΛΑ ασούμε, θα απαντούσα.

Με το τρίφυλλο στο χέρι ψάχνω δάσκαλο να ξέρει.

Υπάρχει και συνέχεια σ' αυτό. "Και τότε ρε φίλε, εσύ γιατί δεν είσαι Beck?" ρωτάς εσύ ο βλάκας. Η απάντηση είναι έτοιμη ... "Δεν έχω τον εξοπλισμό του ρε, φέρε μου εμένα την κιθαράκλα, και τους ενισχυτάρες που έχει και τα λέμε".

Α γεια σου κυρ κοντομάνικε.

Άμα σου παίξω εγώ με ψυχή στον γάμο του καραγκιόζη πώς θα σου φανεί? Αν δεν παίζω στον γάμο του καραγκιόζη, κάποια θεωρία την ξέρω. Θέλεις με το αυτί (ακούω τους άλλους), θέλεις με την συναναστροφή, μπορεί να μην είναι επίσημη η γνώση (με χαρτί ωδείου) αλλά την ξέρω. Αλλιώς τι στο διάολα, πόσο κωλόφαρδος θα πρέπει να είμαι, άμα παίζω στην τύχη και δεν χτυπάω μια στις πέντε νότες λάθος? Κυρ πρώην-Βαρτάνη μου, αυτό το θεωρεία με έχει τυφλώσει βρε. Καλύτερα πλατείες ασούμε.

Κοιτάχτε να δείτε ασούμε πώς έχει το πράμα. Από στόμα σε στόμα, λίγο μπλουζ από δω, λίγο κάντρυ από κει, να σου δείξω να μου δείξεις, μια μινόρε πεντατονική και μια ματζόρε και ματζόρε b7 την ήξεραν. Κάποιοι σπουδαγμένοι, βάλανε άλλες δυο νότες στην μινόρε πεντατονική, και φτιάσανε φυσική μινόρε και δωρική. Έχει τίποτις άλλο το ποπ και ροκ και δεν το ξέρω? EDIT: Από εκεί και πέρα, υπήρχανε και τα ναρκωτικά που ωφελήσανε και τους μουσικούς και τους ακροατές. Οι μεν θεωρούσανε ότι παίζουνε φοβερά, οι δε θεωρούσανε ότι οι μεν παίζανε φοβερά. Και χτίσανε μύθους ασούμε, και θεωρούνται και μεγάλοι..

Μόνο μην του πει "πάρτα ρε να μην στα χρωστάω" ασούμε.

Κυρ Αλή μου, τρέχεις πολύ γΛήγορα τον πόντικα και ζαλίστηκα. Δεν σε προλαβαίνω λέμε. Έχω τόσα χρόνια να ανοίξω cubase που τα έχω ξεχάσει όλα πια.