Μάνο μου σωστά τα λες, αλλά ....
Πολλές φορές (τις περισσότερες), δεν έχει τόσο σημασία το "τι" αλλά το "πώς."
Ένας καλός δάσκαλος, πρέπει να λειτουργεί διαφορετικά με κάθε μαθητή ανά περίπτωση.
Δεν είναι "πάρε αυτά και βγάλτα" η δουλειά.
Δεν θα το κάνει ποτέ.
Ο δάσκαλος θα πρέπει να έχει την απαραίτητη ευαισθησία και ελαστικότητα, να "καταλάβει", να "γνωρίσει" με ποιον έχει να κάνει, και να λειτουργήσει με τέτοιον τρόπο που να δίνει κίνητρο, να κινητοποιεί.
Πρέπει να μπορέσει να του πει κάτι, χωρίς να του δημιουργήσει απώθηση, χωρίς να του βγάζει αρνητισμό, και χωρίς να απορρίπτει, γιατί η απόρριψη είναι ίσως το χειρότερο από όλα που μπορεί να κάνει.
Τα αρνητικά πρέπει φυσικά να επισημαίνονται, αλλά με τρόπο που ο μαθητής να μπορέσει να τα δει και να τα καταλάβει, όχι με τρόπο που να τον κάνει να αντιδράσει αμυντικά.
Επίσης, καλό θα είναι (δική μου άποψη αυτή), τα αρνητικά/ελλείψεις/προβλήματα/αδυναμίες, να επισημαίνονται μέσα από κάποια θετικά.
Πχ, "είσαι καλός εκεί, αλλά αφήνεις αυτό να σε πηγαίνει πίσω και να μην αφήνει να φανεί το θετικό σου. Αν το δουλέψεις με αυτό τον τρόπο, θα ακουστείς πολύ καλύτερος".
Και κάτι τέτοιο (και το λέω δημόσια για πρώτη φορά) προσπαθώ εν γένει, να κάνω κι εγώ στα σχόλια των κομματιών που ανεβάζουν τα παιδιά.
Ειδικά όταν ο άλλος δεν με ξέρει, και μπορεί να παρεξηγήσει τα λεγόμενά μου.
Όταν πια "γνωριστούμε", τα λέω λίγο πιο χύμα, γιατί πιστεύω/ελπίζω ότι ο άλλος δεν θα πάρει στραβά αυτά που του γράφω.
Ξέρει ότι τα λέω με θετικότητα, για να του δείξω κάτι που ίσως δεν έχει σκεφτεί, ίσως χρειάζεται δουλειά/διόρθωση, και όχι για να τον μειώσω, ή να του την πω.
Αλλά πάντα, όλα εξαρτώνται από τον άλλο.
Το ποιος είναι, και το πώς είναι.
Κάθε ένας είναι διαφορετικός άνθρωπος, διαφορετική περίπτωση, και καλό θα είναι να αντιμετωπίζεται διαφορετικά.
Αυτά ...