Απόστολε είναι λίγο "περίεργα" τα πράγματα εδώ.
Κατ' αρχήν το κομμάτι είναι καλό για το είδος του (δεν εννοώ το τάγκο) και το είδος δεν μου αρέσει (αυτό όμως δεν έχει σημασία).
Αλλά ....
Ακόμα και στο είδος του δεν θα ξεχώριζε πιστεύω.
Γιατί δεν έχει τίποτα ξεχωριστό μουσικά, κάτι που να του δίνει μια ταυτότητα (και πάλι μιλάω μουσικά).
Είναι σαν να πήρες ένα τάγκο και να του έβαλες στίχους, δεν έχει τίποτα δικό σου μέσα (πάντα μουσικά).
Ακόμα και η βασική μελωδία (της φωνής) είναι υπερβολικά generic.
Όμως έχει πολύ ωραίους και έξυπνους στίχους, και έτσι όπως το βλέπω εκεί στηρίζεται 100%.
Κι αυτό το κάνει άνισο.
Αν είχες δώσει στην μουσική την έμπνευση, την σπιρτάδα, το παιχνίδισμα με τις λέξεις και τις έννοιές τους, που έχεις δώσει στον στίχο, θα είχαμε μια κομματάρα.
Και πρέπει να το κάνεις, γιατί νομίζω αξίζει τον κόπο.
Εδώ η μουσική μου φαίνεται κάτι διαδικαστικό, απαραίτητο συμπλήρωμα για να πεις τους στίχους.
Πρόσεξέ την περισσότερο.
Το κομμάτι κατά την άποψή μου "γέρνει".
Στίχοι φοβεροί με ταυτότητα, και μια κοινότοπη μουσική χωρίς ταυτότητα.
Ακόμα και στο τάγκο, μπορείς να κάνεις όμορφα και προσωπικά πράγματα, που να ξεχωρίζουν από το εγχειρίδιο.
Επίσης το κομμάτι δεν έχει ρεφραίν, και αυτό είναι ένα μεγάλο μείον.
Γιατί όσο κι αν το ακούς εσύ αλλιώς (λογικό είναι, εσύ το έφτιαξες), αυτό που έχει δεν είναι ρεφραίν, είναι γέφυρα, όπως είπαν και άλλοι πριν.
Σε προετοιμάζει για ένα ρεφραίν που δεν έρχεται ποτέ.
Προσωπικά θα ήθελα να δώσεις στην μουσική, την σημασία που δίνεις στους στίχους.
Και το λέω αυτό, γιατί έχεις αποδείξει πολλές φορές ότι μπορείς να το κάνεις.