fusiongtr

Καλόπιοτο. Steve Coleman And Five Elements από το album "On the Rising of the 64 Paths" του 2002.

Πάλι για ξενύχτι βγαίνεις? Και το γνωστό σάντουιτς στον γυρισμό? Εγώ πάντως δεν πάω πουθενά. Ο Dave Holland εδώ με κουαρτέτο από το album του Prism του 2013. Dave Holland: bass, bass guitar Guitar: Kevin Eubanks Piano: Craig Taborn Drums: Eric Harland

Dave Holland από το album του Another Land του 2021. Το σχήμα είναι τρίο ... Dave Holland – bass, bass guitar Obed Calvaire – drums Kevin Eubanks – guitar

Βρε δεν είναι θέμα σύνθεσης/παραγωγής, είναι θέμα εκτέλεσης. Εσύ δηλαδή πιστεύεις ότι στο στούντιο ήταν νηφάλιοι και στο live το έριχναν λίγο έξω? Ούτε με σφαίρες. Τα ίδια χάλια ήταν. Αλλά όταν γράφει ο καθένας το μέρος του, στα π@π@ρια του αν κάνει λάθος, θα το ξανακάνει χίλιες φορές το take, ή θα του το διορθώσουνε. Ασφαλώς και είναι για live αυτή η μουσική, αυτό κάνει τα κακά live ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα. Δεν είναι θέμα καλών ή κακών μουσικών, είναι θέμα μπάντας και συμπεριφοράς. Δεν είναι θέμα αν μπορούν ή όχι να παίξουν κάτι ζωντανά, αν βάλουν το κώλο τους κάτω φυσικά και μπορούν. Αλλά είναι στα π@π@ρια τους. Το θέμα δεν είναι αν βγήκαν ή όχι από αυτοσχεδιασμούς τα θέματα (γιατί όχι, φυσικά μπορεί), το θέμα είναι ότι επειδή ο αυτοσχεδιασμός σε αυτή την μουσική είναι άγνωστη λέξη, πρέπει να τα παίξουν σχεδόν ίδια και live, για να ευχαριστηθεί ο κόσμος.

Το θέμα Μάνο μου, είναι ότι από ένα σημείο και μετά, το εργαλείο "έφαγε τον μάστορα". Υπήρχαν "στούντιο μπάντες" και "live μπάντες". Μπάντες δηλαδή που ήταν πολύ καλές ειδικά στα live τους, και μπάντες με φοβερά στούντιο πονήματα, που στα live ήταν αρκετές φορές "Αντίο Ζωή" Γιώργος Φούντας, Ελένη Χατζηαργύρη. Κλασσικά παραδείγματα αυτών των τελευταίων ήταν οι Guns 'n' Roses, και οι Evanescence.

Θα πω μόνο αυτό. Ένα από τα εμβληματικότερα album των Judas Priest, ήταν το Live τους Unleashed in the East του 1979. Από τα πολλά overdubs, πολλοί το αποκαλούν Unleashed in the Studio. Λέγεται δε, ότι τα περισσότερα μέρη του album επανηχογραφήθηκαν αργότερα σε στούντιο. Ο Halford κάποια στιγμή είχε υποστηρίξει, ότι είναι όντως live, αλλά τα original φωνητικά του είχαν καταστραφεί, και έτσι μπήκε στο στούντιο και τα ξανάγραψε. Και μιλάμε για live album υποτίθεται, όχι στούντιο.

Δεν φταίω εγώ, το ζητούσε το κοινό μου να είμαι πιο αυστηρός. Εγώ απλά τους έκανα το χατήρι.

Γι' αυτό είπα για την σημασία του μουσικού περιβάλλοντος και της κοινότητας. Το να μοιράζεσαι τις πληροφορίες, τα σχόλια, τις φαντασιώσεις σου με άλλους που έχουν ανάλογα ενδιαφέροντα, είναι πραγματικά σχεδόν μυστικιστικό. Πώς να εναρμονίσω ρε συ αυτή την μελωδία? Έβαλα αυτή την νότα σαν 3η συγχορδίας, την άλλη σαν 5η, την άλλη σαν 6η και την άλλη σαν 9η. Ρε μλκα, γιατί δεν δοκιμάζεις να την βάλεις σαν #11η, και την άλλη σαν b9? Μα η πρώτη είναι μινόρε, και η 2η είναι maj7 δεν μου πάει. Ωραία, 1ον άλλαξέ της ποιότητα, και αν δεν θέλεις, δοκίμασε να δεις πώς μπορείς να φτιάξεις αυτό που δεν σου πάει μέσα στο context. Δοκίμασε. Να κοίτα εδώ εγώ τι έκανα. Το κάνει και ο Jarrett. Δηλαδή μου λες min#11 και maj7b9? Ω ρε φίλε, σκοτώνει λέμε, έχεις δίκιο. Και που να δεις τι κάνει ο Beirach. Ωπ, τι έκανες εκεί? Τι ακκόρντο είναι αυτό? Ένα απλό maj7 είναι. Και πώς ακούστηκε τόσο τέλειο? Έβαλα την maj7 δίπλα στην τονική και δημιουργείται διάστημα ημιτονίου που συνηχεί. EDIT: Και πας μετά για καφέ με μεγάλη παρέα, στην οποία υπάρχει κι άλλος ένας τρελός σαν κι εσένα. Πάνω στο μισάωρο λοιπόν πετάγεται ένας και σας λέει "σταματήστε ρε παιδιά μας πρήξατε με αυτές τις ντιμινουίτες, τι στο διάολο είναι αυτά τα κινέζικα?"

Ξέρεις Αλή μου, είναι σαν να μοιράζεσαι ένα μυστικό, ή ένα inside joke με κάποιους ανθρώπους. Κάτι που οι άλλοι, οι έξω, δεν μπορούν να καταλάβουν. Σαν να μιλάτε άλλη γλώσσα από τους "έξω από αυτό". Και αυτό είναι που σε κάνει κομμάτι αυτής της κοινότητας, είναι σχεδόν μυστικιστικό. Τα έχω βιώσει αυτά, δεν τα λέω έτσι στον αέρα.

Άσε μας εμάς, τα έχουμε περάσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Είναι όμως προκλητικά, και σε κινητοποιούν. Η συνεχής πρόκληση και το κίνητρο είναι τα πιο σημαντικά. Όταν βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο μουσικό περιβάλλον, το μυαλό σου δουλεύει αλλιώς. Είσαι απόλυτα επικεντρωμένος σε αυτό που σου αρέσει να κάνεις, και το καλύτερο είναι ότι δεν είσαι μόνος σου, αλλά μέσα σε μια κοινότητα ανθρώπων που μοιράζονται τις ίδιες προκλήσεις και κίνητρα με σένα. Πολύ όμορφα πράγματα. Τώρα το ότι την διάλεξε η ίδια την σχολή της, δεν μου λέει και πολλά, γιατί θα μπορούσε να μην της αρέσει τελικά αυτή η εμπειρία (για τους όποιους λόγους). Αν της αρέσει .... τέλος, αυτό είναι.

Καλά όλα αυτά, δίνουν μια εικόνα, αλλά περισσότερο με ενδιαφέρει η δική της άποψη. Πώς της φαίνεται η σχολή? Τα μαθήματα, οι καθηγητές, οι μαθητές, η ύλη, η πόλη, η ζωή? Είναι απλά οκ, ενθουσιασμένη, έτσι κι έτσι, πώς αισθάνεται για τις σπουδές της εκεί? Με τι ασχολείται πχ όταν δεν είναι στην σχολή? Είναι σπίτι και μελετάει? Πέφτει πολλή δουλειά εκτός σχολής? Τέτοια πάνω κάτω ρωτάω.

Να την χαίρεσαι dim.

Κι εκεί χώθηκες βρε θηρίο?

Για πες τώρα τις εντυπώσεις της από εκεί. Από την σχολή, τα μαθήματα, τους συμμαθητές της. Σε τι γλώσσα γίνονται τα μαθήματα? Επίσης τις εντυπώσεις της από την πόλη. Προσαρμόστηκε, δυσκολεύεται? Πες λίγο για όλα αυτά, νομίζω έχουν ενδιαφέρον.

Αααα, έκοψε πιο κοντά τα μαλλιά της ή είναι η ιδέα μου?

Είναι και η μικρή μέσα? Αν ναι, ποια είναι βρε dim? Δεν μας είπες, και είναι μακρινό το βίντεο.

Έχεις δίκιο Οδυσσέα μου.

Όπως αυτός στο βίντεο, με τον ίδιο τρόπο, αλλά λίγο πιο "ρηχά", όχι τόσο μέσα. Δεν γίνεται?

Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί είναι μόνο για ακουστικές. Είναι ανάγκη να μπαίνει στην τρύπα? Φαντάζομαι μια ηλεκτρική με sustainer, με αυτό θα γίνεται τσέλο κανονικά.

Τι 7.25, ούτε 4.2 δεν φτάνει. Αυτό το εργαλείο για να κάνει καλή δουλειά, πρέπει να να είναι οι χορδές στο πίσω μέρος του μπράτσου, οπότε έχεις 2 σε 1. Από μπροστά κιθάρα κι από πίσω μπαίνουν κάρα.

Λεφτά για χορδές να έχετε μόνο, όσοι το πάρετε αυτό το μαραφέτι.

Τσάμπα παιδεύεσαι. Αυτήν όσο και να την μουλιάσεις ... παπάρα δεν γίνεται.

Με τηγαμήσατε.