fusiongtr

Al Di, εσύ?

Μια χαρά είναι παντού, αρκεί να ταιριάζει με την γκρούβα. Σε funk είναι πολύ εύκολο, σχεδόν το ζητάει, σε άλλα ρυθμικά παιξίματα όμως είναι πιο δύσκολο να εφαρμοστεί καλά. Θα το καταλάβεις όταν χρειαστεί, don't worry.

Γιατί έτσι γκρουβάρει καλύτερα το παίξιμο. Μπράβο Γιώργο. Το 'πιασες.

Όταν τα λέω εγώ, εσείς με κοροδέβετε .... Ποιοι υπόλοιποι βρε? Ο ίδιος το γύρισε πρώτος.

Από μέσα, από μέσα? Το "πόσο μλκας μπορεί να είσαι" έχει αντηχήσει τόσες φορές δυνατά, που οι γείτονες θα νομίζουν ότι είμαστε καμιά δεκαριά εδώ μέσα.

Πώς να το έγραφα ρε γμτ? Ότι δεν μοιάζεις με τον εαυτό σου τόσο πολύ πια? Θα πάγαινα για Βρωμοκαΐτειο μετά.

Ωραίος, μπράβο. Στο "διαφορετικό" φραζάρισμα με συμβατικά υλικά. Ήδη ακούω αυτό που έγραψες, και δεν μοιάζει ιδιαίτερα με @gkourmoul1. Ήδη φραζάρεις διαφορετικά.

Αχχχ, δεν λες τίποτα.

Επειδής το κατάλαβα ασούμε, προσπάθησα να την αποφύγω.

Ήθελα να αποφύγω όσο μπορώ την αναφορά σε θεωρία. Όμως παρεστιγμένο όγδοο είναι ενάμιση όγδοο. Μια χτυπάει σε θέση και μια σε άρση. Δεν ξέρω πώς εννοεί εδώ την "κόντρα" ο κυρ Αλής.

Όχι βέβαια, απλά να ρίξεις περισσότερο βάρος σ' αυτές χρειάζεται. Βοηθάει καλύτερα στον αυτοσχεδιασμό. Θέμα συνήθειας είναι. Και αυτό είναι πολύ καλό να το κάνεις. Και είναι όπως τα λέει ο κυρ Αλής εδώ.

Υπάρχουν κάποιες άρσεις ναι, αλλά όχι όλα. Για να βρεις τις άρσεις, χτύπα με την παλάμη σου το μπούτι σου. Βάλε την άλλη παλάμη σου πάνω από αυτήν που χτυπάει το μπούτι σου και κράτα την σταθερή. Έτσι η παλάμη όταν κατεβαίνει χτυπάει το πόδι σου, και όταν ανεβαίνει χτυπάει την άλλη παλάμη (που είναι από πάνω της). Όταν χτυπάει το πόδι είναι θέση, όταν χτυπάει την άλλη παλάμη ανεβαίνοντας είναι άρση.

Με την επιστροφή στα σχολεία δηλαδή. Μια χαρά θα σου 'ρθει.

Αυτούς τους χρόνους να ακολουθήσεις (μιλάω για τα ακκόρντα που παίζουν στην αρχή). Είναι άρσεις, ακριβώς αυτό που έλεγα. Μιμήσου τους χρόνους τους και θα αλλάξει το φραζάρισμά σου άμεσα.

Δεν μου λες, τα πλήκτρα στην αρχή αυτής της 2ης προσπάθειας, εσύ τα έπαιξες ή υπήρχαν?

Μα γι' αυτό κι εγώ αναρωτήθηκα.

Θα συμφωνήσω με την επιλογή σου. Points of interest .... - Ποτέ πάνω από 4 νότες μιας κλίμακας στην σειρά. - Χρόνοι. Επικεντρώσου στις άρσεις παρά στις θέσεις. Άφησε την κιθάρα κάτω και χτύπα τις παλάμες σου στο πόδι με τον ρυθμό, προσπαθώντας να τονίσεις τις άρσεις τραγουδώντας τες με το στόμα. - Διαστήματα. Απέφευγε τα συνεχή μικρά διαστήματα (τόνοι, ημιτόνια) ειδικά προς την ίδια κατεύθυνση. Μελέτησε τις κλίμακες (άσκηση) με 3ες, 5ες, 6ες. Προσπάθησε μετά από κάθε δύο/τρία μικρά διαστήματα, να κάνεις άλμα 4ης ή 5ης και να συνεχίσεις από εκεί. - Μικρές φράσεις/μοτίβα με τέσσερεις/πέντε νότες το πολύ (ειδικά στην αρχή). - Μην σε νοιάζει καθόλου η επιλογή των νοτών (για την ώρα). Δεν υπάρχουν "παράξενες" νότες. Ο τρόπος που τις χρησιμοποιούμε τις κάνει να ακούγονται συμβατικές ή "περίεργες". Αυτά για αρχή. EDIT: Άσκηση. Παίξε τις νότες μιας κλίμακας στην σειρά. Μετά ξανακάνε το, αλλά όταν φτάσεις στην 4η νότα, παίξτην μια οκτάβα πάνω ή κάτω και συνέχισε την κλίμακα από εκεί. Μετά ξαναπαίξτην αλλά παίζε δύο νότες, τις επόμενες δύο σε άλλη οκτάβα, τις επόμενες δύο σε άλλη, κλπ. Αυτό λέγεται octave displacement. Μοιράζει δηλαδή τις νότες μια φράσης σε διαφορετικές οκτάβες. Αν το κάνεις καλά, θα δεις ότι με τις πιο απλές και συμβατικές νότες, έχεις πολύυυυυ παράξενο αποτέλεσμα.

Σιγά τα αίματα ... https://cdn.jwplayer.com/previews/kkOvcCth

Α γεια σου βρε Φώτη μου.

Γιατί βρε Νίκο? Το The Wall δεν το έχουν δει εκεί? Δεν έχουν καταλάβει το νόημα των στολών και των συμβόλων?

Εγώ θέλω να ρωτήσω, ποιος είναι ο στόχος σου εδώ Γιώργο? Μην μου πεις "να παίξω fusion", γιατί το αντικείμενο είναι πολύ ευρύ. Fusion παίζει ο Metheny, ο Holdsworth, ο Gambale, ο Henderson, ο McLaughlin, ακόμα και ο Govan. Όταν λέω "στόχος" εννοώ αν επικεντρώνεσαι σε κάτι συγκεκριμένο μουσικά και παιχτικά. Και το λέω γιατί η προσπάθειά σου δεν έχει την απαραίτητη κατεύθυνση. Πώς θέλεις να παίξεις? Με out νότες? Με rock φρασεολογία? Με "συμβατικό" παίξιμο που όμως να ακούγεται λίγο "περίεργο"? κλπ. Για όλα αυτά οι επιλογές είναι άπειρες. Αλλά πρέπει πρώτα να καθορίσεις/στοχεύσεις πώς θέλεις να είναι το αποτέλεσμα. Να γίνεις πιο συγκεκριμένος δηλαδή, στον τρόπο που θέλεις να προσεγγίσεις το αντικείμενο.

Μα αυτό λέω. Γιατί τώρα την μεταφράζουν διαφορετικά? Λόγω πολιτικής ορθότητας? Πιθανόν.

Δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα. Τις ίδιες στολές με τα ίδια σύμβολα δεν χρησιμοποίησαν οι Floyd στο The Wall? Τι άλλαξε τώρα δηλαδή?