Το ερώτημα είναι ποιοι είναι αυτοί που τους βλέπουν και ακόμα σημαντικότερο είναι το γιατί.
Κατά βάση πιστεύω ότι είναι κιθαρίστες (σπάνιο να είναι μουσικοί που παίζουν άλλο όργανο, γιατί δεν υπάρχει συνήθως ιδιαίτερο μουσικό ενδιαφέρον στο περιεχόμενο).
Ποιοι είναι λοιπόν οι λόγοι που τους βλέπει κάποιος?
- Μελέτη στην τεχνική και το όργανο, παίρνεις ιδέες, φτιάχνεσαι να μελετήσεις.
- Θαυμασμός για το τι μπορεί να παιχτεί, για το που έχει φτάσει το τεχνικό επίπεδο
- Ονείρωξη/φαντασίωση για το που μπορούμε να φτάσουμε παιχτικά, βάζουμε τον εαυτό μας στην θέση τους, και τον ακροατή των δικών μας πονημάτων, στην θέση μας όταν παρακολουθούμε το βίντεο (κοινώς, φανταζόμαστε ότι προκαλούμε στους άλλους, τον θαυμασμό για τις τεχνικές ικανότητες που αισθανόμαστε όταν βλέπουμε το βίντεο).
Όμως, αυτά τα βίντεο, είναι ξεκάθαρα επίδειξη τεχνικών ικανοτήτων, και όχι το πώς αυτές θα λειτουργούσαν μέσα σε ένα context, κι ας παραμυθιάζονται ότι υπάρχει backing track από πίσω.
Αν όμως, κάποιος έπαιρνε 25-30 δευτερόλεπτα από ένα σόλο κάποιου τέτοιου βίντεο και το έβαζε σε ένα κανονικό κομμάτι, τότε μάλιστα, θα ανοίγαμε διάπλατα τα στόματα.
Αλλά ... ας πάμε λίγο στο αγαπημένο μου ποδόσφαιρο, που έχει απαντήσεις για πολλά πράγματα.
Είναι σαν να βάζεις βίντεο πώς μπορείς να ντριπλάρεις, και απέναντί σου να έχεις κώνους, και όχι αντιπάλους.
Επίσης, πας λέει να δεις έναν αγώνα, στον οποίο αγωνίζονται παιχταράδες βιρτουόζοι.
Και παίρνει ένας την μπάλα στο κέντρο, και την κολλάει στο πόδι σαν να έχει μαρμελάδα.
Πάνε λοιπόν να τον μαρκάρουνε δύο, και δεν μπορούνε να του πάρουνε την μπάλα με τίποτα.
Περνάει άλλους τρεις, κάνει μαγικά με την μπάλα, και ξεσηκώνεται ο κόσμος στην εξέδρα.
Μετά όμως περιμένει να τον ξαναμαρκάρουν, για να τους ξαναπεράσει.
Δεν δίνει την μπάλα, δεν πάει προς το αντίπαλο τέρμα, θέλει να τους περάσει όλους δύο και τρεις φορές τον καθένα εκεί στο κέντρο.
Δεν τον ενδιαφέρει να βάλει γκολ, μόνο τους περιμένει και τους ντριπλάρει όλους εκεί στο κέντρο.
Μάγος πραγματικός, δεν χάνει με τίποτα την μπάλα, κάνοντας ζογκλερικά.
Ε, πόσο να αντέξει ο κόσμος που ενθουσιάστηκε πριν?
Θα τον πλακώσει στα μπινελίκια, θα βαρεθεί, θα θέλει και λίγο ουσία ρε παιδί μου, να δει κι έναν συνδυασμό, μια φάση στην εστία, μια προσπάθεια για γκολ, κάτι άλλο εκτός από τις ζογκλερικές ντρίπλες στο κέντρο.
Αυτές, από ένα σημείο και μετά, θα τις βλέπουνε σε βίντεο, αυτοί που μαθαίνουνε να ντριπλάρουνε, να πάρουνε ιδέες, και να φτιαχτούνε με τα μαγικά.
Οτιδήποτε είναι έξω από το context για το οποίο φτιάχνεται, χάνει το νόημά του, και context δεν είναι οι κώνοι των backing tracks.
Αυτοί είναι πάντα προβλέψιμοι και σταθεροί.
Κάθε υπερέκθεση σε κάτι τέτοιο αφαιρεί το νόημα, το ενδιαφέρον, και την ουσία από την ίδια την φύση της δραστηριότητας, και μένει μόνο το τεχνικό μέρος.