Επιτέλους, κάτι για τις συντάξεις.
Και είχα αρχίσει να αγχώνομαι.
Η μάνα μου έκανε 8 μήνες να την πάρει από την στιγμή που βγήκε, γιατί έκανε 7 μήνες να πάει από το ένα γραφείο στο άλλο.
Πήγε η ίδια (αφού απελπίστηκε από τα τηλέφωνα) από την Νέα Ιωνία στην Καλλιθέα, και ξανά στην Νέα Ιωνία και πίσω στην Καλλιθέα καμιά 10αριά φορές.
Αλλά τα χαρτιά ήταν στον Πειραιά.
Ο ένας τα είχε στείλει τα χαρτιά πριν 7 μήνες, ο άλλος δεν τα είχε πάρει.
Και αφού έκανε τον Ηρακλή Πουμαρό και τους έπιασε όλους απ' το λαρύγγι, ανακάλυψε ότι είχαν κολλήσει σε κάποιο ενδιάμεσο γραφείο.
"Δεν θα τα πηγαίνουμε ένα ένα κυρία μου, περιμένουμε να μαζευτούν αρκετά πρώτα, να τα πάμε όλα μαζί. Τι κάνετε έτσι? Επείγεστε?".
"Καίγομαι, φέρ' τα τώρα να τα πάω εγώ".
"Δεν γίνεται αυτό, απαγορεύεται".
Πάει στον πρώτο, και του λέει "το και το, εσύ τα έστειλες, αλλά ο άλλος κωλοβαράει".
Αυτός που δεν είχε ιδέα, πάει στο γραφείο που είχε κολλήσει το θέμα (στον κάτω όροφο), και γίνεται της π%$%&νας.
Σε μια εβδομάδα, όλα τακτοποιήθηκαν.
Αν δεν είχε πάει με το μαχαίρι στα δόντια, ακόμα εκεί θα ήταν τα χαρτιά.