TakisB

Εγώ πάλι ζαχαρώνω πολύ τις Les Paul Standard που έχουν βγάλει σε πολύ καλές τιμές ο Thomann και το Musicstore. https://www.thomann.de/gr/gibson_les_paul_standard_50s_trans_fu.htm https://www.musicstore.com/en_OE/EUR/Gibson-Les-Paul-Standard-50s-Plain-Pelham-Blue-Top/art-GIT0062051-000 Αν δηλαδή δεν είσαι πολύ πιουρίστας και δεν σε ενοχλούν τα πιο φαντεζί χρώματα, που εμένα μου αρέσουν πολύ κιόλας, LP Standard καινούρια στο διχίλιαρο, με εγγύηση, δυνατότητα επιστροφής κλπ είναι (πλέον) πολύ καλή ευκαιρία. Τόσο καλή που το σκέφτομαι και εγώ που δεν είμαι κιθαρίστας παρά μόνο χαζο-γρατζουνάω λίγο και τη μια κιθάρα που έχω στο σπίτι έχω να την αγγίξω 3 χρόνια...

https://unison.audio/rompler/

@LK Πολύ σημαντική λεπτομέρεια: η κάρτα ήχου σου είναι PCI είπες. Αν και φαντάζομαι θα το έγραφες, μπορείς να επιβεβαιώσεις αν είναι PCI σκέτο ή PCI Express; Γιατί αν δεν είναι Express, δεν θα βρεις καινούριο mobo που να έχει PCI θύρες πλέον, και θα πρέπει να βάλεις και κάποιο μετατροπέα για να την τοποθετήσεις. Βασικά δεν θυμάμαι να είδα να γράφεις κάπου το μοντέλο της κάρτας σου, θα βοηθούσε να το ξέραμε.

+1 Δεν ξέρω γιατί το έκαναν αυτό με τα controls από τη στιγμή που σταμάτησαν να βγάζουν το Kronos και θεωρητικά δεν υπάρχει θέμα εσωτερικού ανταγωνισμού. Πάντως για τα λεφτά που κάνει καινούριο το Nautilus (όχι το AT), και με την υπόθεση ότι υπάρχει ακόμα κάποιο λίγο απόθεμα στην αγορά, είναι πολύ καλή περίπτωση.

Εγώ νομίζω ότι θα έχεις, λόγω drivers και ACPI: https://www.reddit.com/r/windowsxp/comments/1562y6z/win_xp_on_modern_hardware/ Αλλά μακάρι να έχεις τρόπο να αποφύγεις αυτά τα θέματα (αν ναι, please μοιράσου τον).

My two cents: Αν το software και το audio interface σου είναι συμβατά με κάποιο σύγχρονο λειτουργικό (Windows 10 ας πουμε, ούτε καν 11), εγώ θα σου έλεγα να πας για αυτή τη λύση. Ο βασικός λόγος, που σίγουρα τον ξέρεις ήδη, είναι ότι πλέον δεν υπάρχουν νέα computer parts που να υποστηρίζουν Windows XP (βασικα η μητρικη ειναι το θεμα, αλλα αυτη συμπαρασυρει επεξεργαστή και μνημες), και μιλάω για native υποστήριξη, με όλους τους απαραίτητους drivers κλπ. Έστω κι αν το μηχανάκι το στήσεις και το αφήσεις μόνο του, εκτός δικτύου, αυτό το αρχικό βήμα του σωστού setup το θέλεις πάντα. Άρα αν πας για XP-based σύστημα, αναγκαστικά θα πάρεις κάτι μεταχειρισμένο ή θα ψάχνεις να βρεις και να ακριβοπληρωνεις αμεταχειριστα παλιά parts. Σε κάθε περίπτωση δεν θα είναι πιο αξιόπιστο (στα χαρτιά τουλαχιστον) το νέο σου σύστημα σε σχέση με αυτό που έχεις τώρα.

@BillTrantos Ειλικρινή συλλυπητήρια... Συμπτωματικα το The Spirit carries on είναι ένα από τα κομμάτια που έχω συνδέσει με τον θάνατο και του δικού μου πατέρα.

Καμία διαφωνία. Και επίσης δεν το συστήνω σε κανέναν αυτό με την αποφυγή δασμών, κι εγώ όταν πήγα κάποια στιγμή στην Αμερική απέφυγα να ψωνίσω κάτι που θα με έβαζε στη διαδικασία να κρύβομαι στο τελωνείο.

@Έκτορας Το καταλαβαίνουμε όλοι ότι ο βασικός λόγος σε όλα αυτά είναι να εκμεταλλευτείς τις ευκαιρίες που μπορείς να βρεις στην Αμερική, όχι ότι δεν έχουμε ποικιλία στην Ευρώπη. Δεν το συζητάμε για πριν 10-15 χρόνια που το δολλάριο ήταν στο πάτωμα, ήταν κρίμα να πας και να μην ψωνίσεις όσο περισσότερο μπορούσες (όχι απαραίτητα κιθάρα). Ακόμα και σήμερα όμως μπορείς να βρεις πολύ χαμηλότερες τιμές. Ένα παράδειγμα, μετά από 20 δευτερόλεπτα αναζήτησης σε μόνο ένα και πολύ προφανές κατάστημα, που δεν είναι και καμιά τρελή ευκαιρία σε σχέση με όσα μπορείς να βρεις αν κάνεις σοβαρό ψάξιμο: https://www.guitarcenter.com/Fender/American-Professional-II-Stratocaster-Rosewood-Fingerboard-Electric-Guitar-Olympic-White-1500000331116.gc Και η ίδια από Thomann: https://www.thomann.de/gr/fender_am_pro_ii_strat_owt.htm Με σημερινή ισοτιμία Ευρώ-δολλαρίου, η διαφορά τιμής είναι κάπου 500 Ευρώ ή 1/4 της τιμής στην Ευρώπη. Δεν το λες λίγο νομίζω.

Άλλη λύση που έχει κάνει φίλος που ήθελε να πάρει Fender από Αμερική ήταν να λύσει την κιθάρα (μπράτσο/σώμα) και να βάλει τα parts σε βαλίτσα κανονική μαζί με τα ρούχα του, όχι σε θήκη κιθάρας. Όταν ήρθε Ελλάδα τα ξαναβίδωσε, την πήγε για σετάρισμα και τέλος. Εννοείται κανένας δεν το κατάλαβε σε τελωνεία κλπ. Προφανώς αυτό δουλεύει μόνο με bolt-on κιθάρες, Gibson και λοιπές set neck δεν παίζουν σε αυτό το σενάριο.

@theoMusictech Συμφωνούμε γενικά, γι' αυτό και εγώ έβαλα στη λίστα μου κάποια μηχανήματα που είναι μεν μια γενιά πίσω αλλά παραμένουν αρκετά σύγχρονα, στέκονται ανετότατα για live ή ακόμα και studio δουλειά και απλώς τώρα τα παίρνεις φτηνά για τις δυνατότητές τους. Εννοείται ότι κι εγώ έχω μηχανήματα που είναι απωθημένα-φετίχ και θα τα είχα σε ένα rig απεριόριστου budget βέβαια.

Και γ@μώ τα μηχανήματα κι αυτό, δύσκολο να βρεθεί σήμερα δυστυχώς (σε καλή κατάσταση και καλή τιμή). Πάντως μου κάνει εντύπωση που βασικά όλοι έχετε αναφέρει αρκετά παλιά synths, πιο rare ή iconic, νεανικά απωθημένα κλπ. Πρακτικές επιλογές που εμπίπτουν στην κατηγορία "όχι ακριβώς παλιό, απλώς discontinued και discounted ως μεταχειρισμένο", μόνο εγώ ο βαρετός της παρέας βλέπω να έχω κάνει.

Μιας και υπάρχει ένα γενικότερο κλίμα υποθετικών αγορών τελευταία, ας παίξει και ένα ερώτημα λίγο πιο πρακτικό. Όπως λέει και ο τίτλος, ποιό παλαιότερο synth θα αγοράζατε σήμερα, και γιατί; Και επειδή αυτό παραείναι γενικό, παλαιότερο = οτιδήποτε δεν κυκλοφορεί πλέον ως καινούριο και δεν μπορείς να αγοράσεις σε μαγαζιά, ακόμη κι αν είναι ένα πρόσφατα discontinued μοντέλο. Και εννοείται ότι όλοι οι τύποι synth περνάνε, workstations/romplers, analog/VA synths, modulars, ακόμα και stage pianos τύπου Nord Stage. Πχ βλέπω αγγελίες πώλησης για Yamaha MODX6 (όχι το +) στα 700-800 Ευρώ, που είναι αστεία λεφτά για το συγκεκριμένο synth. Στην ίδια λογική, το Korg Krome που βλέπω στα 400-500 Ευρώ είναι εξίσου τρελό VFM. Σε κάτι λιγότερο VFM, θα έπαιρνα το Nord Lead 3 γιατί το θεωρώ το καλύτερο iteration της σειράς από θέμα ήχου και για το interface του με τα endless knobs που είναι φανταστικό touch.

Στο σπίτι έχω μια φτηνή Fender. Το πρώτο κιθαροέντυπο που έπιασα στα χέρια μου και με έβαλε στη διαδικασία να καταλάβω πέντε πράγματα για τις ηλεκτρικές κιθάρες ήταν ένας κατάλογος της Fender. Η κιθάρα με την οποία έχω κάνει εικόνα τον εαυτό μου σε μια κατάσταση dream gig είναι Fender. Νομίζω ότι το πιο copied καλούπι κιθάρας και αυτό που ο περισσότερος κόσμος έχει στο μυαλό του ως "ηλεκτρική κιθάρα" είναι η Strat. Άρα μοιραία ψήφισα Fender, αν και θα ψήφιζα "και τις δύο" αν υπήρχε τέτοια επιλογή.

ΟΚ, εσύ ξέρεις τις ανάγκες σου καλύτερα. Πάντως αυτό που σου έδωσα σαν παράδειγμα έχει 8 stereo inputs, ακόμα και με τις μελλοντικές σου προσθήκες δηλαδή είναι οκ και έχει και αέρα για 2 stereo όργανα ακόμα - πάσο αν έχεις σκοπό να βάλεις ακόμα περισσότερα στο μέλλον.

Δεν ξέρω αν κάπου το έχασα αλλά νομίζω ότι για τη δουλειά που το θέλεις και αν ο χώρος στο γραφείο είναι το πρόβλημα ή γενικά προτιμάς το rack format, ένα rack-spaced analog mixer θα ήταν αυτό που χρειάζεσαι, πχ κάτι τέτοιο: https://www.thomann.de/intl/behringer_rx1602_v2.htm Ούτε θα χρειαστεί να μάθεις τίποτα, είναι εντελώς ξεκάθαρη η χρήση του, μπορείς να ρυθμίζεις και εντάσεις κατευθείαν από τα knobs κλπ. Το patchbay θα ήταν πιο ταιριαστό αν είχες πολλά όργανα και πολύ βάλε-βγάλε ή ήθελες να στέλνεις σήμα σε πολλές εξόδους και τέτοια. Αν έχεις λίγα όργανα που more or less δεν τα πειράζεις, δεν ξέρω γιατί προσανατολίζεσαι στο patchbay (εκτός κι αν το έγραψες και δεν το κατάλαβα οπότε sorry).

Προφανώς γιατί το ζητάει η φόρμα υποβολής της αγγελίας.

Φανταστικός πιανίστας και μια κατηγορία μόνος του σαν συνθέτης, με έργα-διαμάντια σε όλα τα είδη με τα οποία ασχολήθηκε (που δεν ήταν καθόλου λίγα). Αν βάλουμε στην εικόνα και το αξιοσέβαστο επιστημονικό του υπόβαθρο και τις σπουδές του, και τη μεγάλη προσωπικότητά του, καταλήγουμε ότι αυτή ήταν μια απώλεια από αυτές που λέμε "αναντικατάστατες". Καλό του ταξίδι...

Προφανώς δεν υπάρχει παρθενογέννεση σε αυτά τα πράγματα και δεν υπάρχει κανένα κακό να πάρουν μια καλή ιδέα από αλλού. Πάντως όντως και η Novation και η Mackie είχαν προϊόντα με τέτοιο interface (LED οθόνη και corresponding rotary/faders από κάτω) εδώ και κοντά 20 χρόνια. Η Novation είχε τέτοιο setup από την εποχή της πρώτης γενιάς των ReMOTE SL controllers της (aka MK1), που πρέπει να βγήκε κάπου το 2007, όπως το παρακάτω. Και μάλιστα για κάποιο ακατανόητο λόγο έβγαλαν τη δεύτερη οθόνη στα δεξιά στις επόμενες γενιές και άφησαν μόνο την αριστερή. Και αντίστοιχο design είχε πάλι από την Mackie για το Control Universal, που νομίζω κι αυτοί το έβγαλαν το 2007:

Βασικά δεν χρειάζονται επιχειρήματα, χρειάζεται μόνο να διαβάσει κανείς το thread που άνοιξες για τη Les Paul που πήρες (καλορίζικη κιόλας) για να καταλάβει ότι η ακριβή κιθάρα σου χτυπάει διαφορετικά. Λες πχ για τη Harley Benton που έχεις "τρελά καλή κιθάρα για τα λεφτά της", με λογική και αντικειμενικότητα. Για τη Les Paul έγραφες ότι έπαθες ένα μικρό σοκ. Το έγραψες πολύ ωραία και νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερη περιγραφή του λόγου που είπα "ακριβή".

Χωρίς να είμαι guru της κιθάρας, θα πω ακριβή. Αρχικά θεωρώ ότι συνήθως ό,τι πληρώνεις παίρνεις σε αυτά τα πράγματα, έστω κι αν κάποια στιγμή ξεκινάς να ακριβοπληρώνεις τις πολύ μικρές αυξήσεις σε ποιότητα (πχ μια Custom Shop Fender κάνει 3 φορές τα λεφτά μιας USA Standard ή όπως αλλιώς λέγονται, σίγουρα δεν είναι 3 φορές καλύτερη). Το ακόμα βασικότερο είναι ότι κατά κανόνα οι ακριβές κιθάρες είναι αυτές που μας έχουν τραβήξει την προσοχή και μας έχουν κάνει να ασχοληθούμε με το όργανο. Είδαμε τους guitar heroes μας να παίζουν με made in America κιθάρες, Gibson, Fender, Gretsch κλπ ή high-end σρεντεράδικες Ibanez και Jackson και τα σχετικά. Όσες φτηνές εκδοχές αυτού του holy grail και αν αγοράσεις, θα θέλεις το real deal στην πραγματικότητα, οπότε καλύτερα να μη σπαταλήσεις τα λεφτά σου σε ημίμετρα.

Αυτές οι συγκρίσεις όμως είναι δικό μας πρόβλημα, όχι της Swift, ναι; Γιατί απ' όσο ξέρω, δεν έχει βγει ποτέ να συγκρίνει τον εαυτό της με τα μεγαθήρια του παρελθόντος. On topic, καιρός ήταν να τα βρουν τα παιδιά. Μεγάλωσαν πια, σκέφτηκαν πολύ λογικά να κλείσουν τώρα τη συμφωνία για την πώληση του υλικού, να έχουν να πορεύονται (ακόμα πιο) άνετα τα παιδιά τους και να μην χρειαστεί να γίνει αυτή η αναπόφευκτη διαδικασία πώλησης μεταξύ απογόνων.

Η αλήθεια είναι ότι μάλλον βιάστηκα να το γράψω το προηγούμενο γιατί βλέπω ότι και η Korg βγάζει ακόμα φτηνά μοντέλα, το i3 (αυτό πρέπει να παραείναι της πλάκας) και το Kross-2. Μακάρι να μείνουν και αυτές οι επιλογές στην αγορά λοιπόν.

Είμαι φουλ μαζί σου, όντως το σημερινό Juno-D δεν έχει σχέση με το προ-20ετίας μοντέλο, γι' αυτό και θεωρώ ότι η αύξηση τιμής δικαιολογείται λίγο-πολύ. Όμως αυτό που γίνεται κατά συνέπεια είναι ότι αφαιρείται από την αγορά ακριβώς αυτή η οικονομική εναλλακτική που έδιναν όργανα όπως το παλιό Juno-D, το Korg X-50 ή το Yamaha MM6 - σούπερ φτηνά synths που είχαν ένα ικανοποιητικότατο σετ bread and butter ήχων καλής ποιότητας, μπορούσες να βγεις άνετα να παίξεις με μια μπάντα και ήταν προσβάσιμα στους πιο στριμωγμένους. Μπορεί βέβαια οι εταιρίες να ξέρουν καλύτερα και να μην χρειάζονται πλέον αυτές οι επιλογές στην αγορά, να έχει μειωθεί πολύ το target audience για τέτοια όργανα και το πιο ολοκληρωμένο entry level να είναι η σωστότερη προσέγγιση.

Η αλήθεια είναι ότι πλέον τα entry level performance synths/workstations είναι σε επίπεδο που ουσιαστικά τα πιο ακριβά μοντέλα είναι πολυτέλεια, όχι ανάγκη, τουλάχιστον για την πλειοψηφία των live/band players. Ακούγονται εξαιρετικά, έχουν μπόλικες δυνατότητες κλπ. Βέβαια πλέον τα entry level κοστίζουν όσο κόστιζαν τα mid level όργανα πριν καμιά δεκαετία αλλά αυτό σχολιάστηκε ήδη.