dmilo

Μπαρέ ή ανοιχτό; Οντόπικ: Ποτέ δεν έπαιξα διψήφιο αριθμό νοτών ανά δευτερόλεπτο. Οφτόπικ: Ποτέ δεν είδα λάιβ του John Cage.

Επειδή (πάντα κατά την άποψή μου): α) υπάρχει σημαντική διαφορά ανάμεσα σε έναν (απλό) μουσικό και έναν session μουσικό, β) από όλα τα μουσικά συγκροτήματα, αυτά που ξεχώρισαν και ξεχωρίζουν είναι αυτά που όλα τα μέλη τους έχουν, εκτός από την τεχνική γνώση, και κάτι παραπάνω (πείτε το όπως θέλετε), διαφωνώ με την παραπάνω μονόπλευρη αντιμετώπιση του trolley.

1. "Παικτικά", δε νομίζω πως έχουν πολύ σοβαρές διαφορές από κάποιο άλλο πολύ καλό όργανο. Δεν μου έχει δοθεί η ευκαιρία να παίξω με κάποιο, βέβαια. Θα το ήθελα. :) 2α. "Επενδυτικά", ναι έχουν αξία (αν σκεφτείς το ποσό που έπιασε η Blackie στον πλειστηριασμό). Οποιοδήποτε "limited edition" μουσικό όργανο περιορισμένης κυκλοφορίας (όπως και ο,τιδήποτε "limited edition" στη σημερινή -καταναλωτική- κοινωνία), έχει μεγάλη μεταπωλητική και συλλεκτική αξία. Και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. 2β. Επένδυση σε "ένα μουσικό όργανο που μου ταιριάζει και βγάζει την ψυχή μου και θα το έχω μέχρι να πεθάνω", ή επένδυση "δίνω 15 χιλιάρικα τώρα και σε 10 χρόνια θα αξίζει τα διπλά"; 3. Σίγουρα υπάρχει υπερκέρδος. Αλλά βλ. 2α. Εννοείται πως όλα τα παραπάνω εκφράζουν την προσωπική μου άποψη και επ ουδενί λόγω είναι απόψεις που προσπαθώ να επιβάλλω στο παρόν φόρουμ. Άλλωστε, με μια έπιφον είμαι και είμαι τρισευτυχισμένος, πού και να μου πέσει κανα λίμιτεντ στα χεράκια μου... Τότε δε θα χρειάζομαι μελέτη και θεωρία για να παίξω τα μπλουζ.

Και καμιά 50αριά από αυτές.

Λαδομπογιά. Σατινέ για να μη γυαλίζει. Και ξεχνάς τα πάντα. 8)

Villa Tulumba - Have no fear of death. Κορυφαίο. Η φωτό δεν με ενέπνευσε, πάντως. Αν ήταν η πέμπτη, θα με βόλευε.

Ένα από τα σχόλια είναι όλα τα λεφτά. "Just think of Cage as being a Sith Lord of composers".

Ακριβώς εκεί το πήγαινα :) Καμιά σχέση απολύτως. Ίσως με την Dharma Initiative. ;D

Ναι αλλά δεν είναι από το Κεφαλάρι. Ο blueslover πάντως σίγουρα δεν είναι από το Κεφαλάρι. Είμαστε και γειτονάκια ;)

Το "fail" είναι και ουσιαστικό. ;) http://www.merriam-webster.com/dictionary/fail?show=1&t=1294747908 Ντραμς: Από τη βουλγαρική λέξη "Drumsha" (ντράμσα) που σημαίνει "δύσκολος δρόμος". Άρα θηλυκόν. :)

Είναι σημαντική επένδυση η αγορά μιας καλής, μεγάλης οθόνης. Αλλά ο trolley έχει δίκιο.

Μπα... έγραψα και www.rockstarsguitarsmestelneioNestoras.com αλλά τίποτα.

Μήπως απευθύνεται μόνο σε ροκ σταρς; Γιατί μου βγάζει "access denied". :) (άραγε αναγνωρίζει από το ip μου αν είμαι ροκστάρ?)

Ημιτόνιο με το ζόρι... είχα ακριβώς την ίδια κιθάρα και κάθε φορά που έλεγα να το δοκιμάσω πιανόταν η ψυχή μου, περίμενα να ακούσω τον ήχο βίδας που ξεριζώνεται :)

Αν εννοείς πως θες να κάνεις "σηκώματα" με το τρέμολο, λυπάμαι αλλά με το 6βιδο vintage της Highway one δεν γίνεται. Μπορείς μόνο να κάνεις "dives".

:) Καλή μας ακρόαση.

NEA Media Eurosan S.A. Digital Press Hellas Copyright

Παρ' όλο που, όπως είπε ο Μάραθον, οι εκτυπωτές οι μικροί δουλεύουν καλύτερα με rgb αρχεία, εσύ πρέπει να τα δουλέψεις σε cmyk. Γιατί έτσι θα αποφύγεις να έχεις out of gamut χρώματα που, έτσι κι αλλιώς, δεν τυπώνονται σε μηχανήματα με cmyk κεφαλές (ακόμα και τα 6χρωμα ή 8χρωμα μοντέλα). Άρα δουλεύεις σε cmyk, σώζεις, μετατρέπεις σε rgb και τυπώνεις. Επίσης, υπολόγισε πως το κάθε δισκάκι στον epson τρώει 3-6 λεπτά για εκτύπωση, ανάλογα με το δημιουργικό. Και άλλο τόσο για στέγνωμα :)

Παράξενο... Σύμφωνα με το σάιτ τους, 100 φύλλα 35χ50 εκτύπωση 2 όψεων στα 130γρ τα χρεώνει 81€ και 100 cds εκτύπωση 92€. Σύνολο 173.

www.fotosmart.gr Πάρε τους τηλέφωνο. Οι τιμές είναι άκρως δελεαστικές (ειδικά η παράγραφος που αναφέρει "ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΜΕ ΜΙΚΡΟ ΤΙΡΑΖ") ;)

Με τόσο μεγάλες παύσεις, δεν είναι και δύσκολο να πέσεις μέσα... 8)

Ναι, μονόχρωμη. Περίπου εκεί είναι. Και για τους Epson κυκλοφορούν και μελάνια άλλης εταιρίας, οικονομικότερα. Χρωματική απόκλιση κάτω του 10%, ικανοποιητική πιστεύω για τέτοια δουλειά (εδώ στην όφσετ και το 10% είναι δόγμα :)) Ένα 8σέλιδο σταυρός δίπλωμα μαζί με οπισθόφυλλο, είναι μια Α3 2 όψεων. Κόστος 0,80 με 1 ευρώ για εκτύπωση.

Πιστεύω πως γράφω σωστά και κατανοητά. Έκρινα (λάθος μου) πως το διαφανές αρχείο δεν αλλάζει σε κάθε του θέαση, σε αντίθεση με το 4'33" που αλλάζει σε κάθε του "εκτέλεση". Και το ξαναέγραψα ως απάντηση στον marathon.

Έχεις δίκιο. Δεν το σκέφτηκα έτσι. Η γνώση των παρακάτω θα βοηθήσει να αποφασίσεις για το έργο. Ως παραξενιά, σίγουρα όχι. Ως συνέπεια της συλλογιστικής του, ναι. Όταν όμως αυτή η συλλογιστική είναι διαρκής και συνεπής, τότε δεν μπορείς να το κρίνεις αυτούσιο, το αδικείς. Το 4'33" ξεκίνησε από μια ιδέα του Cage το 1930 και "ωρίμασε" 20 χρόνια μετά. Θα ήταν κρίμα να το κρίνω από την στιγμή της παρουσίασής του, πετώντας τα 20 αυτά χρόνια. Η διαφορά του "μου αρέσει" από το "τι μ@κ@κί@ είναι αυτό" είναι τεράστια. Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ. Η αλληλεπίδραση τέχνης/ανθρώπου, στην εποχή που ζούμε, είναι πλέον εφικτή, χάρη στα τεχνολογικά μέσα που διαθέτουμε. Τότε γινόταν με άσπρη μπογιά σε άσπρο καμβά, ή με έναν πιανίστα που δεν έπαιζε. Σήμερα γίνεται με μπλε ακτίνες που παίζουν μουσική, με οθόνες που αλλάζουν χρώματα ανάλογα με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του καθενός... Take your pick.

Συγνώμη, αλλά εδώ είσαι λάθος. Το διαφανές αρχείο εικόνας που ανέβασες, παραμένει ίδιο κάθε φορά που το βλέπει ο οποιοσδήποτε. Δεν αλλάζει, δεν μεταβάλλεται... παραμένει στο τίποτα. Σε αντίθεση με το 4'33". Προφανώς είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να κριτικάρει (όχι να κρίνει, όπως γράφτηκε παραπάνω) ένα έργο τέχνης και να αποδέχεται ή να απορρίπτει. Πιστεύω όμως πως οφείλει να μην το κάνει πριν προσπαθήσει να κατανοήσει, είτε το έργο αυτό καθ' εαυτό, είτε τη συλλογιστική που οδήγησε στη δημιουργία του. Στο κάτω κάτω, τι έχει να χάσει;