KostasP

Η κιθάρα τα 'χει βγάλει τα λεφτά της, αφού αρέσει σε σένα και την έχεις κρατήσει τόσα χρόνια αξίζει να δώσεις ένα Χ ποσό να τη κάνεις όπως θες.

Μια SG με 24 τάστα, ελαφρά πιο χοντρό σώμα με maple top, λίγο διαφορετικό neck heel και compound radius. Αυτές τις διαφορές βλέπω. Αν χρειάζεσαι όλα αυτά ή δε σε ενοχλούν μια χαρά κιθάρα φαίνεται.

SG (Gibson ή μια καλή Γιαπωνέζικη κόπια), μεταχειρισμένη βρίσκεις από 500 ευρώ. Βγαίνουν με λεπτούς & χοντρούς λαιμούς, είναι βολική κιθάρα και ιδανική για τη μουσική που θες να παίξεις. Γενικά σε Gibson (type) θα κοίταγα, απλά η SG είναι πιο διαδεδομένη από τα υπόλοιπα μοντέλα π.χ. Explorer και πιο φθηνή από Les Paul.

Ίσως να έχει αναφερθεί. Οι τελευταίες συζητήσεις που φαίνονται στα δεξιά (σε PC), αντί για πότε άρχισε το κάθε θέμα θα μπορούσε να αναφέρει από κάτω πότε ήταν το τελευταίο μήνυμα?

Συμφωνώ, το έχω 15+ χρόνια και κυρίως έτσι το χρησιμοποιώ. Από τον 6100 στον Origin είναι υποβάθμιση. Το ότι τον δίνουν όσο τον δίνουν δείχνει τη ποιότητα κατασκευής του. Ο 6100 έχει MV οπότε γιατί να πας στον Origin? Υπάρχουν πάρα πολλοί ενισχυτές που κοπιάρουν τον κλασικό Marshall ήχο, οι καλοί συνήθως κοστίζουν. Άλλωστε γι αυτό η Marshall έβγαλε τις επανεκδόσεις, τον Origin κλπ. Θέλει μερίδιο αγοράς. Η παραγωγή λάμπας είναι μικρή με συγκεκριμένα εργοστάσια, στη Κίνα σίγουρα ίσως να έχει μείνει και Ρωσία. Δεν είναι το ίδιο με τις κιθάρες. Με Κινέζικες λάμπες έρχονται και οι περισσότεροι μπουτίκ ενισχυτές γιατί απλά αυτές υπάρχουν σήμερα. Η διαφορά είναι ότι τις τεστάρουν πριν και απορρίπτουν όποιες δεν τους κάνουν.

Δεν έχω εμπειρία με το συγκεκριμένο ενισχυτή, εγώ πάντα μπουστάρω με OD όχι για να αυξήσω ένταση αλλά για διαφορετικό ηχόχρωμα και feel στο χέρι. Βάζω αρκετά χαμηλά το gain (όχι στο μηδέν όμως) και παίζω με την ένταση και το EQ του πεταλιού. Επειδή ο ενισχυτής μου δεν έχει βρώμικο κανάλι συνήθως χρησιμοποιώ δύο OD πετάλια, το ένα είναι για γκάζι και το άλλο το μπουστάρει. Καλό είναι να δοκιμάσεις ότι πετάλι έχει, αναλόγως την έξοδο της κιθάρας, καμπίνα/μεγάφωνα κλπ θα έχεις και διαφορετικό αποτέλεσμα.

Είχα τον Phat Cat στην bridge θέση της στρατ μου για μερικά χρόνια. Παρότι συνεργαζόταν άψογα με τους στρατ μονούς, μόνος του ήταν απλά καλός. Δε θύμιζε ιδιαίτερα P90 αν και από όσο γνωρίζω ο συγκεκριμένος μαγνήτης ήταν παραγγελία της Hamer στον SD και δε κατασκευάστηκε με σκοπό να προσομοιώσει ακριβώς P90's. Οι humbucker sized P90's έχουν κατασκευαστικές διαφορές με τους P90's γι αυτό και δεν ακούγονται το ίδιο. Έχω δει αρκετές αναφορές ότι οι BG είναι οι μόνοι που είναι κανονικοί P90's, αυτό αναφέρει και ο κατασκευαστής στη σελίδα του.

Καλός ο Norman αλλά μιας και υπάρχουν μεγαλύτερα κιθαραράδικα θα τα προτιμήσω. Αφήνω στην άκρη τον Thomann που ασχολείται με όλα τα όργανα + studio/PA και λόγω μεγέθους & εγκαταστάσεων ανήκει στη κατηγορία αεροδρόμιο. To απωθημένο μου είναι το CME, από τις φωτογραφίες & βίντεο είναι φανερό ότι έχει πέσει πολύ σκέψη & χρήμα για το design του μαγαζιού, άλλωστε ο ιδιοκτήτης του ελέγχει και το Reverb.com οπότε λεφτά υπάρχουν... Στα συν ότι έχει όλα τα ροκ όργανα οπότε εκτός από κιθάρες θα δω και μπάσα - τύμπανα που με ενδιαφέρουν. Υπάρχουν αρκετά καλά/μεγάλα στην Αμερική, καλά για μένα είναι να έχουν ποικιλία δηλαδή να μην ασχολούνται μόνο με Fender-Gibson ή μόνο vintage όργανα. Αυτό που μπορώ να θυμηθώ είναι το Dave's GS το οποίο τσεκάρω εδώ και χρόνια. Και Ευρώπη υπάρχουν μεγάλα καταστήματα, ειδικά σε Ολλανδία-Γερμανία-Αγγλία. Αυτό που τσεκάρω συχνά είναι το Peach το οποίο έχει μια ισορροπία σε παραδοσιακές και μπουτίκ εταιρείες. *Η Ιαπωνία είναι μια κατηγορία μόνη της...

Κεφάλι, το έπαιζα με Orange 4x12 κυρίως αν και το δοκίμασα και με 2x12. Σε ότι συνδυασμό δοκίμασα μου άρεσε σε θέμα χροιάς αλλά από θέμα δυναμικών έπασχε τόσο που δεν είχε νόημα να τον κρατήσω.

Εγώ είχα τη JCM800 version (50th Anniversary) και μου άφησε διαφορετική εντύπωση. Δυνατά ηχητικά δε θα λεγα ότι ήταν, το 0.1 watt ήταν άχρηστο και σε χροιά και σε δυναμικά. Μόνο από ένταση ήταν εντάξει, δηλαδή αρκετά χαμηλά για σπίτι. Σε 1 watt τη χροιά που προσημείωνε την είχε αλλά πάλι έπασχε από δυναμικά. Πρόβλημα έντασης δεν είχα με gain & volume controls αλλά όσο δυνατά και να το βαλα δυναμικά δεν είχε. Γι' αυτό τον λόγο τον έδωσα και μάλιστα δυσκολεύτηκα πολύ. Ότι single ended χαμηλόβατο έχω δοκιμάσει δε με κέρδισε. Και τον Valve Jr. που έχω να τον χρησιμοποιήσω χρόνια και τον Cornford Carrera που τον παρήγγειλα και τον έστειλα πίσω. Όλοι πάσχουν από δυναμικά, το θέμα χροιάς είναι υποκειμενικό. Αν δε βαριόμουν να ψάχνω μενού με Kemper θα έπαιζα, έχω πειστεί ότι και αυτό και το Fractal είναι τόσο καλά όσο πολλοί πια λένε. Απλά ούτε όρεξη ούτε χρήμα έχω να ξαναρχίσω από την αρχή. Έχω αρκετά πετάλια και ενισχυτή που με καλύπτει και δεν ασχολούμαι άλλο. Πάντως το κόλλημα με τους ολιγόβατους ενισχυτές δε το καταλαβαίνω, αρκετοί ενισχυτές έχουν καλό καθαρό ήχο χωρίς να χρειάζεται να ανοίγεις υπερβολικά. Παίζω με Silverface Bassman (50 δυνατά watt) στο 2-3 το volume και το καθαρό είναι πάρα πολύ καλό. Και είναι η βάση για να βάλεις ένα (ή αρκετά περισσότερα) πετάλια για γκάζι, ως γνωστόν έχουμε πληθώρα ποιοτικών πεταλιών στην εποχή μας.

Εγώ μόνο τις δύο πρώτες κιθάρες μου δοκίμασα, τη δεύτερη την αγόρασα τέλη '99. Μετά ήρθε το ευρώ, το ebay και το internet γενικότερα και το δολάριο που είχε πέσει πολύ. Ήταν πολλοί οι λόγοι για να περιοριστώ στη μιζέρια της Αθήνας, ακόμα και της προ κρίσης Αθήνας. Ξέρω τι θέλω, κάνω μεγάλη έρευνα πριν και είμαι καλός κριτής. Δε έχω αγοράσει κιθάρα που είχε πρόβλημα ή δε μου άρεσε, ακόμα και αυτές που έδωσα αργότερα δεν ήταν γιατί δεν μου άρεσαν. Τις περισσότερες τις έχω αγοράσει μεταχειρισμένες μιας και τα οικονομικά μου δεν ήταν ποτέ ανθηρά. Ο Νάκας στη Ναυαρίνου έχει πάντα καμιά δεκαριά Gibson και τα τελευταία χρόνια η νοοτροπία τους έχει αλλάξει. Και δοκιμάζεις (δυστυχώς σε χαμηλή ένταση) και έχουν πολλά υποκαταστήματα. Αν θες κιθάρα που δεν την έχουν και υπάρχει σε άλλο κατάστημα τους στη φέρνουν χωρίς χρέωση. Αν έρθεις Αθήνα δοκίμασε και στον Κουρμπή στη Στουρνάρη, ήταν το κατεξοχήν μαγαζί προ κρίσης με high end κιθάρες - ενισχυτές αλλά όχι πια. Άλλες επιλογές είναι ταξίδι κυρίως σε Αγγλία - Γερμανία και καταστήματα που δέχονται επιστροφή no questions asked όπως ο Thomann. Πάντως βάλε στο παιχνίδι και τις μεταχειρισμένες, και λιγότερα χρήματα θα δώσεις και θα έχεις περισσότερες επιλογές. Αυτό ακριβώς το έζησε πρόσφατα φίλος μου που έχει μετακομίσει Αγγλία. Σε κατάστημα που έχει πολλές Gibson/PRS. Εγώ το είχα βιώσει 20 χρόνια πριν στον Chandler (Αγγλία) όταν ζητήσαμε να ακούσουμε Hiwatt και μας άφησε μόνους σε ένα υπόγειο γεμάτο από vintage Hiwatt & Marshall να ακούσουμε ότι ενισχυτή θέλουμε.

Και τι θα πεις στο Paypal? Eίναι ύποπτη η διαγραφή του προφίλ του? Δικό του είναι ότι θέλει το κάνει. Περιμένεις το χρόνο που έχει οριστεί για τη παραλαβή της κιθάρας, αν έχεις πρόβλημα απευθύνεσαι στο Paypal. Αυτοί έχουν τα τραπεζικά του στοιχεία και θα επιληφθούν του θέματος. Αφού δε πλήρωσες με τη μορφή δώρου είσαι καλυμμένος.

Έχουν και οι πλούσιοι τα προβλήματα τους...

Θα έπαιζα αλλά όντως δεν είναι το ίδιο, η ποικιλία με εξιτάρει. Μου αρέσουν διαφορετικές κιθάρες, ενισχυτές και εφέ. Το ίδιο και μουσικά είδη. Όλοι ωραίοι ενισχυτές αλλά που θα τους άνοιγες αυτούς που θέλουν άνοιγμα? Επειδή είχα Marshall που δεν τον άνοιξα ποτέ στο σπίτι δεν το ξανακάνω. Αμφιβάλω αν μπορούν να ανοιχθούν και στα περισσότερα ελληνικά μαγαζιά. Μόνο σε προβάδικο και εκεί αν οι υπόλοιποι έχουν κατανόηση. AXE FX ή Kemper, αυτό θα διάλεγα αν έπρεπε να παίζω καρφί κάπου. Γιατί έχει διαφορετικούς ήχους από ενισχυτές, καμπίνες, εφέ και ακούγεται καλά σε διαμέρισμα, σε studio και live.

Η Les Paul έχει ένα παχύ σώμα που ακόμα και ελαφριά LP να έχουμε είναι συνήθως πιο βαριά από μια strat. Επειδή έχω bolt-on neck LP (Warmoth) και set neck LP και ακούω μικρές διαφορές που πιστεύω ότι οφείλονται πιο πολύ στους διαφορετικούς μαγνήτες, θεωρώ ότι ο όγκος της Les Paul οφείλεται στο πάχος του σώματος της. Σε κάποιο βαθμό και στα ξύλα, LP's με swamp ash (έχει φτιάξει η Gibson) δεν έχουν τις ίδιες χροιές. Φυσικά όπως με όλες τις κιθάρες παίζεις τα πάντα αλλά λόγω ηχητικού όγκου θεωρώ την LP την απόλυτη μεταλοκιθάρα. Αυτό το καταλαβαίνεις όταν παίζεις, όχι από YT clips. Ούτε για αστείο δε το πιστεύω, έπαιζα χρόνια σε μπάντα που ο έτερος κιθαρίστας είχε αμερικάνικη στρατ με διπλό και είχε τελείως διαφορετικό ήχο από εμένα με την SG που είναι και πιο λεπτή και πιο κοντά το σώμα της σε αυτό της στρατ. Όπως και δεν έχει σχέση με τις LP's που πήρα αργότερα και συγκρίναμε. Οι μαγνήτες δεν το λύνουν αυτό. Υπάρχουν διαφορές στο πως η κάθε κιθάρα έχει κατασκευαστεί και στο τι έχει (ξύλα, hardware, ηλεκτρικά κ.α.) που από λίγο ως πολύ επηρεάζουν τον ήχο της.

Ποικιλία και πάλι ποικιλία, σε όλους τους τομείς, μου αρέσουν τα διαφορετικά και τα ανόμοια. Έχω πετάλια από πολλές εταιρείες, στα σχεδόν 30 χρόνια που ασχολούμαι με τη κιθάρα ακόμα δεν έχω αγοράσει Boss. Όταν άρχισα να παίζω τα Boss & DOD κυριαρχούσαν στην Αθηναϊκή αγορά και μιας τα DOD ήταν τα αουτσάιντερ τα προτίμησα, κακώς! Όπως και λίγο αργότερα προτίμησα Morley wah (και λόγω Burton φυσικά) για να μην έχω Cry Baby που είχαν όλοι. Πάντως αν και είναι της μόδας τα καλά λόγια για τη Boss αναγνωρίζω τη κληρονομιά της αλλά όσες φορές ασχολήθηκα δε τρελάθηκα. Ήμουν τυχερός που έζησα τη πτώση του δολαρίου και τη βαριεστημάρα των ΕΛΤΑ να φορολογήσουν. Μπουτίκ και πάλι μπουτίκ αλλά σε χαμηλές τιμές. Αν ήμουν 20 χρονών δε θα είχα ούτε πετάλια ούτε ενισχυτές, μόνο AXE FX ή Kemper. Bαριέμαι όμως να ασχοληθώ με τους εκατοντάδες ήχους και παραμετροποιήσεις που έχουν.

Όχι αν είσαι προσεκτικός. Ανοίγεις με το volume στο μηδέν και ανεβάζεις ένταση, τα μεγάφωνα θα σου δείξουν πόσο αντέχουν. Θες και ενισχυτή αν δεν είναι ενεργά.

Στο ίντερνετ διαβάζω εφημερίδες & περιοδικά και φυσικά sites, forums κ.α. Στο ίντερνετ επίσης ακούω ραδιόφωνο και βλέπω ταινίες/σειρές. Ειδήσεις (τηλεοπτικές) και διαφημίσεις απαγορεύονται ρητά, τις αποφεύγω ακόμα και όταν επισκέπτομαι άλλους.

Από τα specs πιστεύω ούτε και μένα θα με βόλευε. Κάποιοι θεωρούν το μπράτσο της Johnson χοντρό, εγώ με τις πολλές δοκιμές κατάλαβα ότι θέλω μπράτσο να είναι χοντρό από το 1ο τάστο. Πολλές Fender & Gibson, ειδικά vintage type, είναι σχετικά λεπτά στην αρχή και αρκετά χοντρά στο τέλος. Αυτά τα μπράτσα κάποιοι τα λένε χοντρά αλλά εμένα δε με βολεύουν. Είναι τελείως προσωπικό το θέμα οπότε παίξε με διαφορετικές κιθάρες να μαζέψεις εμπειρίες και να καταλάβεις τι ακριβώς θέλεις. Εγώ πρώτη φορά έδωσα σημασία σε μπράτσο όταν δοκίμασα PRS McCarty, πριν δε έδινα σημασία και δε καταλάβαινα γιατί κάποιες μου κάθονται καλύτερα στο χέρι από άλλες. Με βόλεψε τόσο πολύ που άρχισα να κρατάω σημειώσεις κάθε φορά που δοκίμαζα κιθάρα. Το nut size πρόσεξε το. Δύο μπράτσα με ίδιο neck profile και διαφορετικό nut size έχουν μεγάλη διαφορά στο χέρι.

Προτείνω να δοκιμάσεις κιθάρες με μπράτσα παραπλήσια σαν αυτό που θες να παραγγείλεις. Εγώ ξεκίνησα με κλασική και ακόμα με βολεύουν τα μπράτσα τους αλλά η ηλεκτρική έχει διαφορετικό αίσθημα στο χέρι. Με την ίδια λογική ξεκίνησα με το FAT της Warmoth και στη πορεία με κούρασε και το γύρισα στο '59 που είναι μεσαίο προς παχύ. Σε radius δεν έχω πάει ποτέ πάνω από 12" αν και το 14" δεν είναι extreme. Θυμάμαι ότι κάποτε δοκίμασα μία Carvin με flat radius, υποθέτω πάνω από 16" και σε συνδυασμό με το λεπτό μπράτσο δυσκολευόμουν να πιάσω μπαρέ ακόρντα. Επίσης να προσέξεις το nut size, οι περισσότερες ηλεκτρικές του εμπορίου δεν έχουν μεγαλύτερο από 1 11/16, νομίζω ότι οι κλασικές έχουν φαρδύτερο μπράτσο. Τσέκαρε τo site της Warmoth ακόμα και αν δε παραγγείλεις από αυτούς, έχει αρκετές πληροφορίες. Η ανατομία του λαιμού είναι κάτι που πρέπει να μελετήσεις πριν κάνεις τη παραγγελία.

Έχει moon inlays και μάλλον έβενο, αποφασίζεις πόσο σημαντικά είναι για σένα. Η Gibson πια βάζει έβενο μόνο σε ltd CS σειρές ενώ τότε τον έβαζε και στις φθηνότερες κιθάρες. Το πιθανότερο είναι ότι στην επόμενη συνεδρίαση του CITES το καλοκαίρι του '19 ο έβενος θα μπει στα προστατευόμενα είδη και θα εκλείψει και από τις εταιρείες που αντικατέστησαν το RW με έβενο δυο χρόνια πριν.

Από μουσικά είμαι ΟΚ για το υπόλοιπο της ζωής μου. Ζητώ (να μου χαρίσουν) παραθαλάσσια μονοκατοικία με κήπο. Χωρίς γείτονες.

Όταν αγόρασα τη πρώτη μου κιθάρα (SG) θεώρησα σωστό να πάρω καλώδιο με γωνιακό jack και από τότε τα ίσια jack μου φαίνονται περίεργα σε όλες τις κιθάρες, τα χρησιμοποιώ μόνο από πετάλια σε ενισχυτή. Στη μία στρατ που έχω, το jack είναι στο κάτω μέρος αφού εκεί που το βάζει η Fender με ενοχλεί αισθητικά. Μη περιμένεις να ξυπνήσει η Fender, έτσι την θέλετε οι περισσότεροι, κολλημένη στο '50 με το truss rod κριμένο και διάφορα άλλα αναχρονιστικά που άλλες εταιρείες τα έχουν λύσει από το ΄80. Εννοείται ότι το electrosocket είναι η ενδεδειγμένη λύση για όσους θέλουν λειτουργικό jack και αισθητικά close to the original. Δουλεύει με όλα τα βύσματα όλων των εταιρειών, με Amphenol στη πρώτη και Neutrik στη δεύτερη φωτογραφία. Και τα δύο σώματα είναι "μοντέρνα" με τη καμπύλη τους σώματος να συνεχίζεται και όχι να κόβεται (αντιαισθητικά για μένα) όπως σε κάποιες telecaster. Αυτό κάνει τη τοποθέτηση του jack πιο δύσκολη αλλά όλα γίνονται. Βάζω τις φωτογραφίες γιατί κάποιοι δυσκολεύονται να τοποθετήσουν το electrosocket σε μοντέρνες τέλε και να "κουμπώσουν" το γωνιακό jack αλλά γίνεται.

Συμφωνώ στα περισσότερα που έγραψες, διαφωνώ σε αυτό το σχόλιο, δε καταλαβαίνω πως και δεν αποδέχομαι ότι μπορούν να αξιολογηθούν διαφορετικές κιθάρες. Το πόσο πούλησε - επηρέασε, το ποιοι και πόσοι χρησιμοποιούν μια κιθάρα μου είναι αδιάφορο. Το μόνο που μπορώ να πω είναι αν αρέσει σε μένα ηχητικά, πρακτικά και αισθητικά. Καλύτερη και χειρότερη κιθάρα δεν υπάρχει. Υπάρχουν κιθαρίστες που έμαθαν να παίζουν στο Χ όργανο και αργότερα λάτρεψαν το Ψ, εγώ έμαθα να παίζω με Gibson και αυτές τις κιθάρες νιώθω πιο βολικές. Μου αρέσουν σε ήχο και εμφάνιση όλες οι κλασικές κιθάρες αλλά κάποιες με βολεύουν πιο πολύ απ' τις άλλες. Συγκεκριμένα για τη strat: Tα contours παρότι αισθητικά τα έχω συνηθίσει και τα θέλω στη στρατ δεν είναι σημαντικά για μένα. Η Les Paul και η Tele μου κάθονται καλύτερα στο χέρι ακριβώς επειδή δεν έχουν comfort contours. Αυτό που θεωρώ κρίμα που δεν το έχουν ΟΛΕΣ οι strat, tele, super strat κλπ είναι το heel contour. Tο All access neck joint (aanj) της Ibanez μου αρέσει ακόμα πιο πολύ αλλά στη πλειοψηφία των κιθαριστών δεν αρέσουν οι αλλαγές. Το pickguard μου αρέσει στις φωτογραφίες αλλά όποτε πιάνω στρατ στα χέρια μου όλη αυτή η πλαστικούρα που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του σώματος με χαλάει. Η θέση του volume προκαλεί και σε μένα το γνωστό πρόβλημα και σίγουρα δε θ'αλλάξω το παίξιμο μου για να προσαρμοστώ σε μια κιθάρα. Γι αυτό άλλωστε η μοναδική στρατ που έχω είναι partcaster φτιαγμένη για τις δικές μου ανάγκες. Η θέση της εισόδου με ενοχλεί αισθητικά, η ιδανική θέση για μένα (πάντα με γωνιακό βύσμα) είναι στις Tele & LP με το καλώδιο περασμένο μέσα από τη ζώνη. Το τρέμολο ήταν επαναστατικό για την εποχή του, στις μέρες μας προτιμώ τις μοντέρνες εκδοχές του. Με δύο βίδες και με βαγονάκια που μπορώ να βάλω το χέρι μου πάνω χωρίς να με ενοχλούν. Η θέση του επιλογέα δεν με ενοχλεί όπως δε με ενοχλεί και στις διάφορες Gibson. Δεν είναι ότι καλύτερο στις τελε που η bridge θέση είναι κοντά στο volume και δυστυχώς η Fender το άφησε εκεί. Μερικά εκατοστά ποιο κοντά στο tone αν το τοποθετούσαν και πιο πρακτικό θα ήταν και πιο συμμετρικό θα έδειχνε.

Από τη δική μου εμπειρία οι Ιάπωνες είναι πολύ σχολαστικοί. Στο έστειλε η εταιρεία και δε συμπεριέλαβε τα απαραίτητα δικαιολογητικά που αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει εμπορική συναλλαγή; Ή το έκανε και δε σε πίστεψαν;