KostasP

Δε μπορώ να μιλήσω με νούμερα ούτε για Floyd Rose αλλά απ' ότι έχω δει με τις δικές μου κιθάρες οι non locking γέφυρες είναι εύκολο να ρυθμιστούν για χαμηλό action. Σωστό fret leveling χρειάζεται, σωστά κομμένο nut και κάποιος που να γνωρίζει πως να ρυθμίσει μια γέφυρα. Aκόμα και οι κλασικές tele γέφυρες μπορούν να ρυθμιστούν σωστά, έχω και με 6 και με 3 saddles και δεν έχω σε καμία πρόβλημα. Αυτή η κιθάρα έχει 10" radius και χαμηλό action. Δε γλύφει τα τάστα αλλά δε θέλω τις χορδές τόσο χαμηλά. Τέλος, δε νομίζω ότι υπάρχει buzz free κιθάρα, και να υπάρχει μετά από setup δε θα κρατήσει πολύ.

Εγώ έμαθα πολλά για τις κιθάρες και για τις προτιμήσεις μου όταν άρχισα να "φτιάχνω" κιθάρες, partcasters δηλαδή. Δυστυχώς αν δε ζήσεις με ένα όργανο δε μπορείς να έχεις ασφαλή γνώμη. Αλλιώς είναι 10 και 30 λεπτά σε ένα μαγαζί και αλλιώς ένας χρόνος στο σπίτι, στο προβάδικο, σε live κλπ. Kαλό είναι να μετρήσεις εσύ ή ένας τεχνικός το πάχος του μπράτσου, τα τάστα, το radius και το nut της κιθάρας σου. Να ξέρεις τι έχεις και μετά να κινηθείς στη κατεύθυνση που νομίζεις ότι θα νιώθει καλύτερα το χέρι σου. Εγώ κάθε φορά που δοκίμαζα κιθάρα σε μαγαζί και κάτι επάνω της με εντυπωσίαζε φρόντιζα να τσεκάρω τα specs ώστε να μάθω προς τα που κινούμαι. Έτσι ανακάλυψα τι μέγεθος μπράτσου μου κάνει, τι radius, ποια τάστα κλπ. Τσέκαρε τα links, η συγκεκριμένη εταιρεία με τις εικόνες κάνει εύκολη την κατανόηση πραγμάτων που οι περισσότεροι κιθαρίστες δε γνωρίζουν. Warmoth Custom Guitar Parts - Neck Profiles Warmoth Custom Guitar Parts - Nut Width Warmoth Custom Guitar Parts - Fretboard Radius Warmoth Custom Guitar Parts - Fret Size

Eγώ παίζω άνετα σε κλασικές αλλά μία Carvin superstrat που δοκίμασα (radius πιθανότατα 20", σίγουρα 16" και πάνω) ήταν τρομερά άβολη για μένα. Μπράτσο οδοντογλυφίδα και flat radius με δυσκόλευαν πολύ στα ακόρντα oπότε επιμένω 9" μέχρι 12" radius στις δικές μου κιθάρες.

Μια σημείωση για το Πλαίσιο. Τρία χρόνια πριν που έψαχνα για υπολογιστή βρήκα πωλητή στο Πλαίσιο Συντάγματος ο οποίος ήταν εξυπηρετικός, απάντησε ότι ερώτηση είχα καθώς τους υπολογιστές δεν τους κατέχω και μετά στήσαμε ένα PC σύμφωνα με τις ανάγκες και το budget μου. Μέχρι εκεί καλά. Όταν μετά από 1,5 χρόνο είχα πρόβλημα με την motherboard η εγγύηση των 2 χρόνων πήγε περίπατο. Όχι μόνο δεν τίμησαν την εγγύηση αλλά με κορόιδευαν για δύο βδομάδες κρατώντας το PC με τη δικαιολογία ότι θα επικοινωνούσαν με τα κεντρικά της Gigabyte μήπως μου αλλάξει η εταιρεία την μητρική. Τελικά επικοινώνησα μόνος μου με την Gigabyte, μου είπαν ότι το Πλαίσιο δεν είχε επικοινωνήσει ποτέ μαζί τους και ότι δε μου κάλυπταν ούτε αυτοί την εγγύηση. Η διαφωνία μας ήταν δυο στραβά pins τα οποία εμπόδιζαν να γίνει καλή επαφή και το PC 8/10 φορές δεν ξεκίναγε να λειτουργεί. Εγώ θεωρώ ότι η motherboard ήταν ελαττωματική και έπρεπε να αλλαχθεί, το Πλαίσιο υπονοούσε ότι εγώ είχα ανοίξει τον υπολογιστή και είχα πειράξει τη μητρική. Αναγκάστηκα να αγοράσω μητρική, να πληρώσω τεχνικό να τη τοποθετήσει και να σετάρει το PC ξανά γιατί όπως δεν είχα ανοίξει το PC μέχρι τότε δεν είχα σκοπό να το κάνω μόνος μου μιας και είμαι άσχετος με το θέμα. Πλαίσιο και Gigabyte ποτέ ξανά για μένα, σε after sales support παίρνουν και οι δύο μηδέν.

Δε θα διαφωνήσω, προσωπική παρατήρηση ήταν μιας και εγώ συνήθως κοιτάω LP και 335. Τα Tribute μοντέλα αισθητικά δε μου αρέσουν, εκεί εστιάζονται και πολλά παράπονα για το φινίρισμα, οπότε η Traditional καινούρια είναι στο όριο για το budget μου. Δυστυχώς η Standard που και λόγω ονόματος και εμφάνισης είναι η κλασική LP είναι πια ακριβή. Για Historic μοντέλα δε συζητάω, έχουν χάσει κάθε επαφή με τη πραγματικότητα.

Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει φωτιά, δε μπορεί να είναι όλοι τρελοί ή haters. Τα συνηθισμένα θέματα που διαβάζω είναι για προβλήματα στο φινίρισμα, στο binding, στα τάστα κάποιες φορές (ας έχουν plek) και τα κλασικά πια 300k ποντεσιόμετρα, μαγνήτες κλπ που είναι υποκειμενικά σχόλια παρά αντικειμενικά. Πάντως με τις τιμές της εταιρείας να είναι στα ύψη ο καθένας περιμένει τη κιθάρα να έρχεται με άψογο setup από το εργοστάσιο και να μη χρειάζεται να σετάρεις ή να κάνεις αλλαγές. Με τόσες κιθάρες που έχουν κυκλοφορήσει εγώ δε πιστεύω σε καλές εποχές αλλά σε καλές κιθάρες. Για παράδειγμα η Norlin era θεωρείται η χειρότερη της εταιρείας αλλά συχνά διαβάζω σχόλια του τύπου ότι η δικιά μου παίζει και παίζει καλά... Στις δικές μου, αν και αρκετά διαφορετικές κιθάρες, η '92 SG δεν είναι στο επίπεδο της ΄13 ES-330. Δε θα έπρεπε βέβαια γιατί η 330 κοστίζει τέσσερις φορές πιο πολύ! Η SG είναι αρκετά πίσω σε φινίρισμα, ποντεσιόμετρα και μαγνήτες. Η SG και φθηνότερη είναι από τις LP και πιο απλή κατασκευαστικά. Τα συνηθισμένα θέματα που πολλοί παραπονούνται είναι ότι είναι neck heavy (η δικιά μου δεν είναι) και ποτενσιόμετρα-μαγνήτες. Παγκοσμίως είναι φθηνές σε δεύτερο χέρι, εγώ εκεί θα πόνταρα. Μπορείς να βρεις από αρκετά κάτω των 1000 ευρώ μέχρι κοντά στα 1000 ευρώ για τα ακριβότερα μοντέλα. Επίσης έχουν πολλά options που καλύπτουν τους πάντες.

Πάρα πολλά διαφορετικά μοντέλα και μεγάλη παραγωγή για να πεις ότι όλες είναι καλές ή κακές. Πάντως η εταιρεία δεν έχει τη καλή φήμη άλλων εταιρειών, δηλαδή είναι το αντίθετο από το προχώρα άφοβα... Υπάρχουν πολλά παράπονα, εύκολα τα βρίσκεις σε κιθαρο-forums του εξωτερικού. Έχω μια Memphis ES-330 του΄13 και μου αρέσει πολύ. Φίλος που μένει Αγγλία και δοκίμασε αρκετές Les Paul τον προηγούμενο μήνα απογοητεύτηκε και τελικά κατέληξε να αγοράσει από Ιαπωνία Greco "Standard" (του '79 αν θυμάμαι καλά) με κριτήριο ότι μία Greco που βρήκε και άκουσε του άρεσε πιο πολύ από όλες τις Gibson. Κιθάρα, ταχυδρομικά και τελωνείο κόστισαν κάτω από 1000 ευρώ! Κι εγώ όταν ήθελα LP Custom κατέληξα να αγοράσω καινούρια Momose από Ιαπωνία στα μισά χρήματα από ότι κοστίζει μία Gibson LPC. Για Momose & Bacchus από σημερινές Ιαπωνικές κατασκευές που έχω εμπειρία είναι πολύ καλές, κάποιοι όμως δε μπορούν χωρίς το όνομα στο headstock. Το καλό με τη Gibson είναι ότι αν τη βρεις δεύτερο χέρι σε καλή τιμή και δε σου αρέσει θα μπορέσεις να τη δώσεις λόγω ονόματος χωρίς να χάσεις πολλά ή και καθόλου. Καινούρια χωρίς να έχεις παίξει πρώτα το διακινδυνεύεις.

Εγώ έχω κάνει αρκετές συναλλαγές με το καινούριο σύστημα (Smart) αλλά κανείς δεν ασχολείται πια. Το feedback που έχω είναι από όταν οι αγγελίες ήταν ενσωματωμένες στο main site.

Ωραία σύνθεση. Μου θύμισε έντονα Truffaz χωρίς να είναι κακό αυτό, η μουσική του με παρακίνησε να αρχίσω να ακούω Jazz.

Έχοντας παίξει μόνο με τη δικιά μου ('59RI) και γνωρίζοντας ότι τέλεια κιθάρα δεν υπάρχει θα πω ότι η 330 είναι η πιο ολοκληρωμένη κιθάρα που έχω συναντήσει με πάρα πολύ καλό καθαρό και βρώμικο ήχο. Feedback στο σπίτι που παίζω δεν έχω (όσο έχω καταφέρει να ανοίξω και είναι αρκετά δυνατά) ενώ το μέγεθος για μένα είναι στα συν. Φίλος είχε για χρόνια την 339 και δε με τρέλανε ποτέ. Την έδωσε και με τα μισά λεφτά πήρε Yamaha SA2200 και θεωρεί ότι ανέβηκε επίπεδο.

Οι δικές μου παρατηρήσεις. Εδώ και δέκα χρόνια περίπου χρησιμοποιώ μεταλλική πένα, την Dunlop Stainless Steel - 0.51mm standard stainless steel. Είναι λεπτή που με βολεύει αλλά και σκληρή ώστε να μη λυγίζει. Ακουστική διαφορά έχει, σε σχέση με τις περισσότερες άλλες πένες έχει πιο διαυγή ήχο. Eπίσης όταν είπα πένα το εννοούσα, πήρα πέντε πριν δέκα χρόνια και ακόμα παίζω με την πρώτη. Είναι τόσο σκληρή που από φθορά μηδέν! Για περίπου 20 χρόνια χρησιμοποιούσα DR Tite Fits συνήθως, Hi Beam κάποιες φορές αλλά ποτέ Pure Blues. Μια φορά που πήρα τις Blues μου φάνηκαν ότι από πρίμα δεν... Το ίδιο μου φάνηκαν και οι Elixir που πήρα όταν πρωτοβγήκαν, σαν να είχε κουβέρτα ο ήχος μου αλλά και άσχημη αίσθηση στο χέρι. Άλλαξα σε D'Addario XL γιατί έχουν ελαφρά πιο γλυκό ήχο από τις DR χωρίς να χάνουν πρίμα αλλά το σημαντικότερο είναι το looser tension που έχουν. Κάνουν το παίξιμο πιο εύκολο. Εrnie Ball Slinky που χρησιμοποιούσα πριν τις DR επίσης καλές χορδές, ενώ οι Dean Μarkley Blue Steel που είχα δοκιμάσει μόνο για extreme metal...

Αρκετά. Μεγάλο μέρος του (ηχητικού) όγκου της Les Paul οφείλεται στο παχύ σώμα της είτε είναι chambered είτε μασίφ. Εγώ εκεί έχω καταλήξει, τον όγκο της Les Paul δεν τον έχω βρει ούτε σε SG, ούτε σε 335 αλλά ούτε και σε Gibson με μεγάλα αλλά λεπτότερα σώματα όπως οι Explorer και V. Δεν είναι κάτι που μπορείς να καταλάβεις από ένα clip αλλά ένα ακόρντο είναι αρκετό όταν παίξεις.

Έχει διαφορετική κατασκευή και μέγεθος από τη 335, δεν τη προτείνω εκτός και θες οπωσδήποτε να γράφει Gibson. Yπάρχουν Γιαπωνέζικες κιθάρες με 335 specs και ποιότητα κατασκευής επιπέδου Gibson. Υamaha, Greco, Tokai, Orville κ.α. μπορείς να τις βρεις δεύτερο χέρι στα 1000 ευρώ πάνω κάτω.

Επειδή το κεφάλι είναι μικρό και ελαφρύ συνιστώ μια βόλτα στο κέντρο για όσο το δυνατόν γίνεται ακροάσεις Α-Β με ότι καμπίνες-μεγάφωνα βρεις. Καλό είναι να πάρεις μια ιδέα πριν αγοράσεις.

Οι καμπίνες που έχεις ποστάρει έχουν μεγάλη χρηματική διαφορά, πόσα είσαι διατεθειμένος να δώσεις? Η Marshall δεν έχει greenback μεγάφωνο. H Palmer αξίζει, για λίγο παραπάνω από τη τιμή του μεγαφώνου αγοράζεις και καμπίνα. H Friedman για μένα είναι too much γι αυτόν τον ενισχυτή αν δεν έχεις άλλον. Τον ενισχυτή τον έχεις ακούσει ή περιμένεις να τον ακούσεις όταν πάρεις καμπίνα? Εγώ τον έπαιζα με τα G12H Anniversary τα οποία είναι greenback style και σε θέμα χροιάς μου άρεσε.

Γούστα είναι αυτά, εμένα μου αρέσουν τέτοιου είδους χρωματισμοί σε κιθάρες. Γνωρίζω ότι η πλειοψηφία διαφωνεί αλλά ποτέ δε με απασχόλησε. Πιο σημαντικό για μένα είναι να ακολουθείς το κλισέ Follow your Heart παρά το ρεύμα. Nα αγοράζεις τη κιθάρα που πραγματικά σου αρέσει και όχι αυτή που προτιμά ο Χ κιθαρίστας. Για παράδειγμα, δε πιστεύω ότι την αισθητική αηδία (ΙΜΟ) που ονομάζεται frankenstrat θα την είχαν κοπιάρει/αγοράσει εκατομμύρια αν δεν είχε την υπογραφή EVH.

Σωστά. Ωραίο χρώμα όπως και αρκετά άλλα κόκκινα, μπλε κλπ. Απλά πολλοί θέλουν την LP μόνο σε sunburst, προσωπικά οι Gibson όπως και οι Fender μου αρέσουν σε πολλά διαφορετικά χρώματα.

Το συγκεκριμένο είναι το πρώτο και από τα λίγα κομμάτια του Vai που μου αρέσουν και μπορώ να ακούσω. Ο ήχος που έβγαλες είναι κοντά στο original (αν θυμάμαι καλά) ενώ και το παίξιμο είναι όπως πρέπει. Δεν είμαι τύπος που θα κάτσει να ψάξει το κομμάτι νότα προς νότα για να βρει λάθη. Το ότι το έμαθες, έπαιξες και ηχογράφησες τόσο καλά είναι επιτυχία, συγχαρητήρια. Μπορείς να αναφέρεις τι χρησιμοποίησες για να παίξεις και να ηχογραφήσεις; Επίσης, ο Vai το έχει ηχογραφήσει όντως με 7χορδη όπως τον δείχνει στο video clip;

Τα τελευταία χρόνια όσες φορές έχω πάει στον Νάκα οι πωλητές είναι φιλικοί και εξυπηρετικοί. Ακόμα και κιθάρα μου έφεραν (μετά από τρεις μέρες) από τον υποκατάστημα της Λάρισας για να δοκιμάσω. Οι τιμές τους θα ήθελα να είναι χαμηλότερες. Έχει το πλεονέκτημα των άτοκων δόσεων σε σχέση με Ευρωπαϊκά μαγαζιά με αντίστοιχες τιμές. Για όσο έχουμε ευρώ...

Και η εργονομία και καλαισθησία είναι υποκειμενικές έννοιες όταν αναφερόμαστε σε κιθάρες. Προσωπικά παρότι ο ήχος της strat μου αρέσει με ενοχλούν κάποια πράγματα επάνω της, εργονομικά και αισθητικά. Ανήκω στην εξαίρεση που δε θεωρεί σημαντικά τα comfort contours και νιώθω καλύτερα όταν παίζω μια tele ή LP. Για τη συγκεκριμένη (Monarchy Majesty) έχω την ίδια γνώμη όπως και για τις υπόλοιπες του Petrucci. Δε τη θεωρώ αποκρουστική αλλά όλα του τα μοντέλα ανήκουν για μένα στη τελευταία θέση όσο αφορά τις κιθάρες της εταιρείας, αισθητικά πάντα και εκεί τελειώνει το θέμα αφού αν δε μου αρέσει αισθητικά δεν... Βέβαια το αγαπημένο μου μπάσο τους είναι το Bongo γι'αυτό και όπως προείπα καλό είναι να θυμόμαστε ότι κάτι που αρέσει σε εμάς δεν αρέσει στον διπλανό μας. Είτε αισθητικά, είτε ηχητικά, είτε εργονομικά.

α) Marshall Shredmaster αγορασμένο μεταχειρισμένο στα μέσα '90. Budda BudWah+ αγορασμένο μόλις ήρθε Ελλάδα το 2000. β) Electro-Harmonix Small Stone V1 (1976) αγορασμένο πριν μερικά χρόνια.

Κι εγώ έτσι είμαι με τη διαφορά ότι όταν ένα όργανο μου αρέσει το χρησιμοποιώ και αφού αναπόφευκτα θα έρθει και η πρώτη γρατσουνιά μετά χαλαρώνω. Δε θα αγόραζα relic κιθάρα αλλά και το να μη χρησιμοποιούνται οι κιθάρες είναι ακραίο. Ακόμα χειρότερο να δίνεις κιθάρα που σου αρέσει χωρίς να υπάρχει ανάγκη. Μια χαρά κάνει για hard rock και για τα περισσότερα είδη μουσικής ο tele μονός, the pickup with the biggest balls! Αρκεί να βρεις τον σωστό για σένα. Υπάρχουν πολλοί που πριμάρουν υπερβολικά και δεν είναι για όλους. Ένας με έξοδο γύρω στα 7k-8k και χωρίς υπερβολικές ψιλές είναι πολύ ευέλικτος μαγνήτης και παίζει στη κυριολεξία τα πάντα. Έχω δοκιμάσει μερικές και έχω δύο tele στη κατοχή μου, για μένα ο ήχος της telecaster είναι ο bridge μαγνήτης. Βάλε ότι θες στη neck θέση, three or six saddles το ίδιο μου κάνει. Ο bridge μαγνήτης όταν σου κάτσει είναι μαγεία, δοκίμασε μερικές. Και αν θέλεις metal, με τον σωστό ενισχυτή θα το κάνει και αυτό. Υπάρχουν βέβαια καταλληλότερες κιθάρες για metal, ως γνωστόν καμία κιθάρα δε αποδίδει τέλεια σε όλα τα είδη μουσικής. Πάντως αν κάποιος έχει διαφορετικές κιθάρες, καλό είναι η telecaster να είναι μία από αυτές.

Για ενισχυτές 1 watt θα συμφωνήσω, γενικά για single ended χαμηλόβατους. Με τρεις που είχα/έχω από φθηνό μέχρι ακριβό δε με ικανοποίησαν. Ακόμα και όταν η χροιά ήταν καλή, η αίσθηση στο χέρι δεν ήταν καλή. Αν έχεις την υπομονή να μαζέψεις χρήματα για Kemper και δε βαριέσαι τα menu, presets κλπ κάντο. Όμως μη το χαντακώσεις, είτε μόνιτορ είτε καμπίνα θες τουλάχιστον 10ιντσο μεγάφωνο, ιδανικά μεγάφωνα. Δηλαδή αν δεν έχεις ήδη καλά μόνιτορ είναι και άλλα έξοδα που πρέπει να υπολογίσεις. Τώρα για τον Yamaha, όσα clips και να δω δε πρόκειται να πάρω σοβαρά ή να χτίσω rig επάνω σε κάτι ανάλογο. Η πείρα μου έχει δείξει ότι είναι αδύνατο. Είναι αυτό που είναι και προορίζεται για συγκεκριμένη χρήση.

Με τον συγκεκριμένο ενισχυτή έχεις ήδη ένα περιορισμένο rig αφού έχει 3 band EQ και εφέ. Εγώ θα σταματούσα στο OD και δε θα έχτιζα γύρω του μια πεταλιέρα. Έχω παίξει για περίπου δύο χρόνια με τον Valve Jr. και ένα drive με απλό tone, δεν είχα τον θεϊκό ήχο αλλά τουλάχιστον μπορούσα και άκουγα τη κιθάρα μου. Προσωπικά το EQ το θεωρώ υπερβολή, όπως και το delay μιας και έχεις echo. Για τον συγκεκριμένο ενισχυτή πάντα. Για γκάζια δεν τον ξέρω τον ενισχυτή, μόνο από clips. Έχεις την επιλογή να pushαρεις το drive του ενισχυτή ή να βάλεις drive πετάλι στο καθαρό κανάλι. Θα προτείνω πετάλια που έχω ή είχα και τα έδωσα. Τα ξέρω όμως και ακόμα και αυτά που έδωσα ήταν ποιοτικά. Low gain: Barber LTD (Eμένα μου αρέσει το silver αλλά όλα είναι καλά) Klon κλώνοι Xotic AC booster Ηigher gain: ΒΒ preamp JHS AT Wampler SLO (με 3-band, voicing switch + boost) Suhr Riot Bogner Red J. Rockett Dude Marshall Shredmaster To τελευταίο το έχω 20 χρόνια και το έχω κρατήσει ενώ έχω δώσει τα Suhr Riot & Bogner Red τα οποία ήταν πιο διαυγή αλλά είχαν και πιο τραχύ amp like ήχο που δε μου άρεσε. Με το BB που είναι το άλλο drive που έχει επιζήσει έχω μια σχέση αγάπη-μίσους. Είναι μέρες που μου αρέσει αλλά και μέρες που δεν το μπορώ με τίποτα, είναι πολύ Marshall ηχητικά. Το προτιμώ σαν boost/low gain παρά σαν high gain. Για τα Friedman BE & MXR 5150 έχω διαβάσει πολύ καλές γνώμες. Σε σύγκριση μεταξύ τους οι περισσότεροι προτιμούν το Friedman λόγω χροιάς. Επίσης αρκετοί θεωρούν ότι τα JHS AT και Friedman BE είναι κοντά σε θέμα χροιάς. Το JHS το είχα και μου άρεσε αρκετά.

Να προσθέσω επειδή είμαι παθών (έχω 1959HW) ότι χρειάζεσαι και τον ανάλογο χώρο με τον συγκεκριμένο και άλλους ενισχυτές ίδιας φιλοσοφίας. Χωρίς καμία υπερβολή, με το volume στο 1 είσαι κοντά στη διατάραξη κοινής ησυχίας. Παίζει ρόλο το bias και η ευαισθησία των μεγαφώνων αλλά χωρίς πετάλια για τον ήχο που οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε χρειάζεσαι: Ωτοασπίδες Καλώδιο εικοσάμετρο ή guitar wireless Ανάλογο χώρο Προσωπικά να τα δώσω όλα και να κρατήσω μία κιθάρα και έναν ενισχυτή αν είχα ένα σπίτι που οι γείτονες θα ήταν (και από τις τέσσερις πλευρές) τόσο μακριά που θα χρειαζόμουν τηλέφωνο για να μιλήσω. Την ησυχία μου θέλω και να κάνω θόρυβο όποτε θέλω εγώ χωρίς να ενοχλώ κανέναν. Μη πει κανείς για attenuator... Ένα καλό attenuator κοστίζει κοντά στο χιλιάρικο και πάντα χαλάει τουλάχιστον το feel, σχεδόν πάντα και τη χροιά του ήχου. Ειδικά όταν κατεβάζεις το volume σε επίπεδα ψιθύρου.