lxenos

Καλησπέρα παιδιά... ευτυχώς κατάφερα να χαλαρώσω λίγο και να απαντήσω στα τόσα ερωτήματα που τέθηκαν. Θα ξεκινήσω με αυτό του φίλου sPId_x. ΟΚ έχεις δίκιο για το ότι θα έπρεπε να είχα γράψει μερικά πραγματάκια ακόμη για τα BX8a, προφανώς, για να στηρίξω την άποψή μου. Ετσι λοπόν, το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτών των ηχείων το εντόπισα (ακουστικά) στη περιοχή γύρω από την συζνότητα κρος των δύο δρόμων, δηλαδή τα 2,2 kHz. Θα πρέπει να σου πω ότι η M-Audio χρησιμοποιεί ένα πολύ βαρύ υψιπερατό φίλτρο για να διαχωρίσει τους δύο δρόμους (4ης τάξης- 24db/oct), κάτι που αν αφεθεί ανεξέλεγχτο δημιουργεί σοβαρά προβλήματα φάσης στη κοινή περιοχή των συχνοτήτων που αναπαράγουν και τα δύο μεγάφωνα. Το ηχείο σαφώς πάσχει γύρω από αυτήν τη περιοχή όπου παρατήρησα ένα περίεργο "άδειασμα" που διαταράσσει την συνέχεια των δύο δρόμων. Πέρα από αυτό, το ανώτερο άκρο του φάσματος αναπράγεται με τραχύτητα και κάπως προβολικά. Δεν λέω ότι δεν έχει και καλά στοιχεία, αλλά τι να τα κάνεις όταν έχεις αυτά τα προβλήματα. Και για να μην παρεξηγηθώ, εγώ δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα με την M-Audio, άλλωστε δύο κάρτες της (Delta 44 και Audiophile 24/192) βρίσκονται αυτή τη στιγμή εγκατεστημένες στο σύστημά μου. Αλλά...ας αφήσουμε καλύτερα τα ηχεία στους ηχειάδες! Δεν νομίζετε; Λευτέρης Ξένος

Καλημέρα παιδιά... μην νομίζετε ότι αγνοώ τα post σας. Τα έχω διαβάσει όλα προσεχτικά και επείδή, όπως καταλαβαίνω υπάρχουν κάποιες απορίες σχετικά με τις μετρήσεις ηχείων θα επανέλθω αργότερα με μία περιγραφή. Απλώς αυτήν τη στιγμή δεν έχω χρόνο. Sorry... Τα λέμε αργότερα... Λευτέρης Ξένος

Φιλε geohomo, όλα τα ηχεία τα μετράμε με το σύστημα MLSSA στο ένα μέτρο απόστασης. Παίρνουμε την κρουστική απόκριση στο πεδίο του χρόνου και εντοπίζουμε την πρώτη ανάκλαση που έρχεται από το δάπεδο και την αποκόπτουμε από το χρονικό παράθυρο, έτσι ώστε η μετατροπή κατά Fourier στο συχνοτικό πεδίο, από όπου προκύπτει η καμπύλη απόκρισης, να είναι ανηχοική. Προσωπικά, τοποθετώ τα ηχεία σε ψηλές βάσεις (1 m και πάνω) έτσι ώστε να απομακρύνω την πρώτη ανάκλαση, με αποτέλεσμα να μπορώ να έχω σωστή ένδειξη όσο το δυνατόν χαμηλότερα στο φάσμα. Τα BM5A κατάφερα να τα μετρήσω ξεκινώντας από τα 150 Hz. Εύχομαι να σου έλυσα την απορία. Παρ'όλα αυτά ας μην ξεχνάμε το αυτονόητο: η επίδραση του κάθε χώρου πάνω σε ένα ηχείο είναι διαφορετική και, όντως, μπορεί να...το μεταμορφώσει, ενώ θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και το πόσο επιτρέπουμε στον χώρο να επιδράσει σε αυτό που ακούμε. Αυτό δεν αφορά μόνο στην ακουστική φροντίδα, αλλά και σε άλλα πιο απλά ζητήματα όπως η απόστασή μας από τα ηχεία καθώς και η στάθμη που ακούμε. Επίσης, είμαι της άποψης πως οι μετρήσεις δεν μας αποκαλύπτουν παρά ένα 10% σχετικά με το πως πραγματικά παίζει ένα ηχείο και γενικότερα ένα μηχάνημα. Ενας έμπειρος-εκπαιδευμένος ακροατής ακούει πράγματα που κανένα μετρητικό σύστημα δεν μπορεί να δείξει. Τέλος, θα πρέπει να πω πως τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Δηλαδή, αν το αποτέλεσμα που προκύπτει από ένα στούντιο με τα BM5A ακούγεται πάνω-κάτω το ίδιο αν παιχτεί σε άλλα 10 διαφορετικά συστήματα, τότε και μόνο τότε μπορούμε να ισχυριστούμε πως αυτό και οποιοδήποτε άλλο ηχείο είναι ένα αξιόπιστο εργαλείο δουλειάς. Δεν αμφιβάλω πως στον δικό σου χώρο τα ηχεία έκατσαν καλά. Το θέμα είναι αν οι αποφάσεις που παίρνεις μιξάροντας με αυτά ανταποκρίνονται αντίστοιχα και σε άλλα συστήματα και άλλους χώρους. Γι'αυτό υπάρχουν τα monitor ηχεία, γι'αυτό τα λέμε monitor και γι'αυτό πριν από δέκα χρόνια δεν υπήρχε στούντιο στον κόσμο που να μην είχε από ένα ζευγάρι (απαίσιων) NS10. Παιδιά, έχω την άποψη πως δεν πρέπει να παραμυθιαζόμαστε. ΟΚ το καταλαβαίνω πως δεν υπάρχουν οι οικονομικές δυνατότητες να αγοράζουμε σοβαρά μηχανήματα όποτε θέλουμε αλλά, τέλος πάντων, πρέπει να ξέρουμε τι μας γίνεται. Δεν μπορεί να ήμαστε εμείς οι μάγκες, οι ηχοληπταράδες που θα βγάλουμε ήχο από Κινέζικα ηχεία που μας τα πουλάνε 500 και κοστίζουν το πολύ 50, και όλοι οι άλλοι τα κορόιδα που είναι χρεωμένοι μέχρι το λαιμό για να έχουν πέντε πράγματα της προκοπής. ΟΚ πάρε το φθηνό, πάρε το Κινέζικο διότι δεν έχεις λεφτά για να πάρεις κάτι καλύτερο. Να ξέρεις όμως τα όρια και τις δυνατότητες αυτού που αγόρασες. Κακά τα ωέματα, από τότε που ο κάθε πικραμένος απέκτησε PC και πρόσβαση στο internet, έφτιαξε "studio". Εγώ δεν ξεχωρίζω "home" και "pro". Και σε μια υπόγα να έχεις στήσει τον εξοπλισμό σου και να δημιουργείς παραγωγές που σκοπεύεις να ακούσουν κι άλλοι άνθρωποι πέρα από εσένα, έχεις studio παραγωγής. Τελεία!!! Καταλαβαίνετε λοιπόν πως οι γάτοι της βιομηχανίας πήραν γραμμή την ψωνάρα μας και μας πουλάνε φίκια για μεταξωτές κορδέλες. Δεν ξέρω που παίζουμε ηλικιακά εδώ μέσα, αλλά επειδή εγώ τα έζησα, πριν από 10-15 χρόνια που ο όρος "home studio" ήταν ασύλληπτος, εταιρείες με ηχεία τύπου Μ-Αudio και δεν συμμαζεύεται, δεν τολμούσαν να πλησιάσουν τα studio, χώρια που δεν υπήρχαν. Σήμερα γιγαντώθηκαν και θησαυρίζουν πουλώντας σαβούρα... Τι να κάνουμε ρε παιδιά... Τελικά τα εργαλεία κάνουν τον μάστορα! Λευτέρης Ξένος Υ.Γ Εύχομαι να έδωσα αρκετά ερεθίσματα για διάλογο...

Καλησπέρα σε όλους… Πολύ ενδιαφέρον το θέμα που άνοιξε ο johndelover και σπεύδω να καταθέσω τη δική μου άποψη. Αφορμής δοθείσης, ας αποκαλύψω το ότι κατά τις πρωινές ώρες απασχολούμαι full time ως τεχνικός συντάκτης σε πολύ γνωστό περιοδικό του χώρου (δεν έχει σημασία ποιο, δε βρίσκομαι εδώ για να διαφημίσω το προϊον κανενός) και το post του φίλου johndelover συμπίπτει με ένα συγκριτικό τεστ που είχα πραγματοποιήσει τον περασμένο Μάιο σε, συνολικά, 6 ενεργά studio monitors. Για τις ανάγκες τις συγκεκριμένης δοκιμής πέρασα άπειρες ώρες ακρόασης και μετρήσεων σχεδόν όλων των ηχείων που αναφέρετε, με εξαίρεση αυτών της Mackie. Πριν μοιραστώ τις εμπειρίες μου μαζί σας, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με ένα γενικό σχόλιο: Το ηχείο είναι σαν την γυναίκα! Ο καθένας το επιλέγει βάσει του προσωπικού του γούστου και αναγκών. Υποθέτω πως το καλό της υπόθεσης είναι πως το ηχείο…δεν το παντρεύεσαι! Σας μιλά ένας χαροκαμένος παντρεμένος… Λοιπόν, στο θέμα μας… Τα ηχεία που είχα δοκιμάσει τότε ήταν τα εξής: Adam P11A: Με μία λέξη «ηχειάρα», ασχέτως αν δεν βγήκε το κορυφαίο του τεστ για λόγους που έχουν να κάνουν με το κοινό που απευθύνεται το περιοδικό. Το χαρακτηριστικό του είναι το τουίτερ ταινίας που ενσωματώνει (τύπου Heil), στο οποίο χρωστά το μεγαλύτερο μέρος της απίστευτης ανάλυσής τους. Επιπλέον, είναι ευχάριστα και ξεκούραστα διότι ο σχεδιαστής έχει αμβλύνει σημαντικά τις… αυστηρές monitor αιχμές. Βέβαια θα πρέπει να σας προειδοποιήσω ότι από τα 6kHz και πάνω εμφανίζουν μία ράμπα της τάξης των 5dB που κορυφώνεται γύρω στα 10 kHz. Συνεπώς, είναι φωτεινά. Σε κάθε περίπτωση όμως, άκρως εθιστηκά. Dynaudio BM5A Να και το ηχείο για το οποίο…σφάζονται παλικάρια! Πριν προχωρήσω θα πρέπει να σας πω πως, εδώ και χρόνια χρησιμοποιώ για near field ένα παλιό δίδρομο της Dynaudio που μοιάζει με το BM5A. Καταλαβαίνετε λοιπόν, πως την συγκεκριμένη εταιρεία την γνωρίζω πολύ καλά και την συμπαθώ. ΠαρΆόλα αυτά το BM5A δεν μου έκανε κλικ. Είναι γνωστό πως ο Δανός κατασκευαστής φημίζεται για το ότι μπορεί να κάνει ένα μικρό ηχείο να ακούγεται πολύ μεγαλύτερο από ότι είναι. Όμως αυτό δεν γίνεται με το μαγικό ραβδάκι. ΓιΆαυτό τα εν λόγω ακούγονται με πολύ «φουσκωμένα» άκρα, κάτι που ναι μεν εντυπωσιάζει του χαϊφιντελάδες, αλλά τα απομακρύνει από την monitor λογική που απαιτούμε εμείς. Με απλά λόγια, ότι μιξάρετε πάνω τους θα στερείται χαμηλού και υψηλών. Στην απόκρισή τους είναι χαρακτηριστικό το «φούσκωμα» κάτω από τα 300 Hz και η ανιφορίτσα (+4 dB) μεταξύ 5 και 9 kHz. Κατά τα λοιπά είναι γλυκόηχο και ταχύτατο στα μεταβατικά του. Genelec 8050A Αυτό το ηχείο τα έχει όλα σε «-άρα»: κατασκευάρα, ηχάρα, με μία λέξη, ηχειάρα! Εγώ είχα ασχοληθεί με την 8ιντση έκδοση αλλά, σε γενικές γραμμές, τα μικρότερα ακούγονται το ίδιο (με εξαίρεση την έκταση του χαμηλού φυσικά). Αν διαθέτετε το απαιτούμενο «μαρουλάκι» τα Genelec είναι η καλύτερη επιλογή near-mid field monitor. Κυριολεκτικά, ξεγυμνώνει, όχι μόνό τις ηχογραφήσεις που αναπαράγει, αλλά και (προσοχή) βγάζει στη φόρα όλα τα ελαττώματα των μηχανημάτων που βρίσκονται πίσω του. Δεν συγχωρεί μετριότητες. Αν επενδύσετε σε κάτι τέτοιο, να είστε έτοιμοι να πετάξετε στα σκουπίδια πολλά και διάφορα αμφιλεγόμενης ποιότητας συνοδά (κάρτες ήχου, κονσόλες κλπ). Για απαιτητικούς… KRK RP6 Με κώνο από υαλονήματα (και όχι Kevlar όπως ίσως θα υποθέταμε) και σχισμή (όχι οπή) reflex, είναι μία συμπαθέστατη πρόταση με, αντίστοιχα συμπαθέστατο ήχο. Ξεκούραστο, ταχύτατο στα μεταβατικά και συνεπές στα μικροδυναμικά. Εκεί που μας τα χαλάει είναι τονικά. Οι ψηλές του είναι περιορισμένες, γεγονός που φάνηκε και στην καμπύλη απόκρισης η οποία βουτάει με ρυθμό, περίπου 4 – 5 dB/oct ξεκινώντας από τα 10 kHz. Και το υπόλοιπο φάσμα έχει τα προβληματάκια του με το μεγαλύτερο να εμφανίζεται μεταξύ 2 και 5 kHz όπου η καμπύλη μοιάζει με…τα κύματα του Δουνάβεως. Κατά την άποψή μου δεν κάνει για studio. M-Audio BX8a ΑσΆτο να πάει ασΆτο…Για αρχάριους και μάλιστα κουφούς. Κι αν δεν είναι κουφοί σίγουρα θα τη πάθουν τη ζημιά μετά από αυτό… Tannoy Reveal 8D Ακόμη ένα ακριβό μεν, αλλά φοβερό ηχείο. Σημειώστε πως οι ρυθμίσεις που διαθέτει το καθιστούν εξαιρετικά εύπλαστο ακόμη και για τους πιο προβληματικούς χώρους. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια…Ισορροπημένα σε όλους τους τομείς, ξεκούραστα και με όσες δόσεις αμεσότητας, ταχύτητας και ανάλυσης απαιτούμε. Είναι λίγο ογκώδη αλλά…αξίζουν τον κόπο και το κόστος. Yamaha HS50M Επίσης, ασΆτο να πάει ασΆτο…Για τους νοσταλγούς των NS10 ιδού μία ακόμα χειρότερη έκδοσή τους… Αυτά τα ολίγα… Λευτέρης Ξένος

Γεια χαρά παιδιά... Δεν χρειάζονται ευχαριστίες... Το θεωρώ υποχρέωσή μου να μοιράζομαι όσα τυχαίνει να γνωρίζω καλά με όλους εσάς. Την ίδια ανταπόκριση περιμένω και στα δικά μου προβλήματα... Γι'αυτό είμαστε εδώ. Thanx anyway! Λευτέρης Ξένος

Οups! Μου ξέφυγε η λύση του τύπου: +V+X+V-X= 2V Διπλάσιο σήμα, 0 θόρυβος... Θεωρητικά πάντα!

Καλησπέρα παιδιά... Πολύ σωστά αυτά που είπε ο Loizos αλλα επιτρέψτε μου μία πιο αναλυτική προσέγγιση...έτσι για βγάλω το άχτι μου! Ο ψυχίατρος μου είπε να μιλάω και να γράφω πολύ και ως γνωστόν στου τρελούς λέμε πάντα "ναι". Πάρτε λοιπόν 500 λέξεις για το θέμα των ισορροπημένων συνδέσεων και κυκλωμάτων... Πρώτα απΆόλα θα πρέπει να πούμε πως o λόγος που υπάρχουν οι ισορροπημένες συνδέσεςις δεν είναι άλλος πέρα από την καταστολή-ακύρωση του θορύβου που εισβάλει επαγωγικά στα καλώδια σύνδεσης ηχητικών συσκευών που, κατά κανόνα «κουβαλάνε» σήματα χαμηλής στάθμης (max 4-5 V). O θόρυβος αυτός προέρχεται από τις, λεγόμενες, ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές ενώ, όσο μεγαλύτερο είναι το μήκος του καλωδίου τόσο περισσότερο θόρυβο μαζεύει στην διαδρομή του. Εκμεταλλευόμενοι, λοιπόν, την βασική αρχή της κυματικής που λέει πως όταν προσθέσουμε δύο όμοια ακουστικά κύματα αντίθετης φάσης (180 μοίρες) αυτό που παίρνουμε στην έξοδο είναι το…απόλυτο 0, δημιουργήσαμε τις balanced συνδέσεις και κυκλώματα. Ως εκ τούτου, από μία balanced έξοδο παίρνουμε δύο ανεξάρτητους αγωγούς που κουβαλούν το ίδιο ακριβώς μουσικό σήμα, αλλά 180 μοίρες εκτός φάσης (pins 2 και 3 στα XLR ή Tip και Ring στα TRS) και την γνωστή θωράκιση-μπλεντάζ ( pin 1 ή sleeve). Η αναστροφή της φάσης γίνεται με ένα εξάρτημα που ονομάζουμε «αναστροφέα φάσης». Στη πολύμετρη διαδρομή του καλωδίου αυτό φυσιολογικά μαζεύει θόρυβο ο οποίος όμως εισέρχεται συμφασικά στους δύο αγωγούς. Στην balanced είσοδο του επόμενου μηχανήματος (πχ κονσόλα) υπάρχει ένα άλλο εξάρτημα που ονομάζεται «διαφορικός ενισχυτής» και ανταποκρίνεται στις διαφορές των τάσεων που «βλέπει» στην είσοδό του. Ουσιαστικά αυτό το εξάρτημα λύνει την εξής απλή μαθηματική πράξη: Εστω V+ το μουσικό σήμα ορθής φάσης του pin 1 Εστω V- το μουσικό ανάστροφης φάσης του pin 2, και Εστω Χ ο θόρυβος στον κάθε αγωγό. Βάσει αυτών που είπα: Στο pin 1 «ταξιδεύει» +V+X Στο pin 2 «ταξιδεύει» -V+X O διαφορικός ενισχυτής εκτελεί τη πράξη: (+V+X) – (-V+X)= +V+X+V-X= Με άλλα λόγια ο διαφορικός ενισχυτής στην είσοδο …με μία κίνηση ματ βγάζει τον άλλοτε συμφασικό θόρυβο εκτός φάσης (180 μοίρες) και το εκτός φάση ωφέλιμο σήμα εντός φάσης (0 μοίρες). Το αποτέλεσμα; Ο θόρυβος ακυρώνεται και το ωφέλιμο, μουσικό σήμα, όχι απλά παραλαμβάνεται αυτούσιο και πεντακάθαρο, αλλά και με διπλάσιο πλάτος (+6 dB). Ένα σημείο που θέλει προσοχή και κανείς δεν το λέει είναι το εξής: Μπορεί η σύνδεση μεταξύ δύο συσκευών να είναι balanced, αλλά τι γίνεται με τα κυκλώματα των συσκευών πριν και μετά τις balanced εισοδοεξόδους τους; Είναι και αυτά ισορροπημένα ή το σήμα κυκλοφορεί μέσα στην συσκευή unbalanced; Ιδού η απορία…! Η άποψή μου είναι πως μία balanced συνδεσμολογία μεταξύ δύο –εσωτερικά- unbalanced συσκευών προσφέρει μόνο το ήμισυ των πλεονεκτημάτων της όλης ισορροπημένης θεωρίας, από πλευράς ηχητικής ποιότητας. Η ποιότητα του αναστροφέα φάση και του διαφορικού ενισχυτή παίζουν καταλυτικό ρόλο στη ποιότητα του ηχητικού αποτελέσματος. Μπορεί στο PA όλα αυτά να μοιάζουν «ψιλά γράμματα» όμως σε ένα recording ή mastering studio έχουν τη σημασία τους. Εν πάση περιπτώσει, ένα balanced κύκλωμα θα πρέπει να είναι balanced από την αρχή μέχρι το τέλος και όχι μόνο σε επίπεδο συνδέσεων. Βέβαια, η true balanced κυκλωματική σχεδίαση απαιτεί τα διπλάσια υλικά στη διαδρομή του σήματος και φυσικά το διπλάσιο κόστος. Αυτά θα έπρεπε να πληρώνουμε αλλά…ποιος ασχολείται; Εύχομαι να μην σας κούρασα… Λευτέρης Ξένος

Ευχαριστώ πολύ για τη θερμή υποδοχή... Σας υπόσχομαι πως θα προσπαθήσω και εγώ από τη μεριά μου να βάλω το...γνωστικό λιθαράκι μου σε αυτό το τόσο καλό forum μουσικής τεχνολογίας, αλλά και να λύσω τις δικές μου απορίες μέσω αυτού. Οχι μόνο στον τομέα του mastering αλλά και οπουδήποτε αλλού παραστεί ανάγκη... Λευτέρης Ξένος [email protected]

Καλημέρα παιδιά... Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό απάντησης στο συγκεκριμένο thread για τον απλούστατο λόγω ότι το mastering είναι η τρέλα μου και ασχολούμαι με αυτό αρκετά χρόνια, πότε ερασιτεχνικά (στα δικά μου μουσικά projects) και πότε επαγγελματικά. Αν και με όσα διάβασα από τους προηγούμενους φίλους σε σχέση με το τι είναι το mastering, σε γενικές γραμμές, καλύφθηκα, οφείλω να συμπληρώσω δυο τρία πράγματα που θεωρώ απαραίτητα. Το κυριότερο είναι το εξής: Οποιοσδήποτε μουσικός στοχεύει στο να παρουσιάσει μία απολύτως αψεγάδιαστη παραγωγή -από πλευράς ηχητικής ποιότητας- η διαδικασία του mastering αποτελεί μονόδρομο. Το μυστικό είναι ότι εμπιστεύεστε τη δουλειά σας σε ένα τρίτο πρόσωπο που, εκ των πραγμάτων, δεν έχει «φθαρεί» από την διαδικασία της παραγωγής-όπως οι ίδιοι οι μουσικοί ή οι ηχολήπτες- με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει το υλικό σας τεχνικά με 100% αντικειμενικότητα. Αυτός ο άνθρωπος, χάρη στην εμπειρία και την τεχνογνωσία του, είναι σε θέση να εντοπίσει και να λύσει προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί καθΆόλη την διάρκεια της παραγωγής, καταλήγοντας σε ένα αποτέλεσμα που μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στις άλλες επαγγελματικές παραγωγές. Φυσικά, διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό, τόσο από πλευράς hardware όσο και software για να φέρει εις πέρας αυτή την τόσο λεπτή αλλά καθοριστική διαδικασία. Με απλά λόγια, αυτό που ξεχωρίζει μία άρτια παραγωγή από ένα demo είναι το mastering. Βεβαίως, ισχύει αυτό που λένε οι Αμερικάνοι «shit in, shit out». Αυτό σημαίνει πως η ποιότητα της αρχικής ηχογράφησης-μίξης είναι εξίσου καθοριστική για ένα κορυφαίο αποτέλεσμα. Στο mastering δεν κάνουμε θαύματα! Σίγουρα όμως μπορούμε να αναβαθμίσουμε μία παραγωγή από κακή σε μέτρια, από μέτρια σε καλή, από καλή σε άριστη… Λευτέρης Ξένος