Nekkon

Ήταν πολύ ακριβή για τον πελάτη ?

Πολύ ωραίο θέμα πάντως, το οποίο έχει να πει πολλά όταν πρόκειται να αγοράσουμε κιθάρα από φυσικό μαγαζί. Πρώτον: εννοείται ότι όταν θες να δοκιμάσεις το όργανο θα ξεχάσεις ότι ήξερες να παίζεις... Δευτερον: Το λέω συνέχεια στον εαυτό μου όταν πάω σε μαγαζί με μουσικά είδη. Δεν είσαι εκεί για να εντυπωσιάσεις κανέναν με τις παικτικές σου δεξιότητες, αλλά να ακούσεις το όργανο. Ούτε για να εντυπωσιαστείς από κανέναν είσαι εκεί, άρα θέλει συγκέντρωση. Υγ: υπάρχει ένας μπαγλαμάς ονόματι Jon Dretto στο Tiktok και στο YouTube που κάνει ακριβώς αυτό, μπαίνει σε μαγαζια και παριστάνει τον αρχάριο, παίζει καναδυό μπούρδες στην αρχή και μετά αρχίζει το ανελέητο shredding σα να μην υπάρχει αύριο για να εντυπωσιάσει τον πωλητή και τους followers. Το ακροατήριο του είναι αμιγώς teenagers. Ας τον δείρει κάποιος... (joking)

Πρόσφατα μου έτυχε να αγοράσω ένα delay πετάλι, το κουμπώνει σε δύο ενισχυτές να ακούσει το στέρεο ο παλίκαρος και χάνεται... Δεν έπαιζε παπάδες, αλλά γούσταρε τον ήχο. Σε λίγη ώρα μου λέει "Μου το πούλησα! Φοβερή επιλογή, το θέλεις"; "Θα δω ένα ακόμα κ αν δε μου αρέσει περισσότερο, επιστρέφω αύριο". Το ίδιο βράδυ είδα στο site τους ότι το προϊόν είχε εξαντληθεί...

Είμαστε όλοι νοσταλγοί του παρελθόντος. Γιατί είναι συνυφασμένο με χρόνια πιο όμορφα, πιο αγνά, πιο ανέμελα, με καταστάσεις ζωής που είχαν λιγότερες σκοτούρες (πολυαναμενόμενο και καλοδεχούμενο incoming σχόλιο του superfunk για ΠΑΣΟΚ ?), και δεν σχετίζεται μόνο με τη μουσική, αλλά με τη ζωή γενικότερα. Σκεφτείτε τα videogames. Όσο κ αν προχωρήσει η τεχνολογία, ποτέ δε θα μπορέσεις να εξηγήσεις σε έναν πιτσιρικά του σήμερα το πόσο συναρπαστικό ήταν το Super Mario που ο Mario ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ρε φίλε, με τη μουσική του σε midi και τη κονσόλα να λέγεται Atari, να κοστίζει 10.000 δραχμάς και αν έπαιζες ένα τρίωρο να έβγαζε καπνούς. Όμως σκαλώναμε, καιγομασταν και τότε. Αυτό δε σημαίνει ότι η επιστήμη δεν προχώρησε (και έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα). Μιλώντας για τη μουσική, πάλι έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, αλλά γενικά ο πλουραλισμός είναι υγεία. Με χαλάει το γκρουπ των 13χρονων που ακούνε ελληνικό τραπ και περνάνε δίπλα μου; Εντελώς, μου χαλάνε την υγεία. Όμως το πρόβλημα ειναι του μπαμπά τους που δεν τους ενέπνευσε να ακούσουν σωστή μουσική, όχι δικό μου. Λες και εμάς που ακούγαμε Guns n roses, Scorpions και Bon Jovi στην παιδική μας ηλικία, δε μας έλεγαν οι μπαμπάδες μας που μεγάλωσαν με Elvis, Beatles και Rolling Stones ότι ακούμε βλακείες...

Αδερφέ η επιτυχία ή αποτυχία των άλλων δε μειώνει τη δική σου προσπάθεια. Εφόσον απολαμβάνεις αυτό που κάνεις, είσαι άρχοντας. Ξέρεις πόσοι επιτυχημένοι μουσικοί δεν το απολαμβάνουν;

Από μικρός το άκουσμα της κιθάρας με κέντριζε. Όπου κ αν ήμουν, ότι κ αν άκουγα. Μπορώ να ακούσω τα πάντα, από πολύ σκληρά μέχρι πολύ απαλά. Αρκεί να έχει ωραία κιθάρα μέσα. Μεγάλωσα μαζί τη γενιά που κατέστρεψε την καλή μουσική, αυτούς που έκαναν τη hip hop και την trance να συγκαταλέγονται στα είδη μουσικής (είμαι 33). Ευτυχώς δεν ήμουν ένας από αυτούς. Μη με παρεξηγείς, δεν τα τσουβαλιαζω όλα. Απλά δε θεωρώ τον ράπερ μουσικό. Είναι καλλιτέχνης, αλλά ζει σε άλλον μουσικό κόσμο από το δικό μου. Η πρώτη ανατριχιλα ήρθε στο αμάξι του θείου μου, όταν άκουσα το It's my life από Bon Jovi. Εκεί κατάλαβα ότι μου αρέσει η ηλεκτρική κιθάρα. Μεγαλώνοντας, στα 9 μου ξεκίνησα κλασική κιθάρα. Μετά από 5 χρόνια δεν άντεξα άλλο. Πήγα ηλεκτρική, έχοντας ωστόσο μάθει αρκετά. Κυρίως να διαβάζω νότες δηλαδή. Και να κρατάω την κιθάρα σε εργονομική θέση. Έλεος πια, κλασικοί. Αντέγραφα ότι κασέτα και cd έβρισκα. Scorpions, Maiden, Guns n roses, πανικός. Είχα καμία 300 cd και 65 DVD από live συναυλίες. Πλέον όλα στο κινητό. Guns n roses πιθανότατα all-time favourite μπάντα και το November rain αγαπημένο άσμα. Είχα μια μπάντα μέχρι τα 20, περνούσαμε καλά, αλλά ως εκεί. Χόμπι. Ποτέ δεν ακολούθησα το lifestyle. Ποτέ δεν αγόρασα κάτι απ' το μάρκετινγκ που προωθούν οι μπάντες και οι δισκογραφικές. Και ποτέ δεν το κατάλαβα. Κ εκεί είναι το ζουμί. Έβλεπα τον Axl Rose να τραγουδάει με το βρακί μονο κ έλεγα πως είναι έτσι ο τρομπας. Ο εκατομμυριούχος και φτασμένος μουσικά τρομπας. Ποτέ δεν ντύθηκα σα φρικιό. Τελειωσα τις σπουδές μου, έκανα οικογένεια κ έχω φίλους επιστήμονες που ακούνε τα ίδια με μένα. Αλλα δεν κατάλαβα ποτέ τη νοοτροπία του ροκά και του μεταλλά. Γιατί να κάνεις μπαμ από χιλιόμετρα εμφανισιακά; Δεν υπάρχει λόγος. Αλλάζω λίγο το θέμα, αλλά είναι σχετικό. Μεγαλώνοντας άλλαξαν τα ακούσματα μου, ηρέμησαν λίγο. Πλέον ακούω καθαρή Strat ή Tele σε λαμπάτο Fender και ανατριχιαζω. Στα 31 μου έμαθα τον John Mayer (ντρέπομαι). Αλλά σκαλωσα χοντρά και βάζω το reverb στο 11. Μαζί με Mateus Asato και Chris Buck είναι οι αγαπημένοι μου μοντέρνοι κιθαρίστες. Και το ταξίδι συνεχίζεται...

Το ίδιο έπαθε φέτος κ ο Mateus Asato. Το παθαίνουν και οι επαγγελματίες. Θα αλλάξει. Η κιθάρα είναι στο DNA μας. Εγώ την άφησα 10 χρόνια, αλλά δεν ξεχνιέται

Μόνο Σημίτη θυμάμαι...?

Ακόμα και για μελέτη πχ;

Πολύ ωραία τοποθέτηση από έναν πολύ ωραίο κιθαρίστα. Το έχω παρακολουθήσει 2-3 φορές απ' την αρχή ως το τέλος και μπορώ να πω ότι συμφωνώ με αυτά που λέει. Τελικά λάμπα ή ψηφιακός ήχος; Και τα δύο! Το καθένα έχει υπέρ και κατά, τα οποία οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε...

Εκεί σκαλώνω. Είμαι δάσκαλος Αγγλικών και ένα 90% των εφήβων μαθητών μου έχουν φάει τρελό κόλλημα με αυτήν τη σειρά. Εννιάμιση στις δέκα φορές αυτό συνήθως σημαίνει να μην την δω. Αξίζει όντως;

Δηλαδή δε σας αρέσει από Focus το Hocus Pocus? ? https://youtu.be/MV0F_XiR48Q

Αυτό δεν είναι αντιφατικό; Στην ουσία δεν ακούς μουσική για τους στίχους. Ακους μουσική για τη μουσική. Το γεγονός που σε κάνει σοβαρό ακροατή μουσικής, είναι ότι τη συνδυάζεις με τη διάθεσή σου. Ασόβαρος θα ήσουν αν έκανες σαν ένα αφεντικό παλιό που είχα, στεναχωριοταν κ έλεγε "βάλε ένα γκάζι να ανεβούμε", και έκανε ψεύτικο headbanging... Φίλε ήταν άσχετος. Όταν είσαι χάλια, θα βάλεις the prophet από gary moore να κλάψεις...!

Αναφορικά με τον "γλυκό" ήχο, πιστεύω ότι είναι κάτι υποκειμενικό. Γενικά συμφωνώ με αυτά που είπε ο Γιώργος λίγο πιο πάνω. Ουσιαστικά αυτό που κάνει έναν ήχο πιο "γλυκό" είναι το παίξιμο και όχι το είδος του μαγνήτη. Πχ ο John Mayer που θεωρώ ότι έχει απ' τους πιο γλυκούς ήχους, χρησιμοποιεί Stratocaster για ήχους όπως το Gravity, αλλά πχ για το Edge of Desire που είναι κ αυτό σούπερ γλυκό σαν ήχος χρησιμοποιεί πότε μια SG, πότε μια 335 και προσφάτως μια PRS με humbuckers. Προσωπικά προτιμώ τον neck pickup μιας Strat για πιο γλυκό ήχο. Αλλά έχω ακούσει φοβερά γλυκούς ήχους και με άλλες κιθάρες. Κ εννοείται τεράστιο ρόλο παίζουν τα settings του ενισχυτή.

Άντε! Πολύ δυνατός παίκτης. Από τους πλέον αγαπημένους YouTubers, κάνει τα όρια του διλήμματος λάμπα/τρανζίστορ πραγματικά στενά με το tone που πιάνει. Βέβαια αυτό που σκίζει στον John δεν είναι οι Sire του, αλλά η K-line Strat που έχει. Απίστευτο όργανο

Σε αυτά τα χρήματα βρίσκεις άνετα και μια μεταχειρισμένη Fender Strat ή Tele Player Series. Έχουν διορθώσει αρκετά από τα προβλήματα που είχαν παλιότερα οι Μεξικάνες και τους είχαν δημιουργήσει κακό όνομα. Κ εγώ κατά βάση είμαι ακουστικός παίκτης, αλλά η Strat ταιριάζει πολύ ωραία με ακουστική κιθάρα. Το λέει και ο Ιωάννης Mayer... ?

Και εννοείται η πιο εύστοχη διαφήμιση μπύρας έΒεΡ...

Έχω μια απλή. Μεξικάνα περσινό μοντέλο. Μου αρέσει πολύ, αλλά θέλω να τη βελτιώσω. Ξεκινάω από grey bottoms και bone nut?

Μου θυμίζει κάτι παρόμοιο που είπε ένας μπλουζίστας (δε θυμάμαι όνομα) όταν τον ρώτησαν γιατί χρησιμοποιεί ενισχυτές τύπου blues jr που δίνουν έμφαση στα μεσαία αντί για blackface ενισχυτές, είπε "για να μπορούν να με ακούν οι μεθυσμένοι ακροατές μου" ?

Πολύ ωραίο κι ενημερωτικό βίντεο από The Pedal Show για vintage ήχο από Stratocaster. Εδώ ο Mick Taylor συγκρίνει 2 αυθεντικές vintage κιθάρες (1961 και 1970) με δύο custom shop και η διαφορά είναι κάτι παραπάνω από αισθητή. Επίσης εξηγεί την πορεία της Fender στην κατασκευή Stratocaster από την αρχή της δεκαετίας του 60 και μετά, πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

Αφτό με τέτοιο στίκερ αν παίξης όρθηος θα κάνι όλο neck dives...

Με τι rig ηχογράφησες αν σου είναι εύκολο φίλε;

Δε διαφωνώ , και για κάποιο λόγο δε με βολεύει το μανίκι καθόλου στο πως κάθεται στο χέρι. Να πω την αμαρτία μου και με την tele το ίδιο αισθάνομαι. Ενώ η strat κάθεται τέλεια...

Μου θυμίζει αυτήν την αγγελία από bonstudio, για μια les paul απ' το 2015 που έχουν. https://eshop.bonstudio.gr/el/gibson-les-paul-standard-2015-tran-amber-ch-back-c-31629 Μέχρι πέρυσι την είχαν 2200, και μια που δεν πουλήθηκε 7 χρόνια, είπαν ας την ανεβάσουν 400€ μπας και φύγει ?