Για μένα το ταλέντο είναι μια πολυσύνθετη έννοια, που γενικά και μπακαλίστικα θα το ορίσω σαν την ταχύτητα με την οποία κάποιος αφομοιώνει τη γνώση, αυτό που λέμε στα αγγλικά aptitude.
Όλοι ξέρουμε σε τι είμαστε καλοί και σε τι όχι. Δεν είναι κακό να παραδεχτείς ότι δεν έχεις ταλέντο σε κάτι, ίσα ίσα δηλώνει αυτογνωσία. Πχ εγώ πάντα είχα ταλέντο στην εκμάθηση ξένων γλωσσών, μου έρχεται πολύ εύκολο χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Στη μουσική όμως... Μπα. Αυτό σημαίνει ότι από μουσική θεωρία δεν αφομοιώνω πληροφορίες με τίποτα, έχω κάκιστη αίσθηση του ρυθμού σε πιο funky κομμάτια και πολλά άλλα. Η συνειδητοποίηση αυτή με κάνει όμως να ξέρω πάνω σε τι χρειάζομαι βελτίωση, άρα τι βλέπω σαν κάτι θετικό. Βέβαια έχω και μια ηλικία, δεν είμαι παιδάκι, οπότε μπορώ να το διαχειριστώ.
Τώρα, σε άλλον το λες; Εξαρτάται. Σε γονείς μαθητών το έχω πει, στην τελική πληρώνουν και πρέπει να ξέρουν την αλήθεια, δηλώνει ευθύτητα και ειλικρίνεια. Σε μαθητές όμως το λέω μόνο αν με ρωτήσουν και μόνο αν είναι φοιτητές και πάνω, σε μικρότερους δεν υπάρχει λόγος, τους διαλύεις το κίνητρο, δεν έχουν την ανάλογη ωριμότητα που έχει ένας ενήλικος