Το μόνο που με χαλάει, το οποίο για πολλούς είναι προνόμιο βέβαια, είναι το ότι έχει τόσο χαρακτηριστικό ήχο, που πολλές φορές αισθάνομαι ότι τον ακούω απλά και μόνο βλέποντας τον. Βλέπω π.χ μία μπάντα και ο κιθαρίστας κρατάει στρατ, ξέρω πάνω-κάτω τι ήχο θα βγάλει. Και οι άνθρωποι κολλάνε ταμπέλες τόσο εύκολα, που π.χ. αν παίζεις στον neck με fuzz είσαι οπαδός του jimi hendrix, αν παίζεις δυνατά στον ενισχυτή και χρησιμοποιείς tube screamer παίζεις SRV. Φτάνεις στο σημείο να θυμίζεις κάποιον από τα εκατομμύρια ανθρώπων που έχουν παίξει στρατοκάστερ και τελικά να μην μπορείς να ακούγεσαι σαν τον εαυτό σου