Διακοπές για μένα είναι δύο ειδών:
1) City Break. Εδώ θα προτιμούσα να μην είναι καλοκαίρι, να πάω με την καλή μου σύζυγο η οποία θα έχει κανονίσει τα πάντα εκτός από τα αξιοθέατα και τις μεταφορές τα οποία είναι δικά μου. 4 βράδια μου αρκούν και προτιμώ χωρίς παιδιά για τον απλούστατο λόγο ότι θέλω το πρόγραμμα να περιστρέφεται γύρω από το τι βρίσκει ενδιαφέρον ένας ενήλικας. Δε λέω, αν πας πχ Αθήνα, καλό καφέ έχει στο Playmobil στην Κηφισιά, αλλά δεν το λέω διακοπές φίλε.
2) Θάλασσα. Εδώ ασπάζομαι το υπό προϋποθέσεις των προλαλησάντων. Θέλω αν πάω θάλασσα να μην κάνω τίποτα. Να μην έχω πρόγραμμα, να πάω να ξαπλώσω στην παραλία να κοιμηθώ στην άμμο και όταν έχω ξυπνήσει να έχω τατουάζ ύπνου στο μάγουλο, τα παιδιά και η γυναίκα να έχουν κάνει πολιτεία ολόκληρη από καστράκια ? στην άμμο και να πω "Ουαου, πότε τα κάνατε όλα αυτά"; Αυτό είναι ξεκούραση.
3) Συμφωνώ με τον @LK στο ότι αν έχεις επιλέξει την καριέρα και τον περίγυρο που θέλεις, ακόμα και όταν δουλεύεις μέσα στη χρονιά, κάνεις διακοπές και πληρώνεσαι γι'αυτό. Ενίοτε και υπερωρίες.