Στα μέσα της δεκαετίας του 90, τα μοναδικά recording options που είχαμε ανακαλύψει ήταν τα περίφημα τετρακάναλα και λίγο αργότερα τα οχτακάναλα.
Λίγο πριν το 2000 είδα για πρώτη φορά στην ζωή μου το Cubase για Atari in action και έπαθα πολιτισμικό σοκ. Από τότε και μετά τα DAWs έγιναν τα μοναδικά εργαλεία που χρησιμοποιώ για ηχογραφήσεις και έτσι δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να καταφύγω σε κάποια άλλη λύση.
Χωρίς λοιπόν να έχω εμπειρία από workstations θεωρώ ότι τα editing tools που σου παρέχουν τα DAWs είναι αξεπέραστα και είναι μονόδρομος για μένα πλέον η χρήση τους σε κάθε βήμα της μουσικής παραγωγής.
Παρόμοιο σοκ έπαθα και με τα VSTs...είτε αυτά ήταν synthesizers είτε samplers κτλ. Η ελευθερία που σου έδιναν να επιλέγεις μέσα από χιλιάδες ήχους, styles, synth αρχιτεκτονικές ή analog legends για το ίδιο κομμάτι ήταν μοναδική για όσους δουλεύαμε μέχρι τότε μόνο midi sequencing.
Στην δομή λοιπόν ενός κομματιού χρησιμοποιώ ήχους από διάφορα VSTs ή VSTs και hardware ταυτόχρονα ανάλογα με τις απαιτήσεις του κομματιού.