Η πρώτη μετατόπιση ρίσκου,απο τις εταιρείες προς τους καλλιτέχνες,ξεκίνησε απο τις εταιρείες παραγωγής και διανομής ηλεκτρονικής μουσικής,οπου απο κοινού αποφάσισαν να σταματήσουν να δέχονται ντέμος και να χρηματοδοτούν την έκδοση τους,ζητώντας απο τους εκάστοτε ενδιαφερομένους έτοιμο υλικό,προσφέροντας απλά όπως και σήμερα,ένα mastering.
Το ίδιο μεταφέρθηκε αργότερα και στις εταιρείες που είχαν να κάνουν με μπάντες,αφού οι εποχές οπου μιά εταιρεία έχοντας ένα ντέμο στα χέρια της και με βάση το ταλέντο,έβαζε μια μπάντα στο στούντιο και αναλάμβανε όλα τα έξοδα,απο το πρώτο στάδιο παραγωγής,εως και το τελευταίο,όπου είναι η ζωντανή παρουσίαση,σταμάτησε να υφίσταται.
Συνοπτικά,άλλαξε η γραμμή παραγωγής,λόγο μειωμένης ζήτησης.
Το δέντρο είναι το γιατί εξαφανίστηκαν οι μπάντες σήμερα,(που δέν εξαφανίστηκαν,απλά δέν πάνε σε μεγάλες εταιρείες και είναι κομματάκι δύσκολο να τις δείς στα charts,αφού για να παιχτεί το κομμάτι σου σε μεγάλο ραδιοτηλεοπτικό σταθμό της αγγλίας,ας πούμε έτσι στην τύχη,πληρώνεις),αλλά το δάσος είναι το γιατί η μουσική δέν ακούγεται σήμερα.
Απλά γιατί το μεγαλύτερο μέρος της είναι αυτοχρηματοδοτούμενο από ευκατάστατους/τές ατάλαντούς/τες που απλά έχουν την δυνατότητα.
Χαχα!
Λουκουμάκι?