Θα το πώ άλλη μία,μην με παρεξηγείτε απο τον τρόπο γραφής.Ουτε κόμπλεξ έχω για να μειώνω ανθρώπους ουτε η υπομονή μου εξαντλτείται τόσο εύκολα.
Τώρα γύρισα απο την βόλτα με τα σκυλιά και ένας απο τους κολλητούς μου στην γειτόνια που είναι μόνος του ο άνθρωπος 90 φεύγα,με είχε μισή ώρα πάλι στον ήλιο,αυτός στο μπαλκόνι,με την συζήτηση η μισή στα Ελληνικά η μισή στα τούρκικα(μικρασιάτης,όπως και εγώ στην καταγωγή) για να μου δώσει μια τσάντα λεμόνια γιατί του κάνω καμιά φορά τα θελήματα.
Το οτι μου έχει πεί 100.000 φορές οτι τα λεμόνια είναι αψέκαστα και ότι εγώ δεν ξέρω τούρκικα και κουνάω απλά το κεφάλι μου αναλόγος αν κάνει ερώτηση,κατάφαση,άρνηση,σας λέει κάτι?