Βαρίεμαι να παίζω συνέχεια στην ίδια κλίμακα.
Το πιθανότερο (αν θέλω το κομμάτι να είναι εύπεπτο) να πάω
σε μια συγγενική όπως απο Ντο σε Σόλ ή σε Φα...
Επίσης κολάω με τα απανωτά μινόρε που ξεφεύγουν απο την κλίμακα.
Πάντα, όμως, μου αρέσει να διατηρώ μια τονικότητα σαν βάση ακόμα
και αν περάσω στη διάρκεια του κομματιού απο άλλες πέντε.
Ένα παράδειγμα με τα μινόρε είναι ας πούμε:
|Em|Dm|Em|Bm-Am|Em|Dm|Em|
Εδώ η βάση είναι το Μι αλλα παίζω πολύ Ρέ μινόρε που είναι εκτός κλίμακας.
Όσο για εβδόμες και επεκτάσεις, τα δοκίμασα πολύ αλλα προτιμώ πλέον
να τα χρησιμοποιώ σε λίγες και καλές περιπτώσεις.
Θεωρώ οτι είναι ισοπεδωτικό να παίζεις όλα τα ακόρντα με εβδόμες όσο είναι
και να τα παίζεις όλα τρίφωνα...We need balance.
Α ναι! και πορώνομαι σε φανκοειδείς καταστασεις κυρίως, με τα sus2...